ΤΟ 2009...ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΕΝΟΣ ΚΑΚΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ

Σε λίγες ώρες, θα γιορτάσει η.. ελπίδα. Τη φέρνει το έθιμο της υποδοχής του νέου χρόνου. Ο άνθρωπος ζει με τις φαντασιώσεις του. Είναι το καταφύγιο του.
Στον αιώνα της εικονικής πραγματικότητας, της γενικευμένης υποκρισίας, της υποβάθμι
σης των κοινωνικών και πολιτικών αξιών, κάθε πολίτης που δεν αλλοτριώθηκε, που αρνή
θηκε να μπει στο χώρο της ευτέλειας, συνεχίζει να ονειρεύεται, όλο και πιο αδύναμα, την βελτίωση της ποιότητας της δημοκρατίας και την αξιοκρατία. Διαπιστώνει πως όσα δειλά βήματα έγιναν στο παρελθόν για αλλαγή, κοινωνική δικαιοσύνη, πρόοδο και μετε
ξέλιξη του υπηκόου Ελληνα, στη θέση του πολίτη, υπονομεύθηκαν και όλα πισογύρισαν.
Απόψε που η ελπίδα θα δρασκελίσει το κατώφλι της ψυχής μας, ας ευχηθούμε πως όλοι θα προσπαθήσουμε να ξαναγίνουμε πολίτες και όχι υπήκοοι των ισχυρών και των σκοπιμοτή
των.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ-ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΆ

Οι καιροί μας...

Τα μεγάλα γεγονότα και οι μεγάλες ανατροπές, εμφανίζονται συνήθως μετά από κάποια απρόσμενα γεγονότα. Η συσσωρευμένη αγανάκτηση, η ανασφάλεια και η απόγνωση των νέων που στο μέλλον τους περιμένει, στην καλύτερη περίπτωση, ο τίτλος του απασχολήσιμου,
έθεσε το πολιτικοκοινωνικό μας πρόβλημα επί τάπητος.
Η κυβέρνηση αυτή, βυθισμένη στα σκάνδαλα, στις καλογερικές εξαρτήσεις καιχαμένη κυριολεκτικά στον αστερισμό της ανικανότητας της, έχει μόνο μια επιλογή: Να φύγει. Θα βοηθήσει απεριόριστα τον τόπο αν δώσει τη λύση στο αδιέξοδο που βιώνει ο λαός. Αν προχωρήσει σε εκλογές, ίσως σώσει κάτι από την αξιοπρέπεια της.

Οταν η Ιστορία....

..κατεβαίνει κάθε μέρα στους σκονισμένους δρόμους, με την πνιγηρή και μολυσμένη ατμόσ
φαιρα της σύγχρονης ζωής και καταγράφει στιγμές ντροπής και καταισχύνης για τη ζωή, τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια, δεν υπάρχει ρόλος πιο άχαρος και εξευτελιστικός από το ρόλο του απλού θεατή. Αυτός ο αδύναμος και απονευρωμένος θεατής, πασκίζει να καταλάβει αυτά που συμβαίνουν γύρο του και άκρη δεν βρίσκει. Γιατί είναι γεγονός πως αν πλησιάζεις πολύ κοντά έναν πίνακα ζωγραφικής, που απεικονίζει την καθημερινότητα, βλέπεις μόνο άτσαλες γραