Η Σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα

..Κάποτε οι άνθρωποι έδιναν τη ζωή τους, χαλάλιζαν καριέρες και σίγουρη ζωή προς χάριν μιας ιδεολογίας, μιας ιδέας, μιας πίστης. Στη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα, το είδος αυτό των πολιτών έχει σχεδόν εξαφανισθεί και οι ελάχιστοι που απέμειναν συγκεντρώνουν βλέμματα συμπάθειας και της δύσκολα αποκρυπτόμενης ειρωνείας. Ο Πλανήτης βιώνει πλέον τον επικοινωνιακό πολιτισμό και την τηλεοπτική "δημοκρατία", που υπακούουν και κατευθύνονται από συγκεκριμένα κέντρα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Οι ιδεολογίες αποτελούν στοιχεία ενός ρομαντικού παρελθόντος και οι ιδεολόγοι, χαρακτηρίζονται ως γραφικά πρόσωπα. Η δημοκρατία του "καναπέ" και η μετατροπή του πολίτη από τη θέση του συμμέτοχου των πολιτικών εξελίξεων, σε ανενεργό θεατή των κατασκευασμένων, των παραποιημένων εικόνων και εντυπώσεων, της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, τον οδηγούν στην παθητική αποδοχή των αποφάσεων που τον μετατρέπουν από πολίτη, σε θλιβερό υπήκοο. Πολιτική, πολιτικοί και πολίτες αντιμετωπίζονται σαν όργανα, καταναλωτές και προϊόντα προορισμένα να υπηρετούν ένα σύστημα ποικίλων συμφερόντων.....
Απόσπασμα από το πολιτικό δοκίμιο: του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΡΑΝΟΥ: "Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ"

Μήπως;...

Μήπως ο μικρούλης, φοβισμένος, πεινασμένος, χωρίς πατρίδα και ελπίδα,πρόσφυγας, είναι ο νέος Χριστός της απάνθρωπης εποχής μας, γ' αυτήν την εβδομάδα;
Αυτοί οι "λεβέντες", με τα απύθμενα προφανώς, προσωπικά ψυχολογικά προβλήματα, πως να νιώθουν άραγε; Αν βέβαια έχουν διατηρήσει κάποιο ίχνος ανθρωπιάς μέσα τους.
Ο μικρός, έψαχνε για ένα κομμάτι σκουπιδιασμένο ψωμί στον κάδο των απορριμάτων. Οι φονιάδες έψαχναν για για βρουν θύματα των "ιδεών" και της "αγωνιστικότητα" τους. Αν τους ρωτήσει κανείς, ενδεχομένως να απαντήσουν με τη γνωστή απάντηση των δειλών: "Οι αγώνες έχουνε και θύματα". Τέτοια κατάπτωση και κτηνωδία.

"Το κοινό αγαθό"

