"Ελαμψε... η αλήθεια"

Η κατευθυνόμενη και για πολλά ευθυνόμενη, τηλεοπτική "ενημέρωση", έκανε το προγραμ
ματισμένο καθήκον της και εκτέλεσε το σχέδιο της φλύαρης παραπληροφόρησης των "ιθαγε
νών" της Επικράτειας. Ας είναι καλά οι άνθρωποι. Χθες η επικοινωνιακή "αλήθεια" έλαμ
ψε. "Οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για τα σκάνδαλα, για τη σήψη, τις απραχτές και την παρακμή που πνίγει τον τόπο". Αυτό κυριαρχούσε στο αποτέλεσμα μιας δημοσκόπισης.
Μας πληροφόρησαν πως το μέγιστο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, επικεντρώνεται, κυρίως στην οικονομική κρίση και πως, η ΝΔ βάσει μιας τηλεφωνικής δημοσκόπισης, 1000 ατόμων,
άρχισε να ανακτά το χαμένο έδαφος.
Οσοι γνωρίζουν απο δημοσκοπίσεις, αντιλαμβάνονται καλά το τί σημαίνει, τηλεφωνική δημοσκόπιση με δείγμα 1000 ατόμων...
Βεβαίως η οικονομική κρίση είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. που τους προσφέρει μέσω της τρομολαγνείας που προσφέρουν κάθε στιγμή, σίγουρες ακροαματικότης. Αλλά το να χρησιμοποιείται και ως άλλοθι, για την υποβάθμιση των πρωτοφανών σκανδάλων, είναι μια ευθεία προσβολής σε βάρος της στοιχειώδους νοημοσύνης

42 ΧΡΟΝΙΑ... ΑΠΟ ΤΟΤΕ

Πέρασαν 42 χρόνια από εκείνο το πρωινό, στις 21 του Απρίλη, του 1967. Μικρή η διάρκεια της ανθρώπινης ζωής, μικρές και οι δυνατότητες της μνήμης. Οι πολιτικοί κολακεύουν τους πολίτες λέγοντας: "Ο λαός δεν ξεχνά". Και όμως, ο λαός ξεχνά γιατί η φύση του ανθρώπου φροντίζει γι' αυτό. Επίσης αποτελεί αξιώμα το γνωμικό. "Οτι ξεχνάς υπάρχει η πιθανότητα να το ξαναζήσεις".
Ποιά είναι η υποχρεώση της οργανωμένης δημοκρατικής πολιτείας, σχετικά με τη διατήρη
ση της Εθνικής μνήμης; Κάθε χρόνος που περνάει αυτή η υποχρέωση απέναντι στην δημοκρα
τία και τις αξίες της, υποβαθμίζεται. Όσοι παρακολούθησαν τα χθεσινά προγράμματα των Μέσων μαζικής αποχαύνωσης και καλπάζουσας ηλιθιότητας, θα έβγαλαν τα συμπεράσματά τους.

"Θέλοντας του βλάχου και μη θέλοντας...του ζωγράφου"

...Βάλθηκε να κοιτάζει τα κτίρια και την αρχιτεκτονική τους. Κοιτούσε με τα μάτια της ειδικού, τα κάθε είδους παραδοσιακά κτίσματα. Κάτι της έλεγαν. Φλυαρούσαν τα ψηλά σπίτια, που η αρχιτεκτονική τους σε οδηγούσε σε άλλες εποχές, διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες, αλλά κυρίως, στα δεδομένα του τοπικού κλίματος και της ανάγκης του ανθρώπου για προστασία. Πόσες ζωντανές σελίδες ιστορίας κρύβουν τα κτίρια; Κάθε χώρος μετέχει στη ζωή και καθορίζεται από τις ανάγκες της. Η πόλη της Καστοριάς, η πόλη της σιωπής και της αρχοντικής γαλήνης, μίλησε αμέσως στην ψυχή της και στο καλλιτεχνικό της αισθητήριο. "Ντροπή μας, ναι ντροπή μας, που ονομαζόμαστε και είμαστε αρχιτέκτονες. Βάρβαροι είμαστε, για λόγους καριέρας. Κοκκινίζω από ντροπή βλέπον
τας αυτά τα αριστουργήματα και τις σοφές κατασκευές. Αναλογίζομαι τα τερατουργήματα που σχεδιάζουμε και με πνίγει η αηδία. Σαν το ζωγράφο, της κωμικής ιστορίας είμαστε όλοι μας. Αυτός τουλάχιστον μονολόγησε το αμάρτημα του, όταν υπέκυψε στην απαίτηση ενός βλάχου, πελάτη του, που απαίτησε να του ζωγραφίσει τον εσταυρωμένο Χριστό, φορώντας του, κόκκινα τσαρούχια. Παρά τις αντιρρήσεις του καλλιτέχνη, ο βλάχος έμεινε ανυποχώρητος. Δεν πλήρωνε το έργο. Τελικά οι οικονομικές ανάγκες του ζωγράφου, φόρεσαν στα πόδια του Χριστού, κόκκινα τσαρούχια κ' αυτός ο δύστυχος, ζωγραφίζοντας τα, μουρμούριζε: "Θέλοντας του βλάχου και μη θέλοντας του ζωγράφου, φόρεσε Χριστέ μου κόκκινα τσαρούχια"....

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΡΆΝΟΥ: "Θα με βρεις στον αστερισμό του Ωρίωνα".

"ΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ"

...Παλαιότερα η διάκριση ανάμεσα στους κληρικούς και στους λαϊκούς, ήτανε το ίδιο σημαντική, όσο και ανάμεσα στους ευγενείς και στους μη-ευγενείς. Οι πρώτοι είχανε απόλυτη και πλήρη εξουσία πάνω στους δεύτερους. Η θρησκεία, αποτελούσε ένα από τα κύρια θεμέλια της εκάστοτε μοναρχίας και των ευγενών. Για να ανταποκριθεί στο ρόλο της, διατυμπάνιζε πως, η ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων επί της γης, αποτελούσε θέληση και απόφαση της Θείας Πρόνοιας. Παράλληλα ασκώντας την παρηγορητική αποστολή της, υποστήριζε πως αυτή η ανισότητα είναι δευτερεύουσα, συγκριτικά με τη σχέση ισότητας όλων των ανθρώπων, ενώπιον του Θεού. Ο οποίος με τη μεγαλοσύνη του θα εξαλείψει τις αδικίες... στη μέλλουσα ζωή. Στον άλλο κόσμο της αιωνιότητας που είναι και η αληθινή ζωή, δεδομένου ότι η γήινη ύπαρξη δεν είναι παρά μια εξορία...{Κάποιοι βέβαια τυχεροί και ευνοούμενοι περνάνε υπέροχα ακόμα και στη.. γήινη εξορία τους].
Αργότερα τα πράγματα άλλαξαν. Την εξουσία των ευγενών τη διαδέχτηκε η πλουτοδημοκρατία που ισχύει μέχρι και σήμερα, με τις αναγκαίες παραλλαγές της.Η Οικονομική ολιγαρχία δεν ασκεί η ίδια την πολιτική εξουσία. Διευθύνει άμεσα την παραγωγή, αλλά έμμεσα τις κυβερνήσεις, μέσω μιας "ενδιάμεσης¨τάξης που έχει σχηματισθεί με διαφορετικούς τρόπους.Αν σ' αυτό το παζλ των εξουσιών προσθέσουμε και το νεώτερο εργαλείο εξουσίας των ισχυρών σε παγκόσμιο επίπεδο, την Παγκοσμιοποίηση, τότε μόνο θλιβερές σκέψεις μπορούμε να κάνουμε για το μέλλον....

