ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ ...152 χρόνια από τότε

Φέτος συμπληρώθηκαν εκατόν πενήντα δύο χρόνια από τη γέννηση του Λορέντζου Μαβίλη.
Στις 6 Σεπτεμβρίου 1860 ήρθε στον κόσμο ένας ευαίσθητος, λυρικός ποιητής. Ένας ένθερμος πατριώτης, βαθιά φιλοσοφημένος άνθρωπος, που είχε ως δρομοδείκτη στη ζωή του την προσφορά στην πατρίδα, στη θυσία και στην ποίηση. Ένας άνθρωπος ρομαντικός, ασυμβίβαστος και απόλυτος σ' αυτά που πίστευε. Είδε το φως της ζωής στην Ιθάκη, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως δικαστής της Ιονίου Πολιτείας. Ο παππούς του, ο Δον Λορέντζος Μαβίλης, Ισπανικής καταγωγής, χρημάτισε πρόξενος της Ισπανίας στην Κέρκυρα. Μετά τη λήξη της θητείας του, παρέμεινε στο νησί και παντρεύτηκε γυναίκα Κερκυραία. Επίσης και ο πατέρας του ο Παύλος Μαβίλης, παντρεύτηκε κ' αυτός γυναίκα Κερκυραία, την Ιωάννα Καποδίστρια-Σούφη, ανεψιά του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας. Από το γάμο αυτό γεννήθηκε ο Λορέντζος και η μεγαλύτερη αδερφή του, η Εσθήρ.
Δεδομένου ότι ο ποιητής γεννήθηκε λίγα χρόνια πριν από την ενσωμάτωση της Επτανήσου στην Ελλάδα, είναι χρήσιμο να αναφερθούν κάποια στοιχεία του κοινωνικού και πολιτικού περιβάλλοντος που επικρατούσαν την εποχή εκείνη στην Ιόνιο πολιτεία, που κάτω από την Αγγλική κατοχή, είχε ως πρωτεύουσα την Κέρκυρα.
Ο μελετητής της ιστορίας της περιοχής, θα εκπλαγεί από ένα παγκόσμιο ιστορικό φαινόμενο που θα συναντήσει στην έρευνα του. Κανένα μέρος του κόσμου δεν δέχτηκε στη διάρκεια χιλιάδων ετών, τόσες επιβουλές, επιθέσεις και ξένες κυριαρχίες, όσες υπέστησαν τα Επτάνησα, με κυρίαρχη της Ενετική κατοχή, που κράτησε πεντακόσια χρόνια. Είναι άξιο αναφοράς το γεγονός πως οι Επτανήσιοι, δεν έχασαν ποτέ την Ελληνικότητα τους και παρά τις διασταυρώσεις πολιτισμών που δέχτηκαν, δεν αλλοτριώθηκαν. Αντίθετα απέδειξαν τη δυνατότητά τους, να αφομοιώνουν ξένες ιδέες και πολιτιστικές αξίες. Σ΄αυτό το κοινωνικό περιβάλλον μιας αριστοκρατικής πολιτείας κοινωνικών διακρίσεων, αλλά παράλληλα υψηλού πνευματικού επιπέδου, τεχνών και πολιτισμού, γαλουχήθηκε στα πρώτα χρόνια της ζωής του, ο ποιητής.

1ο Απόσπασμα από άρθρο του Γιώργου Καπράνου, για τον Λορέντζο Μαβίλη.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ 1945-1974 [Απόσπασμα 1ο]

