Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2007

"Ο ΝΙΟΡΑΝΤΕΣ"

Αν μπορούσε να γίνει μια ακριβής καταμέτρηση, οι νιοράντηδες θα αποτελούσανε σημαντικό ποσοστό του γενικού πληθυσμού των νησιών του Ιονίου. Νιοράντες σημαίνει: φιγουραντζής, εγωπαθής, επιδειξιμανής λογάς, φαφλατάς, τερατολόγος. Όλα αυτά και άλλα πολλά μαζί. Η ινιοραντία είναι ταυτότητα συμπεριφοράς πολλών Επτανησίων. Στην Κέρκυρα ανθούσε και ανθεί αυτό το είδος, που αν το εξετάσει κανείς προσεκτικά, έχει να κάνει με τη συναισθηματική αστάθεια, την ανάγκη αναγνώρισης και παραδοχής απο το κοινωνικό περιβάλλον κάποιων ευαίσθητων ανθρώπων. Και επειδή ο χαρακτήρας των κατοίκων διαμορφώθηκε χρόνια και χρόνια, σε κλίμα εξωστρέφειας ιταλικής, αυτό το είδος επικοινωνίας με τις πομπώδεις εκφράσεις, τις χειρονομίες και τις μελοδραματικές εκρήξεις, έγινε μοναδικό χαρακτηριστικό για τον πλούτο και τον ρομαντισμό που έχει ως κύρια πηγή της ύπαρξης του.
Επιδειξιμανείς,, λογάδες, φαντασμένοι και εξωστρεφείς υπάρχουνε παντού, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Πουθενά όμως δεν θα συναντήσετε τόσο χαριτωμένους, ευρηματικούς και πραγματικούς καλλιτέχνες της υπερβολής στο λόγο και στη φαντασία, όσο εκεί, στα μέρη όπου τα νερά του Ιονίου χαιδεύουν τρυφερά τις ακτές των νησιών και νανουρίζουν τα μεγάλα παιδιά, τους ινιοράντηδες....
[Από το βιβλίο: Ο Νιοράντες και άλλες κορφιάτικες κωμικο-τραγικές ιστορίες. Εκδόσεις: "Απόστροφος"}

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007

"ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ........"

Μωρέ Παύλο, αύριο γράφουμε έκθεση. Εσύ που ξέρεις πολλά και είσαι ταλέντο στα φιλολογικά, πες μου καμιά ιδέα, κανένα θέμα, μήπως και πέσω μέσα. Βοήθησε με σε παρακαλώ.
-Τί να σου πω; Η έκθεση είναι άβυσσος, αλλά τέλος πάντων. Υποθέτω πως η σχολή της αστυνομίας θα βάλει θέματα που έχουνε κάποιο πατριωτικό νόημα. ίσως περί φιλοπατρίας, σεβασμού στους νόμους, αγώνων του έθνους κλπ. Αν το θέμα έχει σχέση με τους αγώνες για την πατρίδα, τότε μπορείς ν' αρχίσεις με ένα ρητό: "Ανδρών επιφανών πάσα Γη τάφος", για παράδειγμα. Του είπα και πολλά άλλα, για τον πρόλογο, το θέμα και τον επίλογο κ' εκείνος έφυγε ευχαριστημένος και με την υπερβολική αυτοπεποίθηση που έχει συνήθως ένας βλάκας. Ήτανε σίγουρος για την επιτυχία του, μετά από το σεμινάριο, της μια ώρας που του έκανα. Το απόγευμα της άλλης μέρας, μου τηλεφώνησε γεμάτος χαρά.
-Παύλο μου, φώναξε, έσκισα. Άρχισα με το ρητό που μου είπες.
-Ποιο ρητό;
-"Ανδρών επιφανών πάσα Γη τάφος"
-Μπράβο. Πες μου όμως και το θέμα που σας έβαλαν.
-Να. "Η συγκοινωνία στοιχείο για την ανάπτυξη του πολιτισμού".
-Και έγραψες μωρέ σ' αυτό το θέμα, αυτό το ρητό; Κάηκες κακομοίρη μου.
-Δεν ήξερα άλλο ρητό. Έγώ πάντως σου λεω πως πήγα καλά.
Και πράγματι πήγε καλά. Όχι αυτός και τα γραφτά του. Το ισχυρό μέσον που είχε, πήρε άριστα για λογαριασμό του. Τώρα που το σκέφτομαι βέβαια, ίσως οι βαθμολογητές να είχανε και την ιδιότητα των προφητών και να προβλέψανε τη ραγδαία αύξηση των τροχαίων ατυχημάτων. Οπότε, "πάσα Γη τάφος, οι δρόμοι, επιφανών και μη"...
Απο τό μυθιστόρημα: "Θα με βρεις στον αστερισμό του Ωρίωνα".

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2007

"ΠΙΝΕΛΙΕΣ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ"

.... Άπλωσε το χέρι της και έπιασε τρυφερά το δικό του. Έκλεισε τα μάτια και ένιωσε πως εκείνη τη στιγμή, στον κόσμο ολάκερο, υπήρχε μόνο αυτή κ' αυτός.
Μετά από λίγο, γύρισε στη μεριά του και τον φίλησε απαλά στα κλειστά του μάτια. Χωρίς λέξη, άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου και βγήκε. Μπήκε στο ασανσέρ και πριν γυρίσει το κλειδί στην πόρτα της, αυθόρμητα πήγε στο μπαλκόνι του διαδρόμου. Κοίταξε κάτω και είδε το αυτοκίνητο του, ήτανε ακόμα εκεί, παρκαρισμένο. "Ζεί ακόμα τις στιγμές της σιωπής μας;" αναρωτήθηκε σχεδόν συγκινημένη. Περίεργη νύχτα, σαν να υπήρχε κάτι μαγικό στην ατμόσφαιρα, έτσι της φάνηκε. "Σαν την Ιουλιέτα, που κοιτούσε απο το μπαλκόνι το Ρωμαίο, μοιάζει αυτή η φάση. Μόνο που εγώ δεν έχω πλεξούδες και πολύ μακριά μαλλιά,για να του τα προσφέρω σαν σκάλα, για ν' ανέβει. Και αυτός σίγουρα δεν έχει προπονηθεί για αναρριχήσεις. Της καρδιάς όμως το σκίρτημα παραμένει ίδιο σε όλους τους αιώνες και σε όλες τις εποχές"...

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007

"Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ"

Ο έλεγχος της επικοινωνίας, είναι το ισχυρό μέσο επιβολής νέων κανόνων, ενός νέου ενιαίου "πολιτισμού", νέων καταναλωτικών συνηθειών, νέων προτύπων, νέας "αισθητικής" αντίληψης.
Η πολιτική παρέμεινε μόνο ως όρος και αντικαταστάθηκε απο την "πολιτική διαχείρηση". Ο εργαζόμενος, μετατράπηκε σε¨"απασχολήσιμο" και ο λαός, το κορυφαίο σημείο αναφοράς του Συντάγματος, αναφέρεται σπάνια και αντικαταστάθηκε από τον όρο "κοινωνία" κ' αυτό δεν γίνεται τυχαία.
Στο περιβάλλον της Παγκοσμιοποίησης δεν χρειάζονται πολιτικοί με οράματα, με ικανότητες, που να υπερβαίνουν την κλίμακα της μετριότητας. Απλοί διαχειριστές των αποφάσεων που σχεδιάζονται στα ισχυρά κέντρα των Παγκοσμιοποιημένων συμφερόντων, χρειάζονται.
Η ισοπέδωση και η ομοιογραφία της ασημαντότητας, είναι οι νέες θεότητες του Παγκόσμιου χωριού, όχι μόνο στον τομέα της πολιτικής, αλλά και σε κάθε τομέα πολιτισμού και τέχνης.

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2007

"Λογοτεχνικά ρινίσματα"..

