Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ 1922-1945 [Απόσπασμα 2]

Οι πρόσφυγες τριγύρω, με τα μάτια θολά, έσερναν ανήμποροι κι απελπισμένοι τα πόδια τους σε μια πορεία χωρίς προορισμό, χωρίς ελπίδα. Προσπαθούσαν να επιζήσουν, χωρίς τροφή, ακόμα και χωρίς νερό. Μια νέα γυναίκα, χλωμή και κιτρινισμένη από τις κακουχίες, κρατούσε ένα αγοράκι από το χέρι και φώναζε με όση δύναμη της είχε απομείνει:
-Εδώ που ήρθαμε κυνηγημένοι για να γλυτώσουμε απ' το μαχαίρι του Τούρκου, αντί για τη σωτηρία βρήκαμε τα χειρότερα..Ναι τα χειρότερα. Το μαχαίρι, σου παίρνει τη ζωή, μια κ' έξω. Εδώ, στην αγκαλιά της "μάνας" Ελλάδας σε πεθαίνει αργά και βασανιστικά η πείνα, η δίψα και η καταφρόνια των ντόπιων αδερφών μας. Ήρθαμε για να σωθούμε στη μάνα μας, στην Ελλάδα και συναντήσαμε μια χώρα εχθρική, σαν κακιά μητριά.
Χτύπησα πολλές πόρτες. Καμιά δεν άνοιξε. Κανένας δεν δέχτηκε ν' ακούσει τα παρακάλια μου. Μόνο σε μια πόρτα άκουσα μια φωνή, από μέσα, να με ρωτάει:"Τι θέλω;" Της ζήτησα λίγο νερό για το μικρό μου. Αυτή η "αδερφή" μου, η νησιώτισσα, μου ζήτησε παράδες. Παράδες για λίγο νερό του θεού. Χίλιες φορές χειρότεροι κι απ' τους εχθρούς μας, είναι ορισμένοι Χριστιανοί. Ξένους τουρκόσπορους , μας λενε. Μας αποφεύγουν σαν να είμαστε λεπροί. Πεθαίνουμε στους δρόμους και δεν υπάρχει άνθρωπος, δεν υπάρχει κανένας για να κάνει κάτι. Ας δώσει ο Θεός να πληρώσουν οι υπαίτιοι. Που να σαπίσουν, Παναγία μου.
Ένας νέος άντρας με μάτια κατακόκκινα απ' το κλάμα, παραπατώντας σκόνταψε απάνω στο Γιάννη. Στην προσπάθεια του να κρατηθεί, γαντζώθηκε απάνω του και κλαίγοντας με λυγμούς, ψιθύριζε:
-Το βράδυ κοιμηθήκαμε νοικοκυραίοι και το πρωί ξυπνήσαμε πρόσφυγες, ξεσπιτωμένοι, άστεγοι, πεινασμένοι, κατεστραμμένοι. Γίναμε ζητιάνοι, ζήτουλες για ένα κομμάτι ψωμί, για ένα κύπελο νερό. Πιο πολύ με πονάει η περιφρόνηση των ντόπιων. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, μόνο που είναι λίγες και η δυστυχία μας, αμέτρητη....

Από το ιστορικό μυθιστόρημα του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΡΆΝΟΥ, "Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ 1922-1945"

Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ 1922-1945

..Ενας νέος άνδρας, με μάτια κατακόκκινα από το κλάμα, παραπατώντας σκόνταψε απάνω στο Γιάννη. Στην προσπάθεια του να κρατηθεί, γαντζώθηκε στον ώμο του και κλαίγοντας με λυγμούς, ψιθύριζε:
-Το βράδυ κοιμηθήκαμε νοικοκυραίοι και το πρωί ξυπνήσαμε πρόσφυγες, ξεσπιτωμένοι, άστεγοι, πεινασμένοι και κατεστραμμένοι. Γίναμε ζητιάνοι, ζήτουλες για ένα κομμάτι ψωμί, για ένα κύπελλο νερό. Πιο πολύ με πονάει η περιφρόνηση των ντόπιων. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις. αλλά μόνο που είναι λίγες και η δυστυχία μας μεγάλη, αμέτρητη.
Τι να σου κάνουν μερικοί πονετικοί και καλόκαρδοι άνθρωποι; Φτωχοί κ' αυτοί. Όμως κάποιοι απ' αυτούς, μοιράζουνε τη λιγοστή μπουκιά τους, μαζί μας Η αλήθεια να λέγε
ται. Σε τέτοιες καταστροφές αναζητάς τον άνθρωπο και δύσκολα τον βρίσκεις.
Οι περισσότεροι πρόσφυγες παρέμεναν βουβοί, χαμένοι, με τα μάτια βουρκωμένα.
Πανιασμένα πρόσωπα καισώματα που με τη στάση τους έμοιαζαν να έχουν χάσει τη δυνατότη
τα για κάθε ενέργεια. Σαν ανθρώπινες μαριονέτες που τους είχε κοπεί ο σπάγκος που τους έδινε κίνηση. Κάποιες στιγμές μόνο, κάποια χέρια υψώνονταν σε στάση ικεσίας και προσμονής.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ από το ιστορικό μυθιστόρημα του Γιώργου Καπράνου :"Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ 1922-1945 Από το Διωγμό στην Κατοχή"

"Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΑΜΠΕΛΑΣ"

Στις δημοκρατίες αυτοί που κτυπάνε από τα χαράματα τις πόρτες των πολιτών, είναι συνήθως οι γαλατάδες. Τουλάχιστον αυτό γινότανε στα περασμένα χρόνια. Σήμερα στις υποβαθμισμένες δημοκρατίες, κτυπάνε νούμερα τηλεθέασης, οι γραφικοί της πολιτικής πινακοθήκης. Αυτοί που αποδεικνύουν σε κάθε στιγμή, πως το πιο ισχυρό και ανίκητο στοιχείο στο σύγχρονο κόσμο, της δήθεν ενημέρωσης, είναι η ηλιθιότητα, όπως αυτή εκφράζεται, από έναν περιοδεύοντα θίασο "εκλεκτών" τύπων της πολιτικής και της παραπολιτικής.
Η κάμερα ασκεί γοητεία. Οι κοτοπόνηροι όμως, που νομίζουν πως δ' αυτής θα κατακτήσουν
την πολιτική επιτυχία, κατακτούν κάτι πολύ λιγότερο. Τον τίτλο του γραφικού και του ανόητου.
Σχετικά με την πρόταση, ενός αστεριού του είδους, που προτείνει αλλαγή τίτλου και συγχώνευση κομμάτων, έχω να παρατηρήσω: Μην τον αδικήσετε. Αυτό έχει γίνει στο παρελθόν πολλές φορές. Οταν το "Λαϊκό Κόμμα" διαπίστωσε πως μετά τη δικτατορία του Μεταξά και τη στάση πολλών στελεχών και οπαδών του στην κατοχή, είχε υποστεί ανεπανόρθωτες πολιτικές ζημιές, τότε, άλλαξε ταμπέλα και αναρτήθηκε κάποια που έγραφε: "Ελληνικός Συναγερμός" Μετά ακολούθησε κάποια άλλη, που έγραφε "ΕΡΕ" και αργότερα μετά τη δικτατοία των συνταγματαρχών, η ταμπέλα, πάλι άλλαξε και έγινε "Νέα Δημοκρατία". Τώρα το πόσο νέα ήτανε και πόσο δημοκρατία, αποδεικνύεται και από τις προτάσεις του ...για νέα αλλαγή ταμπέλας.
Ο άνθρωπος λοιπόν δεν έκανε τίποτα περισσότερο, απο το να τηρήσει την παραταξιακή παράδοση.

"ΤΟ ΤΕΛΜΑ..."

Η αδυναμία της πολιτικής εκπροσώπησης και το χαμηλό ποιοτικό της επίπεδο, είναι οι σημαντικότερες αιτίες της απαξίωσης της πολιτικής και της υποβάθμισης των ιδεών.
Ανέκαθεν έλεγαν και συνεχίζουμε να ισχυριζόμαστε, πως η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε μεταβατική κατάσταση. Αυτό το επιχείρημα είναι αναληθές. Το τέλμα, η στασιμότητα, ο νεποτισμός, τα κάθε είδους τζάκια, συντηρούν και ενισχύουν την εικόνα μιας πλαστής κινητικότητας, μιας εικονικής πραγματικότητας. Τα πάντα παραμένουν υποβαθμισμένα και ακίνητα. Όσα βήματα έγιναν στο παρελθόν για αλλαγή, κοινωνική δικαιοσύνη, πρόοδο και σεβασμό στις δημοκρατικές αξίες, υπονομεύτηκαν και απαξιώθηκαν. Μια συντηρητική αντί
ληψη και πολιτική πρακτική, πήραν πίσω πολλές από τις λαϊκές κατακτήσεις και δικαιώ
ματα. Το χθες, με όπλο την "εικόνα" ήρθε πάλι στο προσκήνιο και έδιωξε, το λόγο, την ιδέα, το επιχείρημα και τη δημοκρατική ευαισθησία.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ από το δοκίμιο του Γιώργου Καπράνου: Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

"Δύσκολοι καιροί για ονειροπόλους"

...Δύσκολοι καιροί για ονειροπόλους και στερούμενους "ομπρέλας" πολιτικής και οικονο
μικής προστασίας, φιλόδοξους πολίτες. Αν κάποιοι, έχουν ταλέντο, γνώσεις, ικανότητες και φιλοδοξίες για να προσφέρουν στα κοινά, αλλά που στερούνται, ή δεν επιθυμούν, να έχουν εξαρτήσεις και δεσμεύσεις σε πολιτικούς κηδεμόνες, τότε, είναι προτιμότερο να προγειωθούν στη σκληρή πραγματικότητα και να απομακρυνθούν ταχύτατα.
Αν όχι, θα βρεθούν απέναντι στο ισχυρό δίπολο εξουσίας που εκφράζεται, από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και από τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας.
Τα ΜΜΕ και οι σκηνοθέτες της εικονικής πραγματικότητας και αποπροσανατολισμού των πολιτών, μπορούν να κάνουν μικρά και μεγάλα θαύματα. Ένα από τα μικρά, είναι πως θα "εξαφανίσουν", θα ευτελίσουν παρουσιάζοντας ως γραφική, κάθε προσπάθεια που θα είναι έξω από τους σχεδιασμούς και τις αποφάσεις τους.
Οι μαγικές εικόνες, ο αποπροσανατολισμός, η προβολή κάθε ασημαντότητας και η εξαφάνι
ση κάθε σημαντικού, είναι μερικά από τα εργαλεία που ονομάζονται: "Τρόποι διαμόρφω σης της κοινής γνώμης".
Σκοπός τους είναι η πλύση των εγκεφάλων των πολιτών και η στέρηση της δυνατότητας τους να επιλέξουν και να εκλέξουν ελεύθερα τους εκπροσώπους τους.
Γράφοντας αυτές τις απόψεις, δεν επιχειρώ να κολακέψω και να βγάλω έξω από τις ευθύνες, ένα μεγάλο μέρος του λαού, που ενισχύει με την επιπολαιότητα και την ελαφρότητα του, τη διατήρηση αυτής της απαράδεκτης και αντιδημοκρατικής κατάστασης.
Οι ευθύνες υπάρχουν, αλλά υπάρχουν και πολλά ελαφρυντικά, γ΄αυτούς που φτάνουν στο εκλογικό τους τμήμα, με ψηφοδέλτιο σταυρωμένο, από πριν και από...άλλους. Τι να κάνει και πως να αντιδράσει, ο χωρίς σωστή ενημέρωση πολίτης; Πως να διαμορφώσει άποψη, όταν η πολιτική και τα οράματα έχουν μετατραπεί σε επικοινωνιακά τεχνάσματα;
Ο πολίτης καταναλωτής, είναι ανίσχυρος κουρασμένος και απογοητευμένος. Είναι έτοιμος να καταναλώσει ότι του προσφέρουν οι μάγοι της επικοινωνίας. Η "αλήθεια" της τηλεόρασης κερδίζει το παιχνίδι....και τις εξουσίες. ..
Απόσπασμα από το πολιτικό δοκίμιο:"Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΉΣ", του Γιώργου Καπράνου

Γιάννης Ρίτσος. Θα τον θυμόμαστε...

Να με θυμόσαστε, μας παράγγειλε...
Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα, χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κ' αγκάθια,
για να σας φέρω ψωμί, νερό και τριαντάφυλλα.
Την ομορφιά ποτέ μου δεν πρόδωσα. Όλο το βιος μου το μοίρασα δίκαια.
Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ' ένα κρινάκι του αγρού, τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε...

Ευτυχώς για μας και γ' αυτούς που δεν έχουνε γεννηθεί ακόμα, τον θυμόμαστε..
Γιατί πολύ αγάπησε την ανθρώπινη ύπαρξη και τον κόσμο ολάκερο.
Γιατί είναι διαχρονικός δάσκαλος ήθους, συνέπειας και αγωνιστικών αξιών.
Γιατί ύμνησε την αρμονία, την ομορφιά, τον έρωτα, την τρυφερότητα και την επανάσταση.

Σε τούτες τις εποχές της άγριας παρακμής, της ευτέλειας και της εικονικής πραγματικό
τητας, η ανάγκη μας να τον έχουμε μπροστάρη και οδηγό μας, είναι μεγάλη. Τον νοσταλ
γούμε πολλές φορές.
Αυτός ο προικισμένος παρηγορητής του κόσμου, είχε και έχει, μέσα από την μνήμη μας, τη δυνατότητα να μας εμπνέει και να ενισχύει την αγωνιστικότητα μας, αλλά και την πίστη μας για ζωή.
Τον θυμόμαστε σαν φάρο ελευθερίας και αξιοπρέπειας..
Απόσπασμα από την ομιλία του Γιώργου Καπράνου, στην εκδήλωση της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών:"Γιάννης Ρίτσος, 100 χρόνια από τότε..."

"ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, 100 χρόνια από τότε..."

Η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών συμμετέχει με σεβασμό στο έτος Γιάννη Ρίτσου. Φέτος έχουνε συμπληρωθεί 100 χρόνια από τη γέννηση του. Ο μεγάλος ποιητής ήταν μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών από το 1937 και στην δεκαετία του 1950, ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος της.
Με την ευκαιρία αυτή, η Εταιρία, σας προσκαλεί στην εκδήλωση που θα γίνει, στην αίθουσα Μιχαήλας Αβέρωφ, οδός Ακαδημίας και Γενναδίου αρ.8, 7ος όροφος, την Δευτέρα 11 Μαϊου 2009 και ώρα 19:00, με θέμα:

"Γιάννης Ρίτσος, 100 χρόνια από τότε..."

Ομιλητές:
-Γιώργος Καπράνος, Αντιπρόεδρος Ε.Ε.Λ.
-Γιάννης Κορίδης, Μέλος Ε.Ε.Λ.
-Γιάννης Παπαοικονόμου, Πρόεδρος Επιτροπής Κρίσης νέων μελών Ε.Ε.Λ.
-Ευστράτιος Παπαδόπουλος, Καθηγητής, συνεξόριστος του Γιάννη Ρίτσου.

Απαγγέλουν:
-Γιώργος Μπασιάκος, ηθοποιός
-Αλεξάνδρα Κιμουλάκη, καθηγήτρια

"ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ" [Απόσπασμα]

...Κοιμήθηκε μετά από ώρες και τον ξύπνησε, περασμένες δέκα το πρωί, η αγριοφωνάρα του Γιώργου.
-Ξύπνα "εκλαμπρότατε" Κόσμος πάει κ΄έρχεται αναζητώντας σε και εσύ, έχεις πάρει τα μονοπάτια των ονείρων και επιστροφή δεν έχεις. Μη νομίζεις πως επειδή είσαι στο σπίτι σου και στην προστασία των δικών σου, εγώ θα παραμερίσω. Έχω ταχθεί από την ηγεσία της προσωρινής και αυριανής κανονικής κυβέρνησης και ίσως από τη "Θεία Πρόνοια", που θα έλεγε ο πατέρας μου, να σε φροντίζω, να σε προσέχω και να σε ξυπνάω όταν παρακοιμάσαι. Ο πολύς ύπνος, λοιπόν, κάνει κακό και οι υποχρεώσεις τρέχουνε. Η πατρίδα θα έλεγα, σε περιμένει. Αδημονεί να ασχοληθείς με τα προβλήματά της. Σήκω λοιπόν, πριν σε περιλούσω με έναν κουβά νερό.  Άσε που ο πολύς ύπνος, σου αποκοιμίζει και τις ορμές σου.  Άνδρας νέος, ψηλός και όμορφος, που πρέπει να μοιράζει τις ώρες του, στις αγκαλιές των γυναικών και στην υπηρεσία της δημοκρατίας, δεν πρέπει να βυθίζεται στην αγκαλιά του Μορφέα. Το κρεβάτι φίλε μου, είναι και για άλλες πιο ευχαριστές και "ξυπνητές" ασχολίες.
-Μπορείς να μου πεις, τί στο διάβολο αμαρτίες πληρώνω με σένα; Χαράματα μωρέ με πήρε ο ύπνος. 'Εβγα έξω και κλείσε την πόρτα.
-Αν "ξεράθηκες" αργά, δεν φταίει η δικαιωμένη επανάσταση της "τριανδρίας" και οι ανάγκες της. Η Θεσσαλονίκη μόλις σου έστειλε μήνυμα, που έχει το χαρακτηρισμό, "επειγον". Σήκω λοιπόν και διάβασέ το. Όσο για τις αμαρτίες που είπες πως πληρώνεις, αυτές δεν υπάρχουνε. Τις έχω σαρώσει όλες εγώ. Ακόμα και για τις γυναίκες που ζευγαρώνεις περιστασιακά, εγώ φορτώνομαι τις αμαρτίες της σάρκας σου. Έγώ στις γνωρίζω, εγώ είμαι ο αμαρτωλός. Εσύ είσαι ο παρασυρμένος από το Γιώργο, τον "όφι" της αμαρτίας, εμένα τον αφορεσμένο, εκ πατρικών χειλέων.
-Σκάσε. Κατάφερες να με ξυπνήσεις....
Απόσπασμα από το ιστορικό μυθιστόρημα του Γιώργου Καπράνου: ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ 1897-1922

"Ελαμψε... η αλήθεια"

Η κατευθυνόμενη και για πολλά ευθυνόμενη, τηλεοπτική "ενημέρωση", έκανε το προγραμ
ματισμένο καθήκον της και εκτέλεσε το σχέδιο της φλύαρης παραπληροφόρησης των "ιθαγε
νών" της Επικράτειας. Ας είναι καλά οι άνθρωποι. Χθες η επικοινωνιακή "αλήθεια" έλαμ
ψε. "Οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για τα σκάνδαλα, για τη σήψη, τις απραχτές και την παρακμή που πνίγει τον τόπο". Αυτό κυριαρχούσε στο αποτέλεσμα μιας δημοσκόπισης.
Μας πληροφόρησαν πως το μέγιστο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, επικεντρώνεται, κυρίως στην οικονομική κρίση και πως, η ΝΔ βάσει μιας τηλεφωνικής δημοσκόπισης, 1000 ατόμων,
άρχισε να ανακτά το χαμένο έδαφος.
Οσοι γνωρίζουν απο δημοσκοπίσεις, αντιλαμβάνονται καλά το τί σημαίνει, τηλεφωνική δημοσκόπιση με δείγμα 1000 ατόμων...
Βεβαίως η οικονομική κρίση είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. που τους προσφέρει μέσω της τρομολαγνείας που προσφέρουν κάθε στιγμή, σίγουρες ακροαματικότης. Αλλά το να χρησιμοποιείται και ως άλλοθι, για την υποβάθμιση των πρωτοφανών σκανδάλων, είναι μια ευθεία προσβολής σε βάρος της στοιχειώδους νοημοσύνης