Κατηφόρησε την οδό Σταδίου. Στη γωνία της με την πλατεία Ομονοίας κοντοστάθηκε στην είσοδο του "Ritz". Το καμπαρέ ήταν άπλετα φωτισμένο και στη βιτρίνα του φιγουράριζαν οι φωτογραφίες των γυναικών του μπαλέτου. Η αίθουσα ήταν γεμάτη από ναύτες του 6ου στόλου. Οι αμερικάνοι ναύτες το είχανε αγκαζάρει. Ένα γκαρσόνι πλησίασε χαμογελώντας επαγγελματικά.
-Ξέρετε αυτές τις μέρες έχουμε στόλο. Όλα τα κέντρα στην Αθήνα και στον Πειραιά είναι κομπλέ. Σε μια βδομάδα φεύγουν και τότε θα έχουμε ησυχία.
Δεν του απάντησε και βγήκε στο δρόμο. "Κορίτσια ο στόλος...Έρχεται ο στόλος" μονολόγησε. Έφτυσε με αηδία. "Ένα απέραντο μπορντέλο έχει γίνει ο τόπος. Οι Αμερικάνοι ξεμπαρκάρουν από τα πολεμικά τους που περιπολούν στη Μεσόγειο, στα λιμάνια των συμμάχων και οι άντρες τους θέλουνε γυναικεία σάρκα. Στον Πειραιά, στην Τρούμπα, κάθε γωνιά και ένα καμπαρέ. Σε κάθε πόρτα και ένα μπορντέλο. Η πορνείο καλύπτει τις ανάγκες των Αμερικάνων κι αυτοί καλύπτουν τις ανάγκες του τόπου με δολλάρια. Ένα κράτος νταβατζής που υπολογίζει και σ' αυτήν ακόμη τη συμμαχική "βοήθεια". Το σχέδιο Μάρσαλ, η επίσημη οικονομική βοήθεια των Αμερικάνων και τα κορμιά των γυναικών της πορνείας, φτιάχνουν τον προυπολογισμό της χώρας. Καταντήσαμε μια διεφθαρμένη και εξαγορασμένη αποικία που κυριαρχούν οι σωματέμποροι κάθε είδους. Είμαστε η μόνη χώρα της Ευρώπης που δεν κατόρθωσε ακόμα να ορθοποδήσει κι αυτό θα αργήσει πολύ να γίνει, αν γίνει ποτέ. Σ' αυτή την εξωφρενική κατάσταση που ζούμε, χιλιάδες νεόπλουτοι ξεφυτρώνουν. Είναι τα γνωστά κοινωνικά σαπρόφυτα. Αυτοί που εκμεταλλεύονται τις δύσκολες καταστάσεις και τη δυστυχία του λαού για να πλουτίζουν...

Από το ιστορικό μυθιστόρημα ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ 1945-1974 του Γιώργου Καπράνου.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ 1945-1974

Το βιβλίο "Τα χρόνια της απόγνωσης" αποτελεί το τρίτο μυθιστόρημα μιας ιστορικής τριλογίας και καλύπτει τα άγρια και δύσκολα χρόνια της μεταπολεμικής περιόδου από το 1945 μέχρι και την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974.

οι ήρωες του μυθιστορήματος είναι απλοί άνθρωποι. Είναι αυτοί που πληρώνουν πάντα το κόστος των πολιτικών και κοινωνικών αναστατώσεων. Των ανθρώπων που λειτουργούν και βιώνουν όλες τις εξελίξεις και που όπως είναι φυσικό, είναι αυτές που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία ζωής και του μέλλοντός τους.

Η προσέγγιση των μεγάλων ιστορικών γεγονότων γίνεται με απόλυτο σεβασμό στην ιστορική πραγματικότητα και με την χωρίς πάθος αναζήτηση της αλήθειας. Παράλληλα από τη μυθιστορηματική δράση των ηρώων του βιβλίου, αναδεικνύονται και πολλές άγνωστες σελίδες των τραγικών γεγονότων εκείνων των εποχών.

Ο κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος, ο Γιάννης Σταματίου, δικηγόρος και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας, είναι η πηγή ενός ενδιαφέροντος γενικά παρελθόντος. Έζησε το όραμα της Ελλάδας των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών, την καταστροφή της Σμύρνης, το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κατοχή, την Αντίσταση, την Απελευθέρωση, τον Εμφύλιο και τέλος, τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Μέσα από την πορεία ζωής του Σταματίου, αλλά και των άλλων πρωταγωνιστών, ο αναγνώστης ταξιδεύει στη γνώση των κρίσιμων γεγονότων που σφράγισαν τον τόπο, αλλά και προσεγγίζει την αυτογνωσία, που είναι πολύτιμος θησαυρός για το παρόν και το μέλλον.

Απόσπασμα από τον πρόλογο του μυθιστορήματος του Γιώργου Καπράνου: "ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΠΌΓΝΩΣΗΣ 1945-1974

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Σύλλογος Μικρασιατών Ελευσίνας, σας προσκαλεί στις 25 Όκτωβρίου, ημέρα Δευτέρα και ώρα 18:30, στην παρουσίαση του Ιστορικού Μυθιστορήματος, του Γιώργου Καπράνου: "Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ 1922-1945".
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο ξενοδοχείο "ELEFSINA" [Ρήγα Φεραίου & Δήμητρος],
Η παρουσίαση θα γίνει από τον συγγραφέα και σκηνοθέτη, Ανδρέα Ζάκα και από
τον συγγραφέα του έργου, Γιώργο Καπράνο.
Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η Χαρά Τσακίρη, μέλος της θεατρικής ομάδας της "Εστίας Νέας Σμύρνης", εκφωνήτρια της ΕΡΤ

Η ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΝΕΎΡΩΣΗ. Μέρος -३-

Στη χώρα μας η εκχώρηση μεγάλου μέρους της οικονομικής εξουσίας, χωρίς έλεγχο και κανόνες, στα οργανωμένα μεγάλα και μικρά οικονομικά και συντεχνιακά συμφέροντα, είναι
τρομακτικά εντυπωσιακή, γιατί στον τόπο μας, οι εξαρτήσεις, οι διαπλοκές και οι αδιαφανείς διαδικασίες αποτελούσαν ανέκαθεν καθεστώς αδιατάρακτο. Στο παρόν θα αναφερθούν κάποιοι από τους λόγους που οδήγησαν στη σημερινή κατάντια:
-Η πολιτική, πραγματικότητα και το κλίμα που επικράτησε στα πολιτικά ήθη, σε όλη τη διάρκεια της νεότερης πολιτικής ιστορίας μας, στηρίχθηκε στις πελατειακές σχέσεις. Σκόπιμο είναι να αναφερθεί, πως για τη διαμόρφωση και τη διατήρηση αυτής της νοσηρής κατάστασης, ευθύνεται και ο ίδιος ο λαός, που συνήθως είναι έτοιμος να καταγγείλει τους άλλους, παρακάμπτοντας τις δικές του ευθύνες. Ψηφίζει και στέλνει στη Βουλή πρόσωπα, σε πολλές περιπτώσεις, παντελώς ακατάλληλα γ' αυτή την κορυφαία αποστολή. [Η τηλεόραση, οι τηλεοπτικές σειρές, τα χαμηλού επιπέδου επικοινωνιακά τερτίπια, το ποδόσφαιρο και η έρπουσα ηλιθιότητα που παρουσιάζεται ως κοινωνική αξία, προβάλουν.. και επιβάλουν με τον τρόπο τους, αρκετούς "σωτήρες" του έθνους]. Είναι τουλάχιστον παράλογο να μην αναγνωρίζουν οι πολίτες τις δικές τους ευθύνες για την πολιτική κατάπτωση. Οι βουλευτές επιλέγονται και εκλέγονται απ τους πολίτες. Δεν τους φέρνει από το διάστημα κάποιο διαστημόπλοιο, ως εισβολείς. Ο καθρέφτης του λαού, σε σημαντικό βαθμό, είναι αυτοί που ο λαός επιλέγει για να τον εκπροσωπούν. Βέβαια, υπάρχει ένα πλήθος ελαφρυντικών για τον απλό πολίτη. Το περιβάλλον, η διάχυτη ατμόσφαιρα διαφθοράς και ο αποπροσανατολισμός που δέχεται, τον εκτρέπουν από την ορθή κρίση και του διαφθείρουν τη συνείδηση. Επίσης:
-Το φορολογικό μας σύστημα είναι εν δυνάμει και διαχρονικά άδικο. Ουσιαστικά λειτουργεί κατά παράβαση της συνταγματικής επιταγής, η οποία ορίζει, πως ο πολίτης πρέπει να συμβάλλει στα κοινά βάρη, ανάλογα με τις οικονομικές του δυνατότητες. Δηλαδή με την άμεση φορολογία. Η έμμεση φορολογία, που στην πράξη καλύπτει την ανικανότητα του φορολογικού συστήματος να εφαρμόσει τη φορολογική δικαιοσύνη, ουσιαστικά βαραίνει υπέρμετρα τον αδύναμο και αντίστοιχα παρέχει τη δυνατότητα στους οικονομικά ισχυρούς, να αποφεύγουν την εκπλήρωση των υποχρεώσεων τους. Αυτό και μόνο το γεγονός αποτελεί νάρκη στα θεμέλια μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Η σημερινή πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάρρευση της χώρας πρέπει να μας αφυπνίσει. Μόνο με γενναίες αποφάσεις και καθαρές πολιτικές θέσεις θα βρούμε και πάλι μια αφετηρία ανόδου.
ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ: Από άρθρο του Γιώργου Καπράνου