...Με το που έβαλε το κλειδί στην κλεδαριά της πόρτας του διαμερίσματος της, ένιωσε τη διαφορά μέσα της. Το σπίτι της δεν την τράβηξε, της φάνηκε ξένο."Είναι κ' αυτό ένα μέρος από το παρελθόν που πρέπει ν' αφήσω πίσω μου. Τρελό, δε λέω, αλλά η αλλαγή μου θέλω να είναι ριζική. Ουσιαστικά δεν υπάρχει τίποτα που να θέλω να κρατήσω από τα πριν. "Μαύρη πέτρα έριξα πίσω μου φεύγοντας", έλεγε η γιαγιά μου. Το ίδιο το είπε και η μάνα μου, όταν πήρανε η καθεμιά τους, σε διαφορετικές εποχές κ' αλλιώτικες συνθήκες, τη μεγάλη απόφαση για κάτι καινούργιο στη ζωή τους. 'Ωρα να ρίξω και εγώ τη δική μου πέτρα πίσω μου. Αυτό το σπίτι με στενεύει και είναι γεμάτο από τους ίσκιους μιας αποτυχημένης ζωής. Μιας ζωής που ήτανε σε όλα της, λάθος. Το "προικώο" που μου έδωσε ο πατέρας μου, δε μου ταίριαξε ποτέ και τώρα θέλω να το ξεφορτωθώ το ταχύτερο. Όσο πιο γρήγορα απομακρυνθώ, από τις τοξίνες μιας αποτυχημένης ζωής, τόσο το καλύτερο".
...Ο ήχος του κινητού της τη συνέφερε από τις σκέψεις της. Η φωνή του Παύλου ακούστηκε ζωηρή, αισιόδοξη και ευχάριστη.
-Το τελευταίο τρίωρο δε σου είπα σ' αγαπώ κ' αυτό με πιέζει, πρέπει να το πω. Που βρίσκεσαι αγαπημένη μου;
-Πριν δέκα λεπτά μπήκα στο σπίτι μου.
-Δέκα λεπτά και δε μου τηλεφώνησες ακόμα; Τι είπαμε;
-Ήμουνα συγκλονισμένη απο την αλλαγή που έφερες στη ζωή μου. Τη συνειδητοποίησα αμέσως, σε όλη της την έκταση. Μπαίνοντας εδώ μέσα, νιώθω το χώρο ξένο, αντιπαθητικό. Δε με χωράει τι σπίτι μου, δε με χωράει τίποτα.
-Αυτά τα συμπτώματα που έχεις, με κάνουνε ευτυχισμένο. Θέλεις να βγάλεις το "πουκάμισο" της προηγούμενης ζωής σου και νιώθεις πως σου λείπω. Τελείωνε γρήγορα, όσο μπορείς πιο γρήγορα και έλα κοντά μου. Τα ίδια αισθάνομαι κι εγώ με σένα. Αισθάνομαι ασφυκτικά χωρίς την παρουσία σου...
[Μικρό απόσπασμα απο το μυθιστόρημα:"Θα με βρεις στον αστερισμό του Ωρίωνα".

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007

"ΜΑΚΙΑΒΕΛΛΙ".. Γεννήθηκε το 1469....

...ζει μέχρι σήμερα και ίσως.., για πάντα.
"Η τύχη μου το έφερε και μη ξέροντας να μιλώ, ούτε για του μαλλιού, ούτε για του μεταξιού τις δουλειές, ούτε για τα κέρδητα, ούτε για τις χασούρες, μου ταιριάζει να μιλώ για το κράτος". [Νικολό Μακιαβέλλι 9-4-1513].
Στη σκέψη του Μακιαβέλλι υπάρχουν δύο στοιχεία εκ διαμέτρου αντίθετα, που οδηγούν όμως στη διάκριση της πολιτικής από την ηθική.
Το πρώτο στοιχείο: Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι κακός, άρπαγας και φιλόδοξος.
Εφ όσον λοιπόν η πολιτική είναι η τέχνη της διακυβέρνησης των ανθρώπων, όπως αυτοί είναι και όχι, όπως θα έπρεπε να είναι, τότε αν ταυτίσουμε την πολιτική με την ηθική, θα έχουμε αποτυχία στους στόχους και τους σκοπούς της πολιτική.
Σημείωση: Αυτόν τον χυδαίο κυνισμό, κάποιοι τον μεταφέρουν εκατοντάδες χρόνια ως εργαλείο ρεαλιστικής πολιτικής και τον εφαρμόζουν, δυστυχώς με επιτυχία εις βάρος των λαών.  

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2007

"ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ...ΓΙΑ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΥΣ"

Δύσκολοι καιροί για ονειροπόλους. Για τους χωρίς ομπρέλα πολιτικής και οικονομικής προστασίας, φιλόδοξους και ικανούς να προσφέρουν στα κοινά.
Τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας και οι σκηνοθέτες της εικονικής πραγματικότητας, μπορούν να κάνουν "θαύματα". Αυτά τα μέσα, έχουν την αποστολή να στηρίζουν το κλειστό κύκλωμα εξουσίας. Η πλύση εγκεφάλου των πολιτών-καταναλωτών, είναι το βασικότερο εργαλείο επιτυχίας και διατήρησης της ισορροπίας του συστήματος της ελεγχόμενης εξουσίας.
Γράφοντας αυτές τις γραμμές δεν θέλω να κολακέψω και να βγάλω έξω απ' τις ευθύνες τη μεγάλη μερίδα του λαού που συμβάλει με την επιπολαιότητα, τη ελαφρότητα και τη αμάθεια του, στη διατήρηση αυτής της απαράδεκτης κατάστασης.
Οι ευθύνες υπάρχουνε, αλλά υπάρχουνε και πολλά ελαφρυντικά γ' αυτούς που φτάνουνε στο εκλογικό τους τμήμα με το ψηφοδέλτιο σταυρωμένο, απο πριν και από άλλους.
Η πολιτική και τα οράματα έχουνε αντικατασταθεί απο την αλήθεια της "τηλεόρασης".
Μια πασαρέλα ασημαντότητας και ασχετοσύνης βομβαρδίζει τον πολίτη-καταναλωτή. Η είδηση δεν υπάρχει πλέον, έχει μεταλλαχθεί σε θέαμα. Ένας αντιδημοκρατικός μηχανισμός κατασκευάζει τις αναγνωρισημότητες για τους κάθε είδους εκλεκτούς της διαπλοκής και της συναλλαγής.
Τα σοβαρά θέματα αγνοούνται, η υποβαθμίζονται και κυριαρχούν τα ασήμαντα, τα χυδαία και τα γελοία. Αυτός ο γενικός ευτελισμός δεν αποτελεί τυχαίο φαινόμενο, δεν είναι γέννημα της συγκυρίας. Είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου παρέμβασης στην κοινή γνώμη και προβολής ατόμων, απόψεων και θέσεων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους.