Το κοινό αγαθό, επικαλούνται οι άψογοι δημοκρατικοί σχηματισμοί. Το ίδιο αγαθό επικαλούνται και διαφημίζουν ψευδόμενα, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και το παρόμοιο ευαγγελίζεται ο ιδιότυπος φασισμός της εικονικής ψευδοπραγματικότητας, όπως εκφράζεται αυτή, από τα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα, με εργαλεία, την επικοινωνιακή σύγχυση και την εξαφάνιση της πραγματικής είδησης από τα ΜΜΕ.
ο Πλανήτης έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο εργαστήρι δοκιμών, κάθε είδους και μεθόδου, πλύσεως εγκεφάλων. Τα κύρια υλικά που χρησιμοποιούνται, είναι: η ευτέλεια των πληροφοριών που εκτοξεύονται , η ασημαντότητα των προσώπων που προβάλλονται και η απέραντη ανοησία που εκπέμπεται, σε βάρος της ενημέρωσης, της επιμόρφωσης και της ψυχαγωγίας των πολιτών του κόσμου, που λόγω συνθηκών, εγκλωβίζονται και πειθήνια υποχρεώνονται να δέχονται τα επιλεγμένα προϊόντα παραπληροφόρησης και κακογουστιάς.
Ζούμε σε έναν άγριο αιώνα πολιτικού εκφυλισμού και δημοκρατικής νοσηρότητας.
Στις δημοκρατίες, αν οι θεσμοί λειτουργούν ικανοποιητικά, οι λαοί έχουνε τη δυνατότητα να επιλέγουν ικανές, ή λιγότερο ικανές κυβερνήσεις. Κυβερνήσεις που εκπληρώνουν σε κάποιο βαθμό τις προσδοκίες των πολιτών, ή άλλες, που αποτυγχάνουν
Η πετυχημένη, ή αποτυχημένη εκλογή ηγεσιών, είναι μέρος του δημοκρατικού πολιτικού παιχνιδιού. Αν υπάρχουν θεσμοί ισχυροί, οι κανόνες του δημοκρατικού ελέγχου και της προστασίας της διαφάνειας στην πολιτική ζωή λειτουργούν ικανοποιητικά και λυτρωτικά.
Διαφορετικά βιώνουμε την πολιτική και κοινωνική κόλαση, που γνωρίζουμε πλέον, όλοι.
Η διαφθορά και η υποβάθμιση της πολιτικής λειτουργία κυριαρχούν και οι πολίτες μετατρέπονται σε υπηκόους των ισχυρών συμφερόντων.
Ο εκφυλισμός της πολιτικής ήρθε ακριβώς την εποχή της μεγάλης τεχνολογικής προόδου και του πολλαπλασιασμού των μέσων ενημέρωσης και πληροφόρησης Δυστυχώς, με ευθύνη των πολιτικών ηγεσιών, οι πολίτες γίνονται ενεργούμενα κάποιων ισχυρών συμφερόντων, γιατί τα ΜΜΕ στα χέρια
 των επιχειρηματιών παίζουνε το ρόλο των πολιορκητικών κριών, που συν τρίβουν κάθε ίχνος αντίστασης της πολιτικής εξουσίας. Ένα από τα θλιβερά αποτελέσματα αυτής της κατάπτωσης είναι και η οικονομική κρίση που αφανίζει αυτόν τον τόπο. Για χρόνια ολόκληρα ενώ ο εθνικός "Τιτανικός" βυθιζόταν, αυτοί με την παραπληροφόρηση και τις μαγικές αλλά πλαστές εικόνες ευημερίας άφηναν το λαό να χορεύει ανύποπτος στα σαλόνια του "πλοίου", μέχρι που πραγματοποιήθηκε το ναυάγιο μας.
Απόσπασμα από το πολιτικό δοκίμιο ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΡΑΝΟΥ:: "Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΠΟΛΊΤΙΚΗΣ"

"Οι μαγικές εικόνες...έσβησαν"

Η τεράστια φούσκα της εικονικής, οικονομικής, κοινωνικής και κυρίως, πολιτικής μας πραγματικότητας, έσκασε με πάταγο. Άλλη μια εθνική απογοήτευση. Η Ελλάδα και πάλι στο γνωστό, αλλά ξεχασμένο ρόλο, του "ζήτουλα," του φτωχού και του άσωτου εταίρου της Ευρώπης, που ζητάει με όση αξιοπρέπεια μπορεί να επιστρατεύσει, την πολιτική στήριξη των άλλων εταίρων. Διεκδικεί την εταιρική υποστήριξη για να μη γίνει βορά των κερδοσκόπων, των τοκογλύφων, που είναι οι ίδιες, οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Εκείνη η ευρωπαϊκή ιδέα και το πνεύμα αλληλεγγύης τι έγιναν; Μα δεν υπήρξαν ποτέ. Μια μαγική εικόνα ήταν κ' αυτές. Αυτή η κρίση μπορεί να γίνει αιτία για αυτογνωσία; Ο λαός αυτές τις μέρες έχει αποδειχθεί ώριμος και απαιτεί από το σύνολο του πολιτικού κόσμου, υπευθυνότητα και δίκαια μέτρα. Οι  Πελατειακές σχέσεις, η διαφθορά της δημόσιας  και πολιτικής ζωής, οδήγησαν στην απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας. Υπάλληλοι των τοκογλύφων-δανειστών μας, η περίφημη τρόικα" έχει τον πρώτο λόγο και επιβάλει τους όρους της σχετικά με τα μέτρα που κάνουν τους Έλληνες φτωχότερους χωρίς να θίγονται οι ισχυροί. Για να βγούμε απ' το αδιέξοδο και κυρίως για να αποκατασταθεί ένα στοιχειώδες αίσθημα δικαίου, πρέπει  οι πολλά έχοντες και πλούτο ασύλληπτο κατέχοντες, να πληρώσουν αυτά που τους αναλογούν. Η πολιτικοκοινωνική ισορροπία θα ενισχυθεί, μόνο αν ο απλός πολίτης νιώσει πως δεν θα είναι μόνο αυτός, για άλλη μια φορά, το υποζύγιο στον ανήφορο των θυσιών.