42 ΧΡΟΝΙΑ... ΑΠΟ ΤΟΤΕ

Πέρασαν 42 χρόνια από εκείνο το πρωινό, στις 21 του Απρίλη, του 1967. Μικρή η διάρκεια της ανθρώπινης ζωής, μικρές και οι δυνατότητες της μνήμης. Οι πολιτικοί κολακεύουν τους πολίτες λέγοντας: "Ο λαός δεν ξεχνά". Και όμως, ο λαός ξεχνά γιατί η φύση του ανθρώπου φροντίζει γι' αυτό. Επίσης αποτελεί αξιώμα το γνωμικό. "Οτι ξεχνάς υπάρχει η πιθανότητα να το ξαναζήσεις".
Ποιά είναι η υποχρεώση της οργανωμένης δημοκρατικής πολιτείας, σχετικά με τη διατήρη
ση της Εθνικής μνήμης; Κάθε χρόνος που περνάει αυτή η υποχρέωση απέναντι στην δημοκρα
τία και τις αξίες της, υποβαθμίζεται. Όσοι παρακολούθησαν τα χθεσινά προγράμματα των Μέσων μαζικής αποχαύνωσης και καλπάζουσας ηλιθιότητας, θα έβγαλαν τα συμπεράσματά τους.

"Θέλοντας του βλάχου και μη θέλοντας...του ζωγράφου"

...Βάλθηκε να κοιτάζει τα κτίρια και την αρχιτεκτονική τους. Κοιτούσε με τα μάτια της ειδικού, τα κάθε είδους παραδοσιακά κτίσματα. Κάτι της έλεγαν. Φλυαρούσαν τα ψηλά σπίτια, που η αρχιτεκτονική τους σε οδηγούσε σε άλλες εποχές, διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες, αλλά κυρίως, στα δεδομένα του τοπικού κλίματος και της ανάγκης του ανθρώπου για προστασία. Πόσες ζωντανές σελίδες ιστορίας κρύβουν τα κτίρια; Κάθε χώρος μετέχει στη ζωή και καθορίζεται από τις ανάγκες της. Η πόλη της Καστοριάς, η πόλη της σιωπής και της αρχοντικής γαλήνης, μίλησε αμέσως στην ψυχή της και στο καλλιτεχνικό της αισθητήριο. "Ντροπή μας, ναι ντροπή μας, που ονομαζόμαστε και είμαστε αρχιτέκτονες. Βάρβαροι είμαστε, για λόγους καριέρας. Κοκκινίζω από ντροπή βλέπον
τας αυτά τα αριστουργήματα και τις σοφές κατασκευές. Αναλογίζομαι τα τερατουργήματα που σχεδιάζουμε και με πνίγει η αηδία. Σαν το ζωγράφο, της κωμικής ιστορίας είμαστε όλοι μας. Αυτός τουλάχιστον μονολόγησε το αμάρτημα του, όταν υπέκυψε στην απαίτηση ενός βλάχου, πελάτη του, που απαίτησε να του ζωγραφίσει τον εσταυρωμένο Χριστό, φορώντας του, κόκκινα τσαρούχια. Παρά τις αντιρρήσεις του καλλιτέχνη, ο βλάχος έμεινε ανυποχώρητος. Δεν πλήρωνε το έργο. Τελικά οι οικονομικές ανάγκες του ζωγράφου, φόρεσαν στα πόδια του Χριστού, κόκκινα τσαρούχια κ' αυτός ο δύστυχος, ζωγραφίζοντας τα, μουρμούριζε: "Θέλοντας του βλάχου και μη θέλοντας του ζωγράφου, φόρεσε Χριστέ μου κόκκινα τσαρούχια"....

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΡΆΝΟΥ: "Θα με βρεις στον αστερισμό του Ωρίωνα".

"ΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ"

...Παλαιότερα η διάκριση ανάμεσα στους κληρικούς και στους λαϊκούς, ήτανε το ίδιο σημαντική, όσο και ανάμεσα στους ευγενείς και στους μη-ευγενείς. Οι πρώτοι είχανε απόλυτη και πλήρη εξουσία πάνω στους δεύτερους. Η θρησκεία, αποτελούσε ένα από τα κύρια θεμέλια της εκάστοτε μοναρχίας και των ευγενών. Για να ανταποκριθεί στο ρόλο της, διατυμπάνιζε πως, η ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων επί της γης, αποτελούσε θέληση και απόφαση της Θείας Πρόνοιας. Παράλληλα ασκώντας την παρηγορητική αποστολή της, υποστήριζε πως αυτή η ανισότητα είναι δευτερεύουσα, συγκριτικά με τη σχέση ισότητας όλων των ανθρώπων, ενώπιον του Θεού. Ο οποίος με τη μεγαλοσύνη του θα εξαλείψει τις αδικίες... στη μέλλουσα ζωή. Στον άλλο κόσμο της αιωνιότητας που είναι και η αληθινή ζωή, δεδομένου ότι η γήινη ύπαρξη δεν είναι παρά μια εξορία...{Κάποιοι βέβαια τυχεροί και ευνοούμενοι περνάνε υπέροχα ακόμα και στη.. γήινη εξορία τους].
Αργότερα τα πράγματα άλλαξαν. Την εξουσία των ευγενών τη διαδέχτηκε η πλουτοδημοκρατία που ισχύει μέχρι και σήμερα, με τις αναγκαίες παραλλαγές της.Η Οικονομική ολιγαρχία δεν ασκεί η ίδια την πολιτική εξουσία. Διευθύνει άμεσα την παραγωγή, αλλά έμμεσα τις κυβερνήσεις, μέσω μιας "ενδιάμεσης¨τάξης που έχει σχηματισθεί με διαφορετικούς τρόπους.Αν σ' αυτό το παζλ των εξουσιών προσθέσουμε και το νεώτερο εργαλείο εξουσίας των ισχυρών σε παγκόσμιο επίπεδο, την Παγκοσμιοποίηση, τότε μόνο θλιβερές σκέψεις μπορούμε να κάνουμε για το μέλλον....

Απόσπασμα από το πολιτικό δοκίμιο του Γιώργου Καπράνου:"Η Χαμένη τιμή της πολιτικής"

"Οπου υπάρχει λύση....αυτοί φτιάχνουνε πρόβλημα"

Κατά κανόνα, όπου υπάρχει πρόβλημα πρέπει να αναζητηθεί μία λύση. Αυτό το αξίωμα το αποδέχονται, άτομα, κοινωνικές ομάδες, λαοί και κυβερνήσεις. Με μιά μόνη εξαίρεση.
Εδώ στον τόπο που ανθεί η "φαιδρά πορτοκαλέα", που έλεγε ο παλιός ποιητής, όπου υπάρχει λύση... η κυβέρνηση, εξαφανίζει τη λύση και αναδεικνύει στη θέση της, ένα πρόβλημα. Θα σκεφτεί κανείς πως αυτό είναι παγκόσμια μοναδικότητα. Μόνο τέτοιες αρνητικές πρωτιές συγκεντρώνουμε. Τί τους έφταιξαν όμως οι λεωφορειολωρίδες και οι εκατοντάδες χιλιάδες επιβάτες των λεωφορείων; Τίς παραδίδουν στους ταξιτζίδες και τινάζουν στο αέρα, ένα από τα ελάχιστα σωστά μέτρα που έχουνε παρθεί σ' αυτόν τον τόπο. Αποτέλεσμα βλακείας; Μάλλον οι προσεχείς εκλογές και οι δυνατότητες που θα έχουν οι ταξιτζίδες, να προπαγανδίζουν υπέρ της ΝΔ, με ακροατές τους επιβάτες τους, αποτελούν την αιτία της φοβερής αναστάτωσης που θα προκαλέσειη παράλογη απόφαση τους. Και μη χειρότερα!!!

"Εδώ ο κόσμος χάνεται...κ' αυτοί;

Νομίζω, πως για μια ακόμη φορά, οι κρατούντες ποντάρουν σταθερά και μονότονα, στο ίδιο "φετίχ", που προσφέρουν μονίμως στους "ιθαγενείς" αυτής της χώρας. Οσάκις θέλουν να τους καλοπιάσουν και να τους απροπροσανατολίσουν, από την κακή διακυβέρ
νηση, τα σκάνδαλα και τις διαπλοκές τους, στρέφουν την προσοχή των πολιτών, στο..αυτοκίνητο και στις τιμές του. Εδώ ο κόσμος χάνεται, έχουμε σχεδόν φτάσει στο τελευταίο σκαλοπάτι της ευτέλειας, κ' αυτοί έχουνε αναγάγει ως κυρίαρχο θέμα του ενδιαφέροντος, το αυτοκίνητο. Τις τιμές, τις αποσύρσεις, [δήθεν για το καλό του περιβάλλοντος] κα΄ότι άλλο μπορεί να μας κάνει να ξεχάσουμε την τρισάθλια κατάσταση που βιώνουμε.

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ G20 και...η υποδοχή της

Πριν λίγο καιρό πρωταγωνιστούσαν οι G7+1, τώρα, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, αποφασίζουν για την οικονομική σωτηρία των λαών,οι G20. Οι ηγέτες των 20 ισχυρότερων
κρατών συσκέπτονται, υποφέρουν και πασκίζουν,.... για το καλό μας.
Τώρα, το γιατί οι χιλιάδες διαδηλωτές, προκάλεσαν χάος διαμαρτυρόμενοι και αναστάτωσαν το Λονδίνο, αντί να ευχαριστούν από τα βάθη της καρδιάς τους τους ισχυρούς του κόσμου, "αποδεικνύει" το μέγεθος της λαικής αχαριστίας.
Η παγκόσμια "πλέμπα" δεν καταλαβαίνει και διαμαρτύρεται. Μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν, [επιλέγουμε τα πιο κόσμια], πιστεύω πως θα πείσουν: "Φάτε τους τραπεζίτες", "Δεν θα πληρώσουμε τη δική τους κρίση", "Η φύση δεν δίνει πακέτα διάσωσης", "Μην παίζεται άλλο με το μέλλον μας", "Μια τέτοια οικονομική "ανάπτυξη", μας κοστίζει τη Γη".
Πρέπει να σημειωθεί πως το Εμπορικό Επιμελητήριο σύστησε στους εργαζόμενους στο οικονομικό κέντρο του Λονδίνου να προσέλθουν στις εργασίες τους ντυμένοι με τζίν και όχι με κοστούμια,για να μην γίνονται στόχοι. Νομίζω, πως όπως πάνε τα πράγματα, το τζιν δεν θα είναι λύση. Μάλλον...δέντρα πρέπει να ντύνονται.

"Αγρόν...ηγόρασε"

ο διορισμός από την κυβέρνηση, 1300 αγροφυλάκων, συγκεντρώνει πολλά αρνητικά σχόλια.
Κακώς.Νομίζω πως αυτοί οι διορισμοί είναι επιτυχείς και επιβεβλημένοι. Η εξήγηση είναι απλή και σαφής, δεδομένου ότι η κυβέρνηση μας, με τουν τρόπο που "λειτουργεί",
μας αποδεικνύει, πως "αγρόν ηγόρασε" σχετικά με τα προβλήματα και τις αγωνίες που μαστίζουν τον τόπο. Συνεπώς ορθώς διορίζει 1300 αγροφύλακες. Θα φυλάξουν τον εθνικό αγρό της αφασίας και της κοπώσεως.
Σημ: Κάθε ομοιότης της Αγροφυλακής, με τα αμαρτωλά ΤΕΑ του μακρινού παρελθόντος, είναι απλώς συμπτωματική.

Ο...ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟΣ

Το καινούργιο σενάριο αποπροσανατολισμού έχει ως αντικείμενο του την κόπωση, ή όχι, του πρωθυπουργού. Την αποχώρηση του, ή όχι, από την ηγεσία του κόμματος του, σε περίπ
τωση ήττας στις προσεχείς εκλογές. Λόγια, λόγια, εκτιμήσεις, βομβαρδισμός απόψεων και πλημμύρα μπουρδολογίας. Το γαιτανάκι της πλασματικής εικόνας πήρε πάλι τη θέση του στην πλατεία του μεγάλου μας "χωριού". [Στο χωριό μας υπάρχει μόνιμο καρναβάλι εικονικής πραγματικότητας]. Θα αναρωτηθεί κανείς πως ξεπρόβαλε και γιατί αυτή,...η αγωνιώδης προοπτική της αποχώρησης; Μα είναι απλό. Στοχεύει στα συναισθηματικά αντανακλαστικά των πολιτών και έχει να κάνει με το δημοσκοπικό παραμύθι, περί του...
"καταλληλότερου" για τηνπρωθυπουργία. Όπερ σημαίνει: Προσέξτε χωριανοί μήπως και χάσουμε τον "καταλληλότερο".