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και.. η "ελευθερία"

Ολα τα κράτη, στην πρακτική έκφραση, υπόσχονται μια "δίκαιη τάξη" και κατ' επέκταση ασφάλεια της κοινωνικής και οικογενειακής ζωής των πολιτών.
Στην εφαρμογή, σχεδόν κατά κανόνα, αυτή η περίφημη "τάξη", είναι άδικη, καταπιεστική και απάνθρωπη για τους αδύναμους.
Οι κρατούντες, σε κάθε περίπτωση και σε όλους τους τόνους, υπόσχονται "ελευ
θερία", ατομική και κοινωνική.
Στην πράξη, αυτό που εννοούν ως "ελευθερία", αποτελεί χοντροκομμένο άλλοθι
του οικονομικού αποκλεισμού των ανίσχυρων, με παράλληλη αστρονομική αύξη
ση της οικονομικής κυριαρχίας των εκλεκτών.
Η "τάξη", που ευαγγελίζονται και εφαρμόζουν "υπέρ" των πολιτών- "υπηκόων" τους, εφαρμόζεται συνήθως, με ασφυκτικό έλεγχο. {Οι κάμερες παρακολούθη
σης και παραβίασης των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων, βαφτίζον
ται, ως μέσα για την προστασία της "τάξης" και της ασφάλειας του κοινωνικού συνόλου}.

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2007

ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ ΜΟΥ ΛΑΜΠΡΟ...

Πριν δυο αιώνες, ένας ποιητής, ο Σπυρίδων Βασιλειάδης, ένιωθε πόνο και απόγνωση αντικρίζοντας, τα κυριολεκτικά αδέσποτα παιδιά, της Αθήνας. Τα μικρά παιδιά που φερμένα απ' τα χωριά τους, τα περισσότερα "νοικιασμένα", από κάποιους δουλεμπόρους ονείρων, δούλευαν απ' το πρωί μέχρι το βράδυ, για ένα κομμάτι ψωμί και για μια βρώμικη άκρη στην αποθήκη του αφεντικού για ύπνο και ξεκούραση. Πολλά απ' τα παιδάκια, δούλευαν σαν λούστροι στους δρόμους της Αθήνας και φυσικά τις εισπράξεις τις κατέθεταν στους "ενοικιαστές" , αφέντες της ύπαρξης τους.
Η ευαισθησία του Βασιλειάδη, οδήγησε στην ίδρυση του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός". Στις φιλόξενες αίθουσες του λειτουργούσε νυκτερινό σχολείο για τα δυστυχισμένα αυτά παιδιά.
Σήμερα, δύο αιώνες μετά, ο "Παρνασσός" εκτός των πολλών άλλων δραστηριοτήτων του, λειτουργεί πάλι, το νυκτερινό δημοτικό του σχολείο. Μαθητές του αυτή τη φορά, είναι οι ξένοι μετανάστες. Περίπου 400 μαθητές γεμάτοι όνειρα για επιβίωση στον τόπο μας.
Τελικά, μόνο οι ονειροπόλοι και οι κοινωνικά ευαίσθητοι, προσφέρουν ανθρωπιά και ελπίδα, σ' αυτή τη χώρα;

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2007

"ΕΔΩ...ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ"

34 Χρόνια απο τότε... Πέρασε το μήνυμα του Πολυτεχνείου; Νομίζω, πως αυτά τα μηνύματα, περνάνε μόνο, όταν ο καθέναν υψώσει ένα πολυτεχνείο μέσα του.
Όταν ενήμερος και αποφασισμένος, αντισταθεί στην ευτέλεια, στην υποβάθμι
ση της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής. Ο Εχθρός της δημοκρατίας και των ατομικών ελευθεριών, δεν έρχεται πλέον με άρματα μάχης και ξερονήσια, προς "ανάνηψιν" των αντιφρονούντων. Εχει προσφορότερους τρόπους για να κυριαρχήσει και να μας υποδουλώσει, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Κυριάρχος τρόπος, είναι η καλά σχεδιασμένη αποβλάκωση του πολίτη και η μετατροπή του σε άβουλο υπήκοο, καταναλωτή. Υπάρχουν τρόποι απλοί και αποτελεσματικοί. Να, σήμερα, αντί της αποβλακωτικής τηλεόρασης, ας ανοίξουμε για λίγο ένα βιβλίο. Θα είναι το πρώτο βήμα ενός υπέροχου ταξιδιού απεξάρτησης. Ας μην ξεχνάμε πως το πιο σημαντικό μέρος ενός ταξιδιού,.. είναι το πρώτο βήμα.

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

Η "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ"

Η "δημοκρατία του καναπέ" και η μετατροπή του πολίτη απο τη θέση του συμμετόχου των πολιτικών εξελίξεων, σε ανενεργό θεατή των κατασκευασμένων, ή παραποιημένων εικόνων και εντυπώσεων της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, που είναι ανάλογες και συμβατές με την κατεύθυνση των συμφερόντων των ισχυρών κέντρων οικονομικής εξουσίας, είναι το μεγάλο πρόβλημα της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Ο πολίτης παγιδεύεται και εκχωρεί άθελά του ένα μέρος της ελευθερίας του. Η πολιτική, οι πολιτικοί και οι πολίτες, αντιμετωπίζονται σαν όργανα, καταναλωτές και προιόντα, προορισμένα να υπηρετούν ένα σύστημα ποικίλων συμφερόντων.
Οι συνθήκες μιας ιδιότυπης πολιτικής αγοράς, οι εντυπώσεις χωρίς περιεχόμενο, τα συντεχνιακά συμφέροντα και οι πελατειακές σχέσεις του πολίτη με κάθε είδους εξουσίες, υπονομεύουν την ποιότητα της δημοκρατίας και
χαλκεύουν δεσμά για τον καθένα μας.

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ "ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ"

Η διαχρονική "συντεχνία" του Ελληνικού κατεστημένου τιμά, θυμιατίζει και προσεύχεται στο άγιο προστάτη του, τον Πάπα Κλήμη τον Ζ' της Ρώμης. [1523-1534], τον πρώτο διδάξαντα τον νεποτισμό. Στη δράση αυτού του "άγιου" ανθρώπου χρωστάμε τον όρο νεποτισμός [Nepo=ανεψιός].
Ο πάπας αυτός έμεινε στην ιστορία, γιατί δικρίθηκε στην προώθηση συγγενών του σε καίριες θέσεις του παπικού κράτους.
Θα υποτιμούσα τη στοιχειώδη νοημοσύνη αν γινόμουνα περισσότερο περιγραφικός σε ομοιότητες του πάπα Κλήμη και της σύγχρονης Ελληνικής πραγματικότητας. Κλειστό κύκλωμα ο Κλήμης, πριν 483 χρόνια, εφτασφράγιστο κύκλωμα εξουσίας και ισχύος σήμερα για συγγενείς και παρατρεχάμενους.

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2007

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

Το ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ του Δήμου ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ και ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΠΤΑΝΗΣΙΩΝ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ "ΤΑ ΙΟΝΙΑ", σας προσκαλούν στην εκδήλωση- αφιέρωμα, στον Εθνικό μας ποιητή ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΣΟΛΩΜΟ για τα 150 χρόνια απο το θανατό του.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ και ώρα 20:30, στο αμφιθέατρο του Κολλεγίου [Γραβιάς 6 Αγία Παρασκευή].
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Χαιρετισμός απο την Πρόεδρο του Συλλόγου Ελένη Κονοφάου
Χαιρετισμός απο τον Δήμαρχο Αγίας Παρασκευής Βασίλη Γιαννακόπουλο
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ- ΠΟΡΕΙΑ ΖΩΗΣ
Γιώργος Καπράνος Πρώην Νομάρχης, Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ: ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΣ
Αθηνά Βλαχιώτη, Ποιήτρια
150 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ
Μουσικοποιητικό θεατρικό Δρώμενο, αφιερωμένο στον Εθνικό μας ποιητή.
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Γιάννης Χριστόπουλος, τενόρος
Δημήτρης Πλατανιάς, βαρύτονος
Φρίξος-Διονύσιος Μόρτζος, πιάνο
Μέλη του θεάτρου "Δίδελφυς"
Γιώργος Κάκης Κωνσταντινάτος
Αγγελική Παπαθανασοπούλου
Γιώργος Καπετανάκος
Αλέξανδρος Καψωμενάκης
Κείμενο-Αφήγηση: Ράνια Βισβάρδη
Σκηνοθεσία: Γιώργος Κακής
Παρουσιάζει η : Στέλλα Σαρακίνη-Μεντζελοπούλου

