"Θα με βρεις στον αστερισμό του Ώρίωνα"

[....] Η μαγεία της νύχτας την οδήγησε σε πιο καθαρές και ρομαντικές σκέψεις. Το έκανε τακτικά, όταν φορτιζότανε η ψυχή της. Της ήρθανε αυθόρμητα στο στόμα κάποιοι στίχοι του Πούσκιν, ξεχασμένοι απο καιρό:

" Ήτανε στον κόσμο ένας φτωχός ιππότης

απλός και σιωπηλός, μ' όψη χλομή.

Συννεφιασμένο τ' όνειρο της νιότης

κι αλύγιστη η γενναία του ψυχή".

Τους ψιθύρισε και ψάχνοντας με τη σκέψη της να δει το φτωχό της ιππότη, αποκοιμήθηκε στο κάθισμά της, μέχρι που η ψύχρα της αυγής της άνοιξε τα μάτια.

Η ζωή στη λίμνη διαλαλούσε τα δικαιώματά της. Οι κύκνοι και οι πελεκάνοι πηγαίνανε στα τακτικά τους δρομολόγια και τα μικρά τους τους ακολουθούσανε πειθαρχικά. Μυριάδες φωνές πουλιών την καλούσαν να ξυπνήσει και η Μαρία για πρώτη φορά τον τελευταίο καιρό ένιωσε τον εαυτό της γεμάτο και αισιόδοξο.....

"Υπήκοοι της παραπληροφόρησης"

Πως οι ελεύθεροι πολίτες, με τα Συνταγματικά δικαιώματα τους "κατοχυρωμένα", δέχονται τους εμπαιγμούς, τους εξευτελισμούς της λογικής και μετατρέπονται σε θλιβερούς υπηκόους της ηλιθιότητας και της παραπληροφόρησης;

Γιατί τα κόμματα, κυρίως αυτά της εξουσίας, έχουνε χάσει τη στοιχειώδη αξιοπιστία τους; Γιατί όσοι διατηρούν τη δυνατότητα ορθής κρίσης και του ορθού λόγου, νιώθουν να πνίγονται από τα νοσηρά φαινόμενα της πολιτική και κοινωνικής ευτέλειας;

Αν προσπαθήσουμε να δώσουμε απαντήσεις σ' αυτά τα ερωτήματα με την εύκολη μέθοδο της απλούστευσης και της ελκυστικής για τους πολλούς, υπεραπλούστευσης, θα γίνουμε συνεργοί στην ενίσχυση των δυνάμεων που χαλκεύουν δεσμά στην αξιοπρέπεια μας.

Πρέπει να αντιληφθούμε πως μόνο αν απορρίψουμε αυτά που μας σερβίρουν ως γεγονότα και αν πάψουμε να εμπιστευόμαστε τις στημένες αλήθειες των φερέφωνων της γιγαντιαίας διαπλοκής που μας ζώνει, μόνο τότε μπορούμε να ελπίζουμε.

Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Η εικονική πραγματικότητα αφαιρεί ζωτικό χώρο απο την αλήθεια και την πραγματκή ζωή. Ας αντισταθούμε. Ας φωνάξουμε, ας αποδοκιμάσουμε. Ας δείξουμε πως η φορεσιά του υπηκόου δεν μας ταιριάζει.

"Θα με βρεις στον Αστερισμό του Ωρίωνα"

[....]Ήμουνα φοιτητής στο τελευταίο έτος στο πανεπιστήμιο, όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος. Με καλέσανε στο στρατό και έτρεξα να καταταγώ. Πέρασα ΄κ' εγώ απο την υποτυπώδη ιατρική εξέταση, που γίνεται πάντα στην κατάταξη των στρατευσίμων. Ο γιατρός βρήκε πως είχα κήλη. Σημείωσε την πάθηση μου στα χαρτιά και μου είπε: "θα πας στο στρατιωτικό νοσοκομείο για εγχείρηση". Ο Συνταγματάρχης, ο αρχίατρος, είχε διαφορετική γνώμη και απόφαση. Τον άκουσα να λέει στο γιατρό που με εξέτασε, καθώς περίμενα το παραπεμπτικό έξω απο την πόρτα του γραφείου του: "Τι εγχείρηση κήλης και πράσινα άλογα; Ώσπου να πάει αυτός για εγχείρηση και να αναρρώσει, θα έχει τελειώσει ο πόλεμος. Σε λίγες μέρες οι Ιταλοί θα πίνουνε καφέ στο Σύνταγμα. Κρατήστε τα κρεβάτια για τους τραυματίες που θα φτάνουνε από αύριο. Κήλες, αμυγδαλές και κύστες κόκκυγα, διώξτε τες. Αυτόν και όποιον άλλο εμφανιστεί με παρόμοια προβλήματα, να τους χαρακτηρίσεται βοηθητικούς και να τους δώσετε απολυτήριο. Για την τιμή των όπλων γίνεται, ότι γίνεται εκεί πάνω. Όσο συντομότερα τελειώσουν οι εχθροπραξίες, τόσο το καλύτερο για όλους μας".

Ο γιατρός που με εξέτασε, βγήκε απο το γραφείο του αρχίατρου, βγάζοντας μια βλαστήμια μέσα απο τα δόντια του: "Κάθαρμα, προδότη, φασιστικό γουρούνι, πήγαινε στο διάβολο".

Έμεινα ξερός και παρακολουθούσα το γιατρό, που κατακόκκινος άφριζε. Μετά από λίγο μου δώσανε το απολυτήριο. Όλοι φεύγανε για το μέτωπο κ' εγώ σαν βοηθητικός, βρέθηκα στο δρόμο με ανάμικτα συναισθήματα. Σήμερα, πολλοί νέοι επιδιώκουνε να πάρουνε στα χέρια τους ένα "τρελόχαρτο" απαλλαγής από τη στράτευση. Τότε εγώ με τις διαφορετικές αντιλήψεις, την έντονη φιλοπατρία και τη διαφορετική αίσθηση του καθήκοντος, ένιωθα ένοχος. Δάκρυα μου πλημμύρισαν τα μάτια. Αργότερα έμαθα να βλέπω πίσω από την ορατή πλευρά των πραγμάτων και έπαψα να συγκινούμαι τόσο εύκολα. Η εποχή της νεανικής αθωότητας είναι ένα στολίδι της ζωής που μαραίνεται εύκολα. Σήμερα νομίζω πως έχει χαθεί η δυνατότητα μιας παρόμοιας "ανθοφορίας". Χάνεται η αθωότητα απο τα πρώτα χρόνια της ζωής των νέων.[.....]

[Απόσπασμα απο το μυθιστόρημα του Γιώργου Καπράνου: "Θα με βρεις στον αστερισμό του Ωρίωνα".

"Ο ΝΙΟΡΑΝΤΕΣ" [Απόσπασμα 3]

[....]Στο δρόμο για τη Χώρα, μου εξομολογήθηκε τους λόγους της πρωινής του αργοπορίας.

-Ξέρεις, είμαι πολύ ιναμοράτος, [ερωτευμένος], με κάποια γυναίκα κ' αυτή δεν μου δίνει ελπίδες. Τη μια, μου ανοίγεται, μου δίνει θάρρος και την άλλη, γίνεται ψυχρή και απόμακρη. Δεν μπορώ να κλείσω μάτι τα βράδια και δεν έχω μυαλό για τίποτα. Για σήμερα μου είχε πει πως θα συναντιόμαστε κοντά στο Μον Ρεπό, κατά τις δέκα. Πήγα κατά τσι δέκα παρά κουάρτο και περίμενα την αφεντιά τσι, μέχρι το μεσημέρι. Έγινα ρεντίκολο, γιατί περνούσανε και κάποιοι γνωστοί και με βλέπανε εκεί στημένο σαν την κολώνα του Ντούγκλα. [στήλη που είχε στηθεί για τον τελευταίο Άγγλο κυβερνήτη [Duglas]. Η σινιόρα, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Άφανη και αόρατη. Θα την περιφρονήσω, δεν θα της δείξω καμιά ενόχληση, που με άφησε να την καρτεράω. Στις γυναίκες, άμα δείξεις πως είναι κάτι για σένα, τότε φουσκώνει ο αγέρας που έχουνε μέσα στο κεφάλι τους και γίνονται μπαλόνι έτοιμο να πετάξει. Αυτηνής θα τσι το ξεφουσκώσω το μπαλόνι, θα τσι το ξεφουσκώσω.

Από το σημείο αυτό, ο Σωσίπατρος άρχισε ένα διάλογο, φανταστικό, σχεδόν ένα παραλήρημα, με τη γυναίκα που τον τυραννούσε. Ο διάλογος αυτός γινότανε χαμηλόφωνα, αλλά μπορούσα εύκολα να ακούω. Ένας διάλογος, που και τα δύο μέρη του, τα κρατούσε ο ερωτευμένος θείος μου.

"Πώς μου λες πως δεν με εμπιστεύεσαι;", της έλεγε με ύφος θιγμένο και τα μάτια του δακρυσμένα. Οι συσπάσεις του προσώπου του με κάνανε να πιστέψω πως ο άνθρωπος πονούσε πολύ. Σταμάτησε να μιλάει και το ύφος του έδειχνε πως ακούει τη φωνή εκείνης.

"Μα είναι δυνατόν", της απάντησε, "να μου λες πως είμαι μπομπαπιάτσας;", [πομπώδης, καυχησιάρης, επιδεικτικός]. Ποιός; εγώ; Που όλοι έχουνε να κάνουνε με το συγκρατημένο χαρακτήρα μου;

Μ' αυτά που άκουγα πίστεψα πως είναι ερωτευμένος σε βαθμός απελπισίας. Σχεδόν φοβήθηκα γ' αυτόν.

Ξαφνικά γύρισε και μου είπε:

-Ας περπατήσουμε πιο γρήγορα να σε χαρώ. Θα χάσουμε τη Λουτσίντα. Είναι η ώρα που βγαίνει στην πλατεία.

Έμεινα άναυδος. Αυτός πριν από λίγα δευτερόλεπτα πέθαινε από ερωτική απελπισία και παραληρούσε. Τώρα συνήλθε και ενδιαφέρεται για την τρελή της πλατείας, που τη φωνάζουνε με το όνομα ενός σαπιοκάραβου, που το λενε "ΛΟΥΤΣΙΝΤΑ"......

[Απόσπασμα απο την Νουβέλα του Γιώργου Καπράνου: "Ο ΝΙΟΡΑΝΤΕΣ"

"Η ΧΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ"

[....]Όταν η μοίρα και η χημεία του έρωτα αποφασίζουν, τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει τη χημική ένωση ανθρώπων, ένωση που είναι γνωστή, ως έρωτας.

Είναι τέτοια η δύναμη ανατροπής των εμποδίων, που αν το καλοκοιτάξεις, σ' αυτή τη δύναμη του έρωτα μπορείς να αντικρίσεις τη δύναμη ύπαρξης της ζωής. Το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια μεγάλη έκρηξη. Κάθε φορά που ερωτεύονται δυο άνθρωποι, γίνεται και μια μικρή έκρηξη, που έχει την ίδια σύσταση και προορισμό. Τη δημιουργία και τη ζωή.

"Λες να είμαι και ποιητής που τα σκέφτομαι τώρα αυτά; Είναι πολύ κωμικό, τρελό. Εγώ που δεν έχω στον ήλιο μοίρα, που προσπαθώ να φτιάξω μια μικρή καριέρα, να αφήσω τον εαυτό μου να παρασυρθεί από το ανοιξιάτικο αεράκι που έφερε στη ζωή μου αυτή ή όμορφη και παράξενη κοπέλα; Θα μπορέσω να μείνω μόνο φίλος της; Σίγουρα όχι. Μου αρέσει πολύ και σίγουρα θα την ερωτευτώ και τότε; Πονεμένες ιστορίες του πτωχού νέου που ερωτεύτηκε πλούσια κόρη. Αυτά είναι σενάρια για παλιές δακρύβρεχτες ταινίες. Αυτό μας έλειπε, κρύψου στη φωλιά σου φίλε, το θήραμα είναι ισχυρότερο. Εσύ θα γίνεις το θήραμα του. Το θήραμα του θηράματος, ρεζιλίκια σε περιμένουνε, φτωχέ μου χωριάτη".

Τότε δεν ήξερε, σήμερα ξέρει, πως η μεγάλη έκρηξη δεν λογαριάζει ταξικές διαφορές και ενδεχόμενες εμπλοκές. Αν το σενάριο της έκρηξης προβλέπει δυσκολίες και εμπλοκές, τίποτα δεν μπορεί να τις αποτρέψει.

Ο Σπύρος όπως ήτανε φυσικό, έμαθε πρώτος τα καθέκαστα. Ο Θανάσης με την ψυχή στο στόμα και το βλέμμα αλλοπαρμένο του διηγήθηκε την απρόσμενη ιστορία του με την κόρη του Φακίνου και όλες τις λεπτομέρειες των συζητήσεων που είχαν. Ο Σπύρος τον άκουγε σκεφτικός και χαμογελώντας. Αυτός είχε μεγάλη πείρα στα ερωτικά και αντιμετώπισε το συμβάν σαν συνηθισμένο.

-Έλα μωρέ, μην κάνεις έτσι. Που βλέπεις το πρωτοφανές; Όταν οι γυναίκες εντυπωσιαστούν και νιώσουν πως κάποιον τον θέλουν, μπορούν να κάνουν αυτά που είπες και περισσότερα ακόμη. Είσαι άβγαλτος φιλαράκο, ρώτα και τον ειδικό καμιά φορά. Πρέπει να σου κάνω εντατικά μαθήματα.

-Μάλιστα δάσκαλε, για πες μου τώρα τι να κάνω;

-Για να σου πω τι να κάνεις, πρέπει εσύ πρώτα να μου πεις τι θέλεις. Η κοπέλα σου αρέσει, δεν υπάρχει αμφιβολία. Χωριό που φαίνεται, που λένε. Εσύ όμως ρε φίλε, μοιάζεις σαν να είδες σκηνές της Αποκάλυψης στο φυσικό τους. Λέγε όμως, θέλεις να συνεχίσεις, ή θα κλειστείς στο καβούκι σου θρηνώντας τον έρωτα σου; Τον έρωτα που πρέπει να πεθάνει πριν γεννηθεί; Αχ αυτές οι διαφορές, οι πλούσιοι και οι φτωχοί, ¨κακούργα κοινωνία".

Σκασμένος στα γέλια συνέχιζε το πείραγμα.........

[Απόσπασμα απο το μυθιστόρημα: "ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΨΗΛΑ". Του Γιώργου Καπράνου. Εκδόσεις: ΙΩΛΚΟΣ

"ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΧΑΥΛΙΟΔΟΝΤΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ και...."

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ", της Καστοριάς, η λειτουργία ενός λατομείου αδρανών υλικών στα Γρεβενά, ευθύνεται για την καταστροφή ενός νεολιθικού οικισμού! Συγκεκριμένα: "από την εξορυκτική δραστηριότητα του λατομείου έχουν καταστραφεί, ο νεολιθικός οικισμός στη Μηλιά Γρεβενών και σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα. Επίσης σε απόσταση μόλις 1.000 μέτρων απο το λατομείο, βρέθηκαν οι μεγαλύτεροι , μέχρι σήμερα, παγκοσμίως, χαυλιόδοντες γιγαντιαίων μαμούθ και οι αρχαιολόγοι θεωρούν πως, πολύ πιθανό να υπάρχουν ευρήματα και εντός του χώρου του λατομείου.

Για την αδειοδότηση του λατομείου καθοριστικός ήταν ο ρόλος του κ. Χρήστου Ζακόπουλου, καθώς ο υφυπουργός κ. Τατούλης είχε μπλοκάρει τη λειτουργία του, αποδεχόμενος την εισήγηση του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων Δυτικής Μακεδονίας.

Τελικά, μετά την παύση του υφυπουργού, εννέα μήνες αργότερα στις 30-1-2006, συνεδρίασε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, υπό την προεδρία του κ. Ζαχόπουλου και η άδεια λειτουργίας του λατομείου, χορηγήθηκε.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι οδόντες της διαπλοκής, κατά τεκμήριον, αποδεικνύονται ισχυρότεροι απο του καημένους του χαυλιόδοντες, που θάπτονται οριστικά μετά από... εκατομμύρια χρόνια.

"ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΟΥ ΔΕΙΛΟΥ"

[...] Πολλές φορές το προσωπείο του δειλού, είναι η λογική. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κρατάει τον άνθρωπο. Τον συγκρατεί από στάσεις, θέσεις και πράξεις που θα τον κάνανε περήφανο, με τίμημα έστω, τα πολλά προβλήματα και τις ανασφάλειες.

"Εγωισμός, τάση για διάκριση; Επιλογή του ακάνθινου στεφανιού; Το φωτοστέφανο του ήρωα ή, ο άκρατος αυτοερωτισμός και αυτοθαυμασμός; Από ποια στόφα είναι φτιαγμένοι οι ήρωες; Πώς καταλήξανε όλες οι πράξεις ηρωισμού; Πώς βλέπουν οι πολλοί, αυτούς που ξεπετάχτηκαν μπροστά και θυσιάστηκαν;"

Βούλιαζε σιγά, σιγά σε περισσότερες σκέψεις και μια στυφή γεύση του πλημμύρισε το στόμα. Έμεινε έτσι για ώρες, ακίνητος, εξουθενωμένος, κατάκοπος κ' απογοητευμένος.

"Τι να πω σ' αυτή τη διάλεξη; Γιατί δέχτηκα να λάβω μέρος; Χρόνια τώρα, ενώ οι άλλοι λουφάζαν, εγώ έβγαινα μπροστά, σε οποιοδήποτε θέμα. Λες και το ρίσκο πιθανών συνεπειών να αποτελεί αφροδισιακό για μένα. Αυτή η ψαλίδα των αντιθέσεων που υπάρχει σε κάθε άνθρωπο, σε μένα είναι ορθάνοικτη. Ο μισός δειλός, που επιμελώς το κρύβει και ο άλλος μισός, γενναίος και τολμηρός. Ο ιδανικός συνδυασμός για να γίνει κανείς δυστυχισμένος. Η αδρεναλίνη, μόνιμη σύντροφός μου. Δον Κιχώτης, όχι ιππότης της ελεεινής μορφής, αλλά της δειλίας και της τελικής φυγής".....

[ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ του Γιώργου Καπράνου¨:  "ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΨΗΛΑ].

"ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΕΝΟΣ..ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΙΜΟΥ, ΠΡΩΗΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ"

Τι είναι η παγκοσμιοποίηση; Ευχή λενε κάποιοι, κατάρα κάποιοι άλλοι. Ποια είναι η αλήθεια γ' αυτή τη νέα πραγματικότητα που μπήκε με φούρια στη ζωή των λαών, πριν λίγα χρόνια, χωρίς βεβαίως να ερωτηθούν;

Μήπως είναι ένα ιδεολόγημα, ένα εφεύρημα των κυρίαρχων τάξεων, με σκοπό την πλήρη καθυπόταξη των εργαζομένων και των φτωχών;

Μήπως είναι μια σύχρονη τάση για τη διεθνοποίηση των κοινωνιών, των οικονομιών και των πολιτισμών για την διαμόρφωση, [ισοπέδωση], του κόσμου, σε ένα ενιαίο σύνολο; Αποτελεί μια αναπόφευκτη ανάγκη που γεννιέται απο την τεχνολογική εξέλιξη; Είναι ένας οδοστρωτήρας που σαρώνει, ισοπεδώνει τα πάντα και μετατρέπει ανθρώπους, συμπεριφορές και πολιτισμούς σε ανούσια αντίγραφα; Είναι ο χώρος που οργιάζουνε οι κανόνες της ελεύθερης και αχαλίνωτης αγοράς;

Θα ανακηρυχθεί ως άγιος ο Adam Smiith, ο θεωρητικός της παγκοσμιοποίησης, η, θα θεωρηθεί ως σατανάς, που πρόσφερε τη θεωρητική στήριξη στην παγκοσμιοποιημένη βαρβαρότητα;

Στα χρόνια που λειτουργεί η "Εδέμ" της παγκοσμιοποίησης, ποιοι ωφελήθηκαν, ποιοι κέρδισαν; Οι εργαζόμενοι του κόσμου, οι φτωχοί, οι εξαθλιωμένοι, τα εκατομμύρια ετοιμοθάνατα παιδιά, τα δισεκατομμύρια των απελπισμένων, η, τα πολυεθνικά οικονομικά συγκροτήματα;

Εγώ και όπως πιστεύω, πλήθη απλών ανθρώπων, θέλουμε να μάθουμε την αλήθεια. Όχι προκατασκευασμένες απαντήσεις και τεχνητά επιχειρήματα.

Προς το παρών σας αφήνω. Πρέπει να κτυπήσω την κάρτα εργασία μου. Δουλεύω με τετράωρη οκτάμηνη απασχόληση. Σε ένα μήνα τελειώνει το οκτάμηνο και έτσι θα έχω απεριόριστο χρόνο απελπισίας και εντονότερα ερωτήματα.

"ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ" [Απόσπασμα 3ο]

[...]Κοιμήθηκε μετά απο ώρες και τον ξύπνησε, περασμένες δέκα το πρωί, η αγριοφωνάρα του Γιώργου.

-Ξύπνα εκλαμπρότατε! Κόσμος πάει κ' έρχεται, αναζητώντας σε και εσύ, έχει πάρει τα μονοπάτια των ονείρων και επιστροφή δεν έχεις. Μη νομίζεις πως επειδή είσαι στο σπίτι σου και στην προστασία των δικών σου, εγώ θα παραμερίσω. Έχω ταχθεί απο την ηγεσία της προσωρινής και αυριανής κανονικής κυβέρνησης και ίσως, από τη τη "Θεία Πρόνοια", που θα έλεγε ο πατέρας μου, να σε φροντίζω, να σε προσέχω και να σε ξυπνάω όταν παρακοιμάσαι. Ο πολύς ύπνος, λοιπόν, κάνει κακό και οι υποχρεώσεις τρέχουνε. Η πατρίδα θα έλεγα, σε περιμένει. Αδημονεί να ασχοληθείς με τα προβλήματά της. Σήκω λοιπόν, πριν σε περιλούσω με έναν κουβά νερό. Ασε που ο πολύς ύπνος, σου αποκοιμίζει και τις ορμές σου. Άνδρας νέος, ψηλός και όμορφος που πρέπει να μοιράζει τις ώρες του στις αγκαλιές των γυναικών και στην υπηρεσία της δημοκρατίας, δεν πρέπει να κοιμάται πολύ. Το κρεβάτι είναι γιά άλλες ευχάριστες, ξυπνητές ασχολίες....