Απόσπασμα από το πολιτικό δοκίμιο του Γιώργου Καπράνου:"Η Χαμένη τιμή της πολιτικής"

"Οπου υπάρχει λύση....αυτοί φτιάχνουνε πρόβλημα"

Κατά κανόνα, όπου υπάρχει πρόβλημα πρέπει να αναζητηθεί μία λύση. Αυτό το αξίωμα το αποδέχονται, άτομα, κοινωνικές ομάδες, λαοί και κυβερνήσεις. Με μιά μόνη εξαίρεση.
Εδώ στον τόπο που ανθεί η "φαιδρά πορτοκαλέα", που έλεγε ο παλιός ποιητής, όπου υπάρχει λύση... η κυβέρνηση, εξαφανίζει τη λύση και αναδεικνύει στη θέση της, ένα πρόβλημα. Θα σκεφτεί κανείς πως αυτό είναι παγκόσμια μοναδικότητα. Μόνο τέτοιες αρνητικές πρωτιές συγκεντρώνουμε. Τί τους έφταιξαν όμως οι λεωφορειολωρίδες και οι εκατοντάδες χιλιάδες επιβάτες των λεωφορείων; Τίς παραδίδουν στους ταξιτζίδες και τινάζουν στο αέρα, ένα από τα ελάχιστα σωστά μέτρα που έχουνε παρθεί σ' αυτόν τον τόπο. Αποτέλεσμα βλακείας; Μάλλον οι προσεχείς εκλογές και οι δυνατότητες που θα έχουν οι ταξιτζίδες, να προπαγανδίζουν υπέρ της ΝΔ, με ακροατές τους επιβάτες τους, αποτελούν την αιτία της φοβερής αναστάτωσης που θα προκαλέσειη παράλογη απόφαση τους. Και μη χειρότερα!!!

"Εδώ ο κόσμος χάνεται...κ' αυτοί;

Νομίζω, πως για μια ακόμη φορά, οι κρατούντες ποντάρουν σταθερά και μονότονα, στο ίδιο "φετίχ", που προσφέρουν μονίμως στους "ιθαγενείς" αυτής της χώρας. Οσάκις θέλουν να τους καλοπιάσουν και να τους απροπροσανατολίσουν, από την κακή διακυβέρ
νηση, τα σκάνδαλα και τις διαπλοκές τους, στρέφουν την προσοχή των πολιτών, στο..αυτοκίνητο και στις τιμές του. Εδώ ο κόσμος χάνεται, έχουμε σχεδόν φτάσει στο τελευταίο σκαλοπάτι της ευτέλειας, κ' αυτοί έχουνε αναγάγει ως κυρίαρχο θέμα του ενδιαφέροντος, το αυτοκίνητο. Τις τιμές, τις αποσύρσεις, [δήθεν για το καλό του περιβάλλοντος] κα΄ότι άλλο μπορεί να μας κάνει να ξεχάσουμε την τρισάθλια κατάσταση που βιώνουμε.

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ G20 και...η υποδοχή της

Πριν λίγο καιρό πρωταγωνιστούσαν οι G7+1, τώρα, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, αποφασίζουν για την οικονομική σωτηρία των λαών,οι G20. Οι ηγέτες των 20 ισχυρότερων
κρατών συσκέπτονται, υποφέρουν και πασκίζουν,.... για το καλό μας.
Τώρα, το γιατί οι χιλιάδες διαδηλωτές, προκάλεσαν χάος διαμαρτυρόμενοι και αναστάτωσαν το Λονδίνο, αντί να ευχαριστούν από τα βάθη της καρδιάς τους τους ισχυρούς του κόσμου, "αποδεικνύει" το μέγεθος της λαικής αχαριστίας.
Η παγκόσμια "πλέμπα" δεν καταλαβαίνει και διαμαρτύρεται. Μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν, [επιλέγουμε τα πιο κόσμια], πιστεύω πως θα πείσουν: "Φάτε τους τραπεζίτες", "Δεν θα πληρώσουμε τη δική τους κρίση", "Η φύση δεν δίνει πακέτα διάσωσης", "Μην παίζεται άλλο με το μέλλον μας", "Μια τέτοια οικονομική "ανάπτυξη", μας κοστίζει τη Γη".
Πρέπει να σημειωθεί πως το Εμπορικό Επιμελητήριο σύστησε στους εργαζόμενους στο οικονομικό κέντρο του Λονδίνου να προσέλθουν στις εργασίες τους ντυμένοι με τζίν και όχι με κοστούμια,για να μην γίνονται στόχοι. Νομίζω, πως όπως πάνε τα πράγματα, το τζιν δεν θα είναι λύση. Μάλλον...δέντρα πρέπει να ντύνονται.