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2007

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ

Το ερώτημα που μπαίνει όταν αρχίζει κανείς να ασχολείται, μ' αυτό το πανάρχαιο, αλλά καινούργιο, όσον αφορά τη σύγχρονη εφαρμογή του, φαινόμενο της Επικοινωνίας, είναι:"Μιλάμε για επιστήμη ή για τέχνη;" Κανείς δεν μπόρεσε μέχρι τώρα να το προσδιορίσει και να το οριοθετήσει με ακρίβεια. Απλά είναι και τα δύο, επιστήμη και τέχνη μαζί. Επιστήμη γιατί διερευνά την ανθρώπινη ψυχολογία, το συναισθηματικό κόσμο, τις ανθρώπινες αδυναμίες και τα ελαττώματα. Και είναι τέχνη, όταν αναζητάει τρόπους πρακτικούς, για να τους χρησιμοποιήσει σαν εργαλεία εφαρμογής, με σκοπό να επηρεάσει και να κατευθύνει τους πολίτες μιάς χώρας, εκεί που οι κατέχοντες τις πάσης φύσεως εξουσίες επιδιώκουν, για λόγους οικονομικού συμφέροντος και ισχύος.
Λόγοι εμπορικοί, κέρδους και οικονομικών συμφερόντων, συνθέτουν τη διαφημιστική επικοινωνία. Λόγοι πολιτικοί οδηγούν στην πολιτική επικοινωνία και λόγοι θεολογικοί, στη θρησκευτική επικοινωνία.
Πολλές φορές τα όρια ατονούν κι' ετσι οι επιχειρηματικές ανάγκες του κέρδους, επλέκονται με την πολιτική. Της αφαιρούν χώρο, την κατευθύνουν, την ποδηγετούν και την εκτρέπουν από τον προορισμό και την αποστολή της.
Πολλές φορές, επίσης και η θρησκευτική επικοινωνία εισχωρεί στο χώρο της πολιτικής, υποκρινόμενη, ότι δεν ασχολείται με την πολιτική, αλλά ...με τη σωτηρία των ψυχών.
Μια πρώτη ματιά, μας οδηγεί σε ένα πρώτο συμπέρασμα. Ολα τα είδη της επικοινωνίας, για πετύχουν τους σκοπούς τους, επιδιώκουν να εκπορθήσουν το χώρο της πολιτικής ισχύος.....
[Απόσπασμα απο το μυθιστόρημα: "ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΨΗΛΑ"]

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007

ΠΟΙΟΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΑ;

Ιστορία δε γράφουνε μόνο τα Έθνη, οι θρησκείες, οι ιδεολογίες και οι κοινωνικοί αγώνες. Τις πιο συναρπαστικές σελίδες τις γράφουνε οι άγνωστοι, οι άσημοι. Η ιστορία έχει μια ιδαιτερότητα. Προσφέρεται σε περισσότερες απο μια αναγνώσεις και ερμηνείες. Υπάρχουνε οι εκδοχές των νικητών που επικρατούν και οι εκδοχές των ηττημένων που θάβονται για χρόνια στα χρονοντούλαπά της.
Κυρίως την ιστορία τη γράφουνε οι απλοί, αδύναμοι άνθρωποι που βρίσκονται θεατές και θύματα των γεγονότων που σημαδεύουνε τη ζωή τους, χωρίς να το επιδιώκουνε, χωρίς να το θέλουνε. Απο την εποχή που οργανώθηκαν οι πρώτες κοινωνίες, αυτοί που είχανε τη δύναμη και την κυριαρχία με το μέρος τους, πάντα επιδιώκανε να γράψουνε με το δικό τους μολύβι την ιστορία. Το δίκαιο του νικητή συνοδεύεται απο την ιστορία που γράφει ο νικητής. Πρέπει να περάσουνε πολλά χρόνια, να διασταυρωθούν τα στοιχεία, για να μπορέσει τότε να αναδειχθεί ένα μέρος της ιστορικής αλήθειας.
[Ένα μικρό απόσπασμα απο τον πρόλογο του μυθιστορήματος "Θα με βρεις στον αστερισμό του Ωρίωνα"