Η ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗ -२-

Οι εμφανείς, αλλά κυρίως οι αφανείς σκηνοθέτες του ελληνικού δράματος, κατόρθωσαν να διαρρήξουν τον κοινωνικό ιστό και την κοινωνική συνοχή, με όπλα την καταναλωτική αντίληψη, την εικονική πραγματικότητα και την τηλεοπτική "δημοκρατία". Εισέβαλε σε κάθε σπίτι η "αλήθεια" της τηλεόρασης και των σκοπιμοτήτων που αυτή υπηρετεί. Μετά από αυτά, ο δρόμος της υποβάθμισης και του ευτελισμού, άνοιξε. Δυστυχώς σ' αυτή τη λαίλαπα που έφτασε με τη μορφή της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, ο πνευματικός κόσμος δεν αντέδρασε σθεναρά και αποδέχτηκε παθητικά το καρκίνωμα του παγκοσμιοποιημένου "πολιτισμού" που μας επιβλήθηκε ως συνέπεια του κόσμου των αγορών
Αυτός ο ισοπεδωτικός "πολιτισμός" ήρθε και βρήκε πρόσφορο έδαφος στον τόπο μας, σχεδόν χωρίς αντίσταση. Πιστεύω πως κανείς σκεπτόμενος άνθρωπος σ' αυτόν τον τόπο δεν υποστηρίζει και δεν αποδέχεται την πολιτιστική απομόνωση. Είμαστε σθεναρά αντίθετοι στην αλλοτρίωση και στην ισοπέδωση. Αποτελεί αξίωμα του πολιτισμού, πως κάθε λαός πρέπει να διατηρήσει τα δικά του πολιτιστικά και πνευματικά χαρακτηριστικά και αυτοί οι θησαυροί να γίνονται δώρο και κτήμα για κάθε άνθρωπο, όπου γης.
Η περιορισμένη δυνατότητα ενός άρθρου δεν επιτρέπει την εμπεριστατωμένη ανάλυση του κορυφαίου αυτού προβλήματος. Μπορούμε όμως να επισημάνουμε μερικούς από τους λόγους που οδήγησαν στον πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό ευτελισμό.
Στο διεθνές επίπεδο η ανατροπή της παγκόσμιας ισορροπίας που είχε εγκαθιδρύσει ο τρόμος του δίπολου των μεγάλων δυνάμεων, όπως αυτή διαμορφώθηκε στο τέλος του Β' παγκόσμιου πολέμου, δημιούργησε νέες συνθήκες κυριαρχίας στον πλανήτη. Τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα ανεξέλεγκτα κυριάρχησαν σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτά καθορίζουν πλέον τις τύχες του κόσμου. Οι ιδεολογίες θεωρούνται ως μουσειακό είδος στον κόσμο του αχαλίνωτου κέρδους και του αστερισμού των αδίστακτων αγορών. Κατά συνέπεια, στον απάνθρωπο κόσμο μας, ο ρόλος της πολιτικής υποβαθμίστηκε Οι πολιτικοί που εκλέγονται από τους λαούς, αντί να ασκούν εξουσία, σύμφωνα με τις ευθύνες τους, υποχρεώνονται εκ των πραγμάτων, να την απεμπολούν και την να παραχωρούν πειθήνια στα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα. Ένα δίκτυο συγκοινωνούντων δοχείων πολιτικής και οικονομικής εξάρτησης διαφεντεύει τον κόσμο, σε διεθνές επίπεδο και αντίστοιχα παρακλάδια συμφερόντων, λειτουργούν μέσω των διαπλοκών σε κάθε σημείο του πλανήτη.
Απόσπασμα από άρθρο: του Γιώργου Καπράνου.

Η ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗ [Μέρος 1ο]

Η μεγάλη οικονομική κρίση, που υποκριτικά και στρουθοκαμηλικά, υποκρινόμαστε μέχρι πριν λίγο καιρό, πως αγνοούσαμε την απειλητική ύπαρξη της, αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, που έχει το όνομα: "Απώλεια της εθνικής κυριαρχίας" και που αυτή είναι μόνο η κορυφή, που περιλαμβάνει: Δίκαιες λαϊκές κινητοποιήσεις, προβοκάτορες, κουκουλοφόρους, ψυχοπαθείς δολοφόνους, σαν αυτούς που σκότωσαν, τους τρεις νέους αθώους ανθρώπους, στο χώρο της δουλειάς τους και άφθονη φλυαρία που είναι κ' αυτή ένα επικίνδυνο είδος ραδιοτηλεοπτικής τρομοκρατίας Οι δρόμοι και οι πλατείες έπαψαν να είναι ειρηνικά σημεία μιας ευνομούμενης χώρας, αλλά έχουν μεταβληθεί σε χώρους ταραχών,που ελλοχεύουν κίνδυνοι για τραυματισμούς ακόμη και θανάτου αθώων ανθρώπων. Κ' όμως αυτή είναι μόνο η ορατή κορυφή του εθνικού μας παγόβουνου. Αλίμονο όμως, υπάρχει και το κυρίως σώμα του. Τεράστιο και επιβλητικό με τον όγκο των προβλημάτων που το συνθέτουν. Έχει σχηματισθεί από την πολιτική, πνευματική και πολιτιστική κατάπτωση του τόπου, από το παρελθόν, μέχρι σήμερα. Αυτός ο εφιαλτικός όγκος είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το μέλλον του άξιου για καλύτερη τύχη, λαού μας. Αυτή είναι μια πραγματικότητα, που για αρκετά χρόνια, εθελοτυφλούντες πεισματικά υποδυόμαστε πως αγνοούμε. Ίσως ο εθνικός μας "Τιτανικός", κατορθώσει να αποφύγει την καταστροφή, αν η ορχήστρα του αποπροσανατολισμού, σταματήσει να παίζει στο σαλόνι του κ' εμείς όλοι, πάψουμε να στροβιλιζόμαστε στους... απατηλούς ρυθμούς της. Αποτελεί πλέον ανάγκη επιβίωσης η αναγνώριση, η ειλικρίνεια και η χαρτογράφηση των προβλημάτων που έφεραν τον τόπο στο αστερισμό του εφιάλτη της πτώχευσης και της καταστροφής. Μόνο τότε θα γεννηθεί ελπίδα και η αναγκαία δυναμική για τη σωτηρία.
Ειδικότερα η η πνευματική και πολιτιστική κατάπτωση, μπορούν να θεωρηθούν ως οι βραδυφλεγείς βόμβες που διευκόλυναν, σε βάθος χρόνου και σε σημαντικό βαθμό, την οικονομική καταστροφή που ζούμε σήμερα και που ατυχώς θα στραγγαλίζει τον τόπο μας για πολλά χρόνια.
Απόσπασμα από άρθρο: του Γιώργου Καπράνου.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ [Σημειώματα ποιητικής και ηθικής]

ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ

Ένας νέος ποιητής μ' επισκέφθηκε. Ήταν πολύ πτωχός, εζούσε από την φιλολογική του εργασία και με φαίνονταν σαν κάπως να λυπούνταν, βλέποντας το καλό σπίτι που κατοικούσα, τον δούλον μου που τον έφερε ένα καλό σερβιτό τσάι, τα ρούχα μου τα καμωμένα σε καλό ράπτη.
Είπε: "Τι φρικτό πράγμα να έχει κανείς να παλεύει, να βγάζει τα προς το ζην, να κυνηγάς συνδρομητάς για το περιοδικό σου, αγοραστάς για τα βιβλία σου".
Δεν θέλησα να τον αφήσω στην πλάνη του και του είπα μερικά λόγια, περίπου σαν τα εξής: Δυσάρεστη και βαριά η θέσις του, αλλά τι ακριβά που με κοστίζουν εμένα, οι μικρές μου πολυτέλειες. Για να τις αποκτήσω βγήκα από τη φυσική μου γραμμή και έγινα ένας κυβερνητικός υπάλληλος [τι γελοίο] και ξοδιάζω και χάνω τόσες πολύτιμες ώρες την ημέρα [στις οποίες πρέπει να προστεθούν και οι ώρες του καμάτου και χαυνώσεως που τες διαδέχσονται]. Τι ζημιά,.. τι ζημιά, τι προδοσία. Ενώ εκείνος ο πτωχός δεν χάνει καμία ώρα. Είναι πάντα εκεί, πιστό του καθήκοντος παιδί.
Πόσες φορές μες στη δουλειά μου μ' έρχεται μια ωραία ιδέα, μια σπάνια εικόνα, σαν ετοιμοκαμωμένοι αιφνίδιοι στίχοι και αναγκάζομαι να τα παραμελώ; Διότι η υπηρεσία δεν αναβάλλεται. Έπειτα σαν γυρίζω σπίτι μου, σαν συνέλθω κομμάτι, γυρεύω να τ' ανακαλέσω, αλλά πάνε πια. Και δικαίως. Μοιάζει σαν η τέχνη να με λέγει: "Δεν είμαι δούλα σου εγώ, για να με διώχνεις σαν έρχομαι και νάρχομαι σαν θες. Είμαι η μεγαλύτερη Κερά του κόσμου. Και αν με αρνήθηκες- προδότη και ταπεινέ-, για το καλό σπίτι, για τα ελεεινά σου καλά ρούχα, για την ελεεινή καλή σου κοινωνική θέση, αρκέσου μ' αυτά λοιπόν [που μπορείς να αρκεσθείς] και με τις λίγες στιγμές που όταν έρχομαι, συμπίπτει να είσαι έτοιμος να με δεχθείς, βγαλμένος στην πόρτα να με περιμένεις, όπως έπρεπε να είσαι κάθε μέρα.
Ιούνιος 1905
Απόσπασμα από την ομιλία του Γιώργου Καπράνου στην Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών, για τον Κωνσταντίνο Καβάφη.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ για τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΒΑΦΗ

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών σας προσκαλεί στην εκδήλωση που θα γίνει στην αίθουσα Μιχαήλας Αβέρωφ, Ακαδημίας και Γενναδίου 8, 7ος όροφος, την 28η Απριλίου 2010, ημέρα τετάρτη και ώρα 7 μ.μ, με θέμα: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ "Η ζωή και το έργο του".

ΟΜΙΛΗΤΕΣ: Γιώργος Καπράνος Αντιπρόεδρος Ε.Ε.Λ.
Παύλος Ναθαναήλ Γεν. Γραμματέας Ε.Ε.Λ.
Μαίρη Σταύρου Ταμίας Ε.Ε.Λ.

θΑ ΠΡΟΛΟΓΊΣΕΙ: Ο Αυγερινός Ανδρέου. Πρόεδρος Ε.Ε.Λ.

Αποσπάσματα από το έργο του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΒΑΦΗ, θα διαβάσουν οι:
Αλεξάνδρα Κιμουλάκη, καθηγήτρια, Πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου Αγίας Παρασκευής
Γωγώ Ατζολετάκη, Ηθοποιός, Συγγραφέας

Η Σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα

..Κάποτε οι άνθρωποι έδιναν τη ζωή τους, χαλάλιζαν καριέρες και σίγουρη ζωή προς χάριν μιας ιδεολογίας, μιας ιδέας, μιας πίστης. Στη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα, το είδος αυτό των πολιτών έχει σχεδόν εξαφανισθεί και οι ελάχιστοι που απέμειναν συγκεντρώνουν βλέμματα συμπάθειας και της δύσκολα αποκρυπτόμενης ειρωνείας. Ο Πλανήτης βιώνει πλέον τον επικοινωνιακό πολιτισμό και την τηλεοπτική "δημοκρατία", που υπακούουν και κατευθύνονται από συγκεκριμένα κέντρα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Οι ιδεολογίες αποτελούν στοιχεία ενός ρομαντικού παρελθόντος και οι ιδεολόγοι, χαρακτηρίζονται ως γραφικά πρόσωπα. Η δημοκρατία του "καναπέ" και η μετατροπή του πολίτη από τη θέση του συμμέτοχου των πολιτικών εξελίξεων, σε ανενεργό θεατή των κατασκευασμένων, των παραποιημένων εικόνων και εντυπώσεων, της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, τον οδηγούν στην παθητική αποδοχή των αποφάσεων που τον μετατρέπουν από πολίτη, σε θλιβερό υπήκοο. Πολιτική, πολιτικοί και πολίτες αντιμετωπίζονται σαν όργανα, καταναλωτές και προϊόντα προορισμένα να υπηρετούν ένα σύστημα ποικίλων συμφερόντων.....
Απόσπασμα από το πολιτικό δοκίμιο: του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΡΑΝΟΥ: "Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ"

Μήπως;...

Μήπως ο μικρούλης, φοβισμένος, πεινασμένος, χωρίς πατρίδα και ελπίδα,πρόσφυγας, είναι ο νέος Χριστός της απάνθρωπης εποχής μας, γ' αυτήν την εβδομάδα;
Αυτοί οι "λεβέντες", με τα απύθμενα προφανώς, προσωπικά ψυχολογικά προβλήματα, πως να νιώθουν άραγε; Αν βέβαια έχουν διατηρήσει κάποιο ίχνος ανθρωπιάς μέσα τους.
Ο μικρός, έψαχνε για ένα κομμάτι σκουπιδιασμένο ψωμί στον κάδο των απορριμάτων. Οι φονιάδες έψαχναν για για βρουν θύματα των "ιδεών" και της "αγωνιστικότητα" τους. Αν τους ρωτήσει κανείς, ενδεχομένως να απαντήσουν με τη γνωστή απάντηση των δειλών: "Οι αγώνες έχουνε και θύματα". Τέτοια κατάπτωση και κτηνωδία.

"Το κοινό αγαθό"

Το κοινό αγαθό, επικαλούνται οι άψογοι δημοκρατικοί σχηματισμοί. Το ίδιο αγαθό επικαλούνται και διαφημίζουν ψευδόμενα, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και το παρόμοιο ευαγγελίζεται ο ιδιότυπος φασισμός της εικονικής ψευδοπραγματικότητας, όπως εκφράζεται αυτή, από τα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα, με εργαλεία, την επικοινωνιακή σύγχυση και την εξαφάνιση της πραγματικής είδησης από τα ΜΜΕ.
ο Πλανήτης έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο εργαστήρι δοκιμών, κάθε είδους και μεθόδου, πλύσεως εγκεφάλων. Τα κύρια υλικά που χρησιμοποιούνται, είναι: η ευτέλεια των πληροφοριών που εκτοξεύονται , η ασημαντότητα των προσώπων που προβάλλονται και η απέραντη ανοησία που εκπέμπεται, σε βάρος της ενημέρωσης, της επιμόρφωσης και της ψυχαγωγίας των πολιτών του κόσμου, που λόγω συνθηκών, εγκλωβίζονται και πειθήνια υποχρεώνονται να δέχονται τα επιλεγμένα προϊόντα παραπληροφόρησης και κακογουστιάς.
Ζούμε σε έναν άγριο αιώνα πολιτικού εκφυλισμού και δημοκρατικής νοσηρότητας.
Στις δημοκρατίες, αν οι θεσμοί λειτουργούν ικανοποιητικά, οι λαοί έχουνε τη δυνατότητα να επιλέγουν ικανές, ή λιγότερο ικανές κυβερνήσεις. Κυβερνήσεις που εκπληρώνουν σε κάποιο βαθμό τις προσδοκίες των πολιτών, ή άλλες, που αποτυγχάνουν
Η πετυχημένη, ή αποτυχημένη εκλογή ηγεσιών, είναι μέρος του δημοκρατικού πολιτικού παιχνιδιού. Αν υπάρχουν θεσμοί ισχυροί, οι κανόνες του δημοκρατικού ελέγχου και της προστασίας της διαφάνειας στην πολιτική ζωή λειτουργούν ικανοποιητικά και λυτρωτικά.
Διαφορετικά βιώνουμε την πολιτική και κοινωνική κόλαση, που γνωρίζουμε πλέον, όλοι.
Η διαφθορά και η υποβάθμιση της πολιτικής λειτουργία κυριαρχούν και οι πολίτες μετατρέπονται σε υπηκόους των ισχυρών συμφερόντων.
Ο εκφυλισμός της πολιτικής ήρθε ακριβώς την εποχή της μεγάλης τεχνολογικής προόδου και του πολλαπλασιασμού των μέσων ενημέρωσης και πληροφόρησης Δυστυχώς, με ευθύνη των πολιτικών ηγεσιών, οι πολίτες γίνονται ενεργούμενα κάποιων ισχυρών συμφερόντων, γιατί τα ΜΜΕ στα χέρια
 των επιχειρηματιών παίζουνε το ρόλο των πολιορκητικών κριών, που συν τρίβουν κάθε ίχνος αντίστασης της πολιτικής εξουσίας. Ένα από τα θλιβερά αποτελέσματα αυτής της κατάπτωσης είναι και η οικονομική κρίση που αφανίζει αυτόν τον τόπο. Για χρόνια ολόκληρα ενώ ο εθνικός "Τιτανικός" βυθιζόταν, αυτοί με την παραπληροφόρηση και τις μαγικές αλλά πλαστές εικόνες ευημερίας άφηναν το λαό να χορεύει ανύποπτος στα σαλόνια του "πλοίου", μέχρι που πραγματοποιήθηκε το ναυάγιο μας.
Απόσπασμα από το πολιτικό δοκίμιο ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΡΑΝΟΥ:: "Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΠΟΛΊΤΙΚΗΣ"

"Οι μαγικές εικόνες...έσβησαν"

Η τεράστια φούσκα της εικονικής, οικονομικής, κοινωνικής και κυρίως, πολιτικής μας πραγματικότητας, έσκασε με πάταγο. Άλλη μια εθνική απογοήτευση. Η Ελλάδα και πάλι στο γνωστό, αλλά ξεχασμένο ρόλο, του "ζήτουλα," του φτωχού και του άσωτου εταίρου της Ευρώπης, που ζητάει με όση αξιοπρέπεια μπορεί να επιστρατεύσει, την πολιτική στήριξη των άλλων εταίρων. Διεκδικεί την εταιρική υποστήριξη για να μη γίνει βορά των κερδοσκόπων, των τοκογλύφων, που είναι οι ίδιες, οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Εκείνη η ευρωπαϊκή ιδέα και το πνεύμα αλληλεγγύης τι έγιναν; Μα δεν υπήρξαν ποτέ. Μια μαγική εικόνα ήταν κ' αυτές. Αυτή η κρίση μπορεί να γίνει αιτία για αυτογνωσία; Ο λαός αυτές τις μέρες έχει αποδειχθεί ώριμος και απαιτεί από το σύνολο του πολιτικού κόσμου, υπευθυνότητα και δίκαια μέτρα. Οι  Πελατειακές σχέσεις, η διαφθορά της δημόσιας  και πολιτικής ζωής, οδήγησαν στην απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας. Υπάλληλοι των τοκογλύφων-δανειστών μας, η περίφημη τρόικα" έχει τον πρώτο λόγο και επιβάλει τους όρους της σχετικά με τα μέτρα που κάνουν τους Έλληνες φτωχότερους χωρίς να θίγονται οι ισχυροί. Για να βγούμε απ' το αδιέξοδο και κυρίως για να αποκατασταθεί ένα στοιχειώδες αίσθημα δικαίου, πρέπει  οι πολλά έχοντες και πλούτο ασύλληπτο κατέχοντες, να πληρώσουν αυτά που τους αναλογούν. Η πολιτικοκοινωνική ισορροπία θα ενισχυθεί, μόνο αν ο απλός πολίτης νιώσει πως δεν θα είναι μόνο αυτός, για άλλη μια φορά, το υποζύγιο στον ανήφορο των θυσιών.

ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Η σύγχρονη μορφή της οικονομικοπολιτικής εξουσίας, είναι η τεχνολογική παγκοσμιοποιη
μένη δημοκρατία. Αυτή αποτελεί μια ενότητα ανάμεσα στις οικονομικές και πολιτικές πλευρές της φιλελεύθερης δημοκρατίας.Εξετάζοντας το θέμα με καθαρά ρεαλιστική ματιά, χωρίς τις "καντρίλιες" των κατασκευασμένων επιχειρημάτων, διαπιστώνουμε την επικράτη
ση μεγάλων οργανωμένων οικονομικών συνόλων, που έχουν σαν αποτέλεσμα τη γένεση μιας σύγχρονης ολιγαρχίας. Η αλματώδης πρόοδος της τεχνολογίας, οδηγεί στη δημιουργία γιγαντιαίων επιχειρήσεων πολυεθνικής μορφής. Σαν αποτέλεσμα, έχουμε τη δημιουργία μεγάλων κομμάτων, όχι όμως πολιτών, αλλά μαζών, χωρίς καθορισμένη ιδεολογία και αρχές, καθώς και σε ισχυρά κατευθυνόμενα συνδικάτα. Με αυτά τα εργαλεία η σύγχρονη ολιγαρχία κατορθώνει να καθιστά το κράτος όργανό της, πολύ περισσότερο από ποτέ.
Η σύγχρονη οικονομική ολιγαρχία κυριαρχεί πάνω στους πολιτικούς, τους διοικητικούς λειτουργούς και στους τοπικούς άρχοντες. Ταυτόχρονα ελέγχει τις λαικές μάζες με την προβολή της εικονικής πραγματικότητα που εκπέμπουν τα ελεγχόμενα ΜΜΕ. Τα ατελείωτα λουτρά ηλιθιότητα και χυδαιότητας που εκπέμπουν τα μέσα αποτελούν το ασφαλέστερο μέσο αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης των "πολιτών", που ήδη τους έχουν μετατρέ
ψει, σε απονευρωμένους και άβουλους υπηκόους τους.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ;

Με αφορμή την εξαγγελία των αλλαγών και της μεταρρύθμισης στο χώρο της Τοπικής Αυτο
διοίκησης, πιστεύω πως πρέπει να γίνει, πριν από την τελική λήψη των κυβερνητικών αποφάσεων, μια εμπεριστατωμένη συζήτηση και κατάθεση απόψεων. Ο κρίσημος για τη δημοκρατική λειτουργία και την εξυπηρέτηση του πολίτη σε τοπικό επίπεδο, θεσμός της Τ.Α, στον τόπο μας, σε πολλές περιπτώσεις, βρίσκεται υποβαθμισμένος και βουτηγμένος κυριολεκτικά στο τέλμα της διαφθοράς. Υπάρχουν βεβαια και ελάχιστες εξαιρέσες. Αυτές όμως, μας δίνουν τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε με συγκριτικά στοιχεία το μέγεθος το προβλήματος.
Από τη σελίδα αυτή θα πούμε και θα ακούσουμε απόψεις. Θα καταθέσουμε αυτά που η εμπειρία μας στο χώρο της Αυτοδιοίκησης μα δίδαξε.
Εν αναμονή λοιπόν του σχεδίου για τον Καποδίστρια 2. Ίσως αυτή η μεταρρύθμιση να είναι η τελευταία ευκαιρία για να αποκτήσουμε πραγματική και αντάξια της αποστολής της, Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Καλή χρονιά

Ποιά είναι η δύναμη μιας ευχής;
Όση και η δύναμη μιας αγκαλιάς που επιχειρεί να ξορκίσει την αβεβαιότητα.
Οι φαντασιώσεις μας αποτελούν τη μεγάλη πλάνη, αλλά και τη σανίδα σωτηρίας απο τη
σκληρή πραγματικότητα, που μας φορτώνει η καθημερινότητα.
Πιστεύω πως αυτοί που παλεύουν με το πληκτρολόγιο, επιχειρώντας να επικοινωνήσουν, είναι τα κωμικοτραγικά πρόσωπα σε μια παράσταση, ιλαροτραγωδίας. Αντέχουν όμως,.. αντέχουν, ευτυχώς
Καλή χρονιά σε όλους και καλές.. παραστάσεις.