"Ο ΤΣΙΡΛΙΛΗΣ"

Τις κρύες νύχτες του χειμώνα, κάποιες ιστορίες ανθρώπων που πέρασαν από τη ζωή, μπερδεύονται με τα παραμύθια και γίνονται ένα μ' αυτά.

Πριν από την εισβολή των σύγχρονων μέσων πληροφόρησης και ψυχαγωγίας και ιδιαίτερα στην προ της τηλεόρασης εποχή, που μάλλον σε δαίμονα παραπληροφόρησης και χαμηλού γούστου αισθητικής εξελίχθηκε, τον ρόλο του παραμυθά στα σπίτια των απλών ανθρώπων τον έπαιζε το παραμύθι, η ιστορία, ο θρύλος. Πολύ αργότερα ο κινηματογράφος και η μαγεία του ραδιοφώνου.

Τώρα, παγκοσμιοποίηση, η δημιουργία ενός και μόνο "πολιτισμού" για όλους τους λαούς. Αν είναι δυνατόν; Και όμως, οι σεναριογράφοι και οι σκηνοθέτες της σύγχρονης πραγματικότητας, το επιδιώκουν και σε μεγάλο βαθμό το πετυχαίνουν.

Ιστορίες για πρόσωπα που έζησαν κάποτε και άφησαν τα χνάρια τους, θετικά, ή αρνητικά στο διάβα τους, θρύλοι και ιστορίες τρόμου με φαντάσματα, νεράιδες και άλλα εξωπραγματικά πλάσματα του κάτω κόσμου, υπάρχουν πολλές, σαν την άμμο της θάλασσας. Στην Κέρκυρα με την πλούσια ιστορία, με τις εναλλαγές πολιτισμών και κυριαρχίας, ο πλούτος των θρύλων, μπερδεύει το αληθινό με το φανταστικό και το υπαρκτό με το ανύπαρκτο. Οι δημοφιλέστερες

ιστορίες σε παλιότερες εποχές, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και πριν απ' αυτόν, ήτανε αυτές των χαμένων θησαυρών. Η φτώχεια βλέπετε, ονειρευόταν και συνεχίζει πάντα να ονειρεύεται πλούτη που έρχονται ουρανοκατέβατα.

Πάντα κάποιος που έπαιρνε το ρόλο του αφηγητή, του παραμυθά, στις οικογενειακές και φιλικές συγκεντρώσεις, με πάθος διαβεβαίωνε τους ακροατές του, πως η ιστορία του ήτανε αληθινή πέρα για πέρα και ότι όλα, όσα αφηγείται, είχανε συμβεί. Η αλήθεια, η επιθυμία, το ψέμα, ο φόβος του αγνώστου, η ελπίδα και η αναζήτηση της ευτυχίας, γινότανε ένα σφιχταγκαλιασμένο κουβάρι, όπως συμβαίνει άλλωστε στην ίδια τη ζωή......

[Απόσπασμα από τη Νουβέλα του Γιώργου Καπράνου: "Ο ΤΣΙΡΛΙΛΗΣ"]

"Ο ΟΡΘΟΣ ΛΟΓΟΣ..ΕΙΔΟΣ ΣΕ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ"

Για να υπάρξει κοινωνία πολιτών πρέπει να υπάρχει συνεχής διάλογος. Κυρίως μια κριτική και εμπεριστατωμένη αναζήτηση των διαφορών και των αντιφάσεων που δημιουργούνται κατά τη λειτουργία των πολιτικών και κοινωνικών δράσεων της.

Ο κομφορμισμός της Ελληνικής κοινωνίας, κατά κανόνα δεν αναγνωρίζει τα αυτονόητα και τα αναγάγει σε θέματα υψίστης σημασίας.

Τα σύγχρονα μέσα [παρα]πληροφόρησης δημιουργούν σύγχυση, ο ορθός λόγος γίνεται είδος σε ανεπάρκεια και κατά συνέπεια, χάνει τον προορισμό του.

Αποστολή του ορθού λόγου είναι, να αφυπνίζει τον πολίτη απο τον λήθαργο της παραπληροφόρησης και να δίνει πνοή στη δημοκρατική λειτουργία.

Στην εποχή μας, εποχή του "πλούτου" της πληροφορίας, αντί να ενισχύονται, χάνονται και τα τελευταία οχυρά της πολιτικής αθωότητας και γινόμαστε μάρτυρες μιας κρίσης αξιών και πολιτιστικής στασιμότητας.

Τα πολιτικοκοινωνικά θέματα έχουνε άμεση σύνδεση με την ομαδική ψυχολογία. Ένα σύγχρονο εργαστήρι ψυχαναλυτικών πειραμάτων έχει γίνει ο επικοινωνιακός τρόπος επηρεασμού των μαζών.

Ο μηχανισμός της μάζας έχει περιγραφεί με ακρίβεια απο τον Le Bon και φωτίζεται με σαφήνεια από τον Freud:¨ψυχολογία των μαζών και ανάλυση του Εγώ" [1920].

Τα βασικά χαρακτηριστικά του μέλους της μάζας είναι τα ακόλουθα: Εξαφάνιση της συνειδητής και κυριαρχία της ασυνείδητης προσωπικότητας.

Ο άνθρωπος κατρακυλά σε πολύ χαμηλές βαθμίδες πολιτισμού, έστω και με την απλή συμμετοχή του ως θεατή- ακροατής των ΜΜΕ.

"ΟΤΑΝ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ.....

...ΤΟΤΕ Η ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΝΟΝΑΣ". Αυτό ήτανε το κεντρικό σύνθημα της χθεσινής διαμαρτυρίας μιας ομάδας πνευματικών ανθρώπων και καλλιτεχνών απο τους χώρους της πεζογραφίας, της ποίησης, του θεάτρου, της μουσικής, του κινηματογράφου και των εικαστικών, που έκαναν πορεία στο υπουργείο πολιτισμού. Καλή η πρωτοβουλία, αλλά μικρού βεληνεκούς. Η υπόθεση Ζακόπουλου που κυριάρχησε στη διαμαρτυρία για τη διαπλοκή, είναι στην πραγματικότητα πταίσμα μπροστά στα πραγματικά προβλήματα και τις ευθύνες ενός υπουργείου, που γεννήθηκε από την δικτατορία...στην προσπάθεια της να πείσει για το ενδιαφέρον της, για τον πολιτισμό και το πνεύμα. Από τα γεννοφάσκια του λοιπόν είχε πρόβλημα αξιοπιστίας και η πάροδος του χρόνου, μετά το διάλειμμα της Μελίνας, δεν έδειξε κάτι σημαντικό σ' αυτό το υπουργείο. Σκοπιμότητες, "παρέες", λανθασμένες επιλογές και αδιαφορία για τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης, βρήκανε το ιδανικό περιβάλλον για ανάπτυξη σ' αυτό το υπουργείο.

Με την ευκαιρία αυτή ας ρωτήσουμε:

-Πως προστατεύονται τα πνευματικά δικαιώματα των των δημιουργών;

-Που είναι καταχωνιασμένες οι εξαγγελίες για τις συντάξεις; Σύμφωνα με κομματικά "έθιμα", λίγο πριν απο τις εκλογές του 2004 και κυρίως του 2007, οι υπουργοί της κυβέρνησης "δάκρυζαν" απο συγκίνηση υπέρ των πνευματικών δημιουργών και διαβεβαίωναν το Πανελλήνιο, πως έχουνε ήδη καταθέσει στη Βουλή το νομοσχέδιο για τις συντάξεις όλων των συγγραφέων και καλλιτεχνών. Από την επομένη των εκλογών η μόνιμη κρίση αμνησίας της κυβέρνησης της "σεμνότητας και της ταπεινότητας", αποκοίμησε το νομοσχέδιο.

Για να μην τους αδικήσουμε, έκαναν κάτι:

Κατάργησαν.. την ελεύθερη είσοδο στα κρατικά θέατρα, των μελών των λογοτεχνικών . σωματείων.

Καλά έκαναν οι άνθρωποι. Ξέρουν να κάνουν οικονομίες στις πενταροδεκάρες και να ξοδεύουν αλόγιστα υπέρ αδιαφανών σκοπών και μικροπολιτικών σχεδιασμών.

"ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ"

Ο κόσμος έχει γίνει ένα τεράστιο εργαστήρι δοκιμών και εφαρμογής μεθόδων πλύσης εγκεφάλων. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται κατά κανόνα, είναι η ευτέλεια των πληροφοριών που εκτοξεύονται μεθοδευμένα, η ασημαντότητα των προσώπων που προβάλλονται και η απέραντη ανοησία που εκτοξεύεται σε βάρος της πραγματικής ενημέρωσης, της επιμόρφωσης και της ψυχαγωγίας των πολιτών του κόσμου, που λόγω των συνθηκών που έχουν σκόπιμα επικρατήσει, υποχρεώνονται να αποδέχονται παθητικά.

Ζούμε στον αιώνα του πολιτικού εκφυλισμού και της νοσηρότητας της δημοκρατικής λειτουργίας.

Στις δημοκρατίες, αν θεσμοί λειτουργούν ικανοποιητικά, οι λαοί μπορούν να επιλέγουν και να εκλέγουν ικανές, η λιγότερο ικανές κυβερνήσεις. Κυβερνήσεις που εκπληρώνουνε σε ικα νοποιητικό βαθμό τις προσδοκίες των πολιτών, η άλλες, που αποτυγχάνουν. Η επιτυχημένη, η αποτυχημένη εκλογή ηγεσιών, είναι μέρος της δημοκρατικής διαδικασίας.

Αν σε μια χώρα υπάρχουν ισχυροί και σεβαστοί θεσμοί, οι κανόνες του δημοκρατικού ελέγχου και η προστασία της διαφάνειας στην πολιτική ζωή λειτουργούν ικανοποιητικά. Διαφορετικά βιώνουμε τον εκφυλισμό και την υποβάθμιση της δημοκρατίας.

Ο εκφυλισμός της πολιτικής, ήρθε ακριβώς στην εποχή της μεγάλης τεχνολογικής προόδου και

του πολλαπλασιασμού των μέσων ενημέρωσης και πληροφόρησης.

Παρά τον πλούτο και την αφθονία των ΜΜΕ, οι λαοί δεν είναι καλύτερα ενημερωμένοι, αλλά

τραγικά παραπληροφορημένοι. Η εξήγηση είναι απλή. Η πολιτική υποχώρησε και κυριάρχησε η εξουσία των επιχειρηματιών που κατέχουν τα ΜΜΕ και που ουσιαστικά, κυβερνούν εξωθεσμικά και αντισυνταγματικά τους λαούς.

Στα χέρια των επιχειρηματιών τα μέσα ενημέρωσης, μετατρέπονται σε πολιορκητικούς κριούς

που συντρίβουν κάθε ίχνος αντίστασης της πολιτικής εξουσίας. Οι ευθύνες των πολιτικών ηγεσιών είναι τεράστιες και ο κατήφορος πρέπει να σταματήσει. Ο κάθε πολίτης πρέπει να αντιδράσει απέναντι σ' αυτόν ιδιότυπο ολοκληρωτισμό που τον μετατρέπει σε αδύναμο υπήκοο των οικονομικά ισχυρών.

"ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ" [Απόσπασμα 4]

[...] Πολλές φορές σε παραδέχομαι. Είμαστε συνομήλικοι, αλλά η δική σου σκέψη έχει μια ιδιαίτερη ωριμότητα. Είχες δίκιο όταν μου είπες πως δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα μου η στρατιωτική δικαιοσύνη. Έστω και από τη θέση του τελευταίου τροχού της άμαξας που βρίσκομαι, σαν γραμματέας της έδρας, αρκετά συχνά νιώθω ναυτία μ΄αυτά που γίνονται και με τις συνθήκες που απονέμεται η δικαιοσύνη. Κάθε μέρα δικάζονται άνθρωποι, που κάποιοι είναι είναι ένοχοι και άλλοι είναι αθώοι. Υπάρχουνε περιπτώσεις που ορισμένοι ένοχοι γλιτώνουνε και κάποιες άλλες, που καταδικάζονται σε βαρειές ποινές αθώοι άνθρωποι. Όλα γίνονται βιαστικά και οι αποφάσεις μυρίζουνε από μακριά τη μπόχα της σκοπιμότητας. Δεν θέλω αυτή τη στιγμή να σου γράψω περισσότερα. Θέλω το γράμμα μου να έχει περισσότερο προσωπικό χαρακτήρα και αναφορές στα δικά μας προβλήματα. Έχουμε καιρό για τις άλλες, τις "βαθυστόχαστες" αναλύσεις των πολιτικών εξελίξεων. Και να σου πω την αλήθεια, όσο κ' αν σου φανεί παράξενο: Για να σου γράψω με λεπτομέρειες, γ' αυτά που συμβαίνουν εδώ, πρέπει να αφιερώσω πολύ χρόνο και σκέψη. Απόψε δεν είμαι έτοιμος, με έχει πλημμυρίσει η απογοήτευση. Νομίζω πολλές φορές πως κυνηγάω ανεμόμυλους μοναχός μου. Βλέπεις εσύ πήγες εκεί κάτω, για να γλιτώσεις από τους ερωτικούς σου δαίμονες. Ελπίζω πως η ανατολίτικη σαγήνη και οι όμορφες γυναίκες να σε βοηθήσουνε να γιατρευτείς.....