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

ΤΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Στη δεκαετία του 60, ο ιστορικός Ντάνιελ Μπούρστιν, είχε κάνει την πρόβλεψη πως τα μόνα αυθεντικά, αληθινά γεγονότα που θα προβάλλονται στο σύγχρονο κόσμο των ψευδογεγονότων, θα είναι τα εγκλήματα και τα αθλητικά επιτεύγματα.
Η πραγματικότητα που βιώνουμε ξεπέρασε κ' αυτή τη δυσάρεστη πρόβλεψη.
Ούτε τα εγκλήματα, ούτε οι αθλητικές επιτεύξεις δεν αποτελούν αυθεντικά γεγονότα προβολής απο τα μέσα ενημέρωσης.
Τα εγκλήματα σε πολλές περιπτώσεις προσαρμόζονται στους κανόνες της τηλεθέασης και οι αθλητικές επιτεύξεις, σε πλήθος περιπτώσεων, είναι ...ντοπαρισμένες.
Η ισοπέδωση των πάντων και η ομοιομορφία της ασημαντότητας είναι οι νέες θεότητες του παγκόσμιου "χωριού", όχι μόνο στον τομέα της πολιτικής, αλλά σε και σε κάθε μορφή πολιτισμού και τέχνης.
Χάθηκε το μαγνητικό ρευστό της ζωντανής και ουσιαστικής επικοινωνίας.
Νομίζω πως η μόνη ελπίδα για καθαρή επικοινωνία, είναι το διαδίκτυο. Η μόνη μέχρι στιγμής όαση δημοκρατίας και ελεύθερης έκφρασης.
Ίσως είναι το τελευταίο οχυρό που πρέπει να κρατηθεί.

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2007

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ, πραγματοποίησε εκδήλωση με θέμα: ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ...50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ".
ΟΜΙΛΗΤΗΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΡΑΝΟΣ, Συγγραφέας, μέλος της Ε.Ε.Λ.
Προλόγισαν: Η Πρόεδρος ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ-ΤΖΑΒΑΡΑ και ο Γενικός Γραμματέας ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ.
Αποσπάσματα απο τα έργα του Νίκου Καζαντζάκη διάβασαν:
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΙΜΟΥΛΑΚΗ, Καθηγήτρια- Φιλόλογος
ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ, Παιδαγωγός και οι ηθοποιοί:
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΣΤΑΝΤΖΟΓΛΟΥ και ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ
Μουσικό πρόγραμμα: τραγούδια γραμμένα για τον Νίκο Καζαντζάκη.
Τραγούδησε: ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ και έπαιξαν οι μουσικοί:
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΟΡΝΗΛΑΚΗΣ [Λύρα] και ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΒΙΡΑΚΗΣ [Λαούτο]

Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Σε μια εποχή ρευστή, που η εντύπωση της κινούμενης άμμου κυριαρχεί στην πολιτική και την κοινωνική ζωή, η απόφαση μου να γράψω για τη χαμένη αθωότητα της πολιτικής, νομίζω πως μοιάζει με το εγχείρημα του Σίσυφου. Ύπάρχουν άλλωστε τόσα και τόσα θέματα ελκυστικά και ενδιαφέροντα για να διοχετεύσει κανείς την αγωνία και την ανάγκη του για γραπτή επικοινωνία.
Υπήρχε λοιπόν ποτέ, αθωότητα στην πολιτική;
Ίσως ποτέ.
Αυτή η πανάρχαια υπόθεση στην ιστορία της ανθρωπότητας, η πολιτική, η τέχνη του εφικτού  όπως συνηθίζουμε να λεμε, ποτέ δεν χαρακτηριζόταν από ρομαντισμό και αθωότητα.
Όταν κάποιοι κατέχουν την εξουσία και την ευθύνη των αποφάσεων, δεν είναι δυνατόν εκ των πραγμάτων να καταλαμβάνονται απο ρομαντικές ευαισθησίες και αθωότητα στις σκέψεις τους.
Με τη βοήθεια των συγκριτικών στοιχείων και διεισδύοντας κάτω απο την επιφάνεια των πραγμάτων, διαπιστώνουμε πως συγκριτικά με τον σημερινό εκφυλισμό της πολιτικής ως ιδέας και δράσης, υπήρξανε και εποχές που η πολιτική είχε στοιχεία αθωότητας και φλόγα προσφοράς.
Λενε πολλοί και δεν έχουνε άδικο, πως ο κάθε λαός, απολαμβάνει τις πολιτικές ηγεσίες που του ταιριάζουν, που του αρμόζουν, που είναι ανάλογες με τη αξία του.
Αυτό είναι σωστό, αλλά μόνο θεωρητικά.
Σήμερα, που η πολιτική απουσιάζει δραματικά και που έχει αντικατασταθεί απο τις ισχυρές εντυπώσεις, που προκαλεί η νέα "θεότητα", η εικόνα και η συνεχής προβολή θέσεων και απόψεων που ιεραρχούνται επιλεκτικά, ο πολίτης έχει δυνατότητες ορθής επιλογής πολιτικής ηγεσίας;


Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΘΩΩΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Σε μια εποχή ρευστή, που η εντύπωση της κινούμενης άμμου κυριαρχεί στην πολιτική και κοινωνική ζωή, η απόφαση μου να γράψω για τη "χαμένη αθωώτητα της πολιτικής", νομίζω πως μοιάζει με το εγχείρημα του Σίσυφου.Υπάρχουν τόσα και τόσα θέματα, ελκυστικά και ενδιαφέροντα για να διοχετεύσει κάποιος την αγωνία και την ανάγκη του για γραπτή επικοινωνία. Είναι άραγε ελκυστικό θέμα η συγγραφή ενός βιβλίου για την πολιτική και τη χαμένη της αθωώτητα; Το εγχείρημα μπορεί να είναι χαμένο απο χέρι, αν κάποιος σκεφτεί, πως όλη αυτή η ιστορία δεν έχει καλό σημείο στήριξης.

Αυτό το πιο παλιό παραμύθι στην ιστορία της ανθρωπότητας, η πολιτική, η τέχνη του εφικτού, όπως συνηθίζουμε να λεμε, ποτέ δεν χαρακτηριζότανε απο ρομαντισμό και αθωώτητα. Όταν κάποιοι έχουνε την εξουσία και την ευθύνη των αποφάσεων, δεν είναι δυνατόν να καταλαμβάνονται απο ρομαντικές ευαισθησίες και αθωώτητα στις σκέψεις και στις αποφάσεις τους.

Με τη βοήθεια των συγκριτικών στοιχείων και διεισδύοντας κάτω απο τη επιφάνεια των πραγμάτων, διαπιστώνουμε πως: συγκριτικά με τον σημερινό εκφυλισμό της πολιτικής, ως ιδέας και δράσης, υπήρξανε και εποχές που η πολιτική είχε στοιχεία αθωώτητας και φλόγα για προσφορά.
Λενε και δεν έχουνε άδικο, πως ο κάθε λαός απολαμβάνει τις πολιτικές ηγεσίες που του ταιριάζουν, που του αρμόζουν, που είναι ανάλογες με την αξία του.
Αυτό το επιχείρημα είναι σωστό, αλλά μόνο θεωρητικά.

Όταν μιλάμε για αντιπροσωπευτικές Δημοκρατίες, με ιδανική λειτουργία των θεσμών και του Κοινοβουλίου, εύκολα θα σκεφτεί κανείς, πως ο λαός επιλέγει και εκλέγει την ηγεσία του αβίαστα και ανεπηρέαστα, σύμφωνα με την κρίση του. Σε παλαιότερες εποχές, αυτό σε κάποιο βαθμό, μπορεί να συνέβαινε.

Σήμερα τι ισχύει;

[Αυτό είναι ένα ερώτημα που χρειάζεται συζήτηση και ανάλυση]

Σημείωση: Το πιο πάνω απόσπασμα αποτελεί ένα μέρος του προλόγου του υπό έκδοση βιβλίου μου, με τίτλο: "Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΘΩΩΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ".

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ .....50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Το 2007, έχει χαρακτηριστεί ως έτος Καζαντζάκη. Σ' ολόκληρη τη χώρα έγιναν και γίνονται πολλές εκδηλώσεις για τη μνήμη και το έργο του.
Πέρασαν 50 χρόνια απο τότε που η σμίλη του μαρμαρογλύπτη χάραξε στην επιτύμβια πλάκα του Νίκου Καζαντζάκη, τα λόγια που έμειναν για πάντα σαν σημείο αναφοράς στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια: "Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι ελεύθερος".
Δεν είναι καθόλου εύκολο να αναλύσεις την προσωπικότητα και το έργο αυτού του ανθρώπου. Ούτε είναι εύκολο να βρεις κάποιον άλλο, για να τον συγκρίνεις.
Ο Καζαντζάκης υπήρξε μοναδικός και παραμένει πενήντα χρόνια μετά το θάνατό του, μοναδικός.
Αναζήτησα με τη σκέψη μου κάποια άλλη Παγκόσμιας ακτινοβολίας προσωπικότητα του πνεύματος και της τέχνης για να τον ταυτίσω. Βρήκα κάποιον στο χώρο της μουσικής, κ' αυτός είναι ο Μπετόβεν. Γιατί; Γιατί και οι δύο είχανε κοινό σημείο αναφοράς στα έργα τους, τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο με τις αδυναμίες, τους φόβους, τις δυνατότητες αλλά και την αξιοπρέπεια του. Ήτανε και οι δύο απόλυτα ανθρωποκεντρικοί στις δημιουργίες τους.

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2007

ΕΝΑΣ ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ του ΜΕΣΑΙΩΝΑ αναζητούσε τη ...ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟ...

ΕΝΑΣ ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ του 21ου Αιώνα ΨΑΧΝΕΙ για Καθαρές ΙΔΕΕΣ...

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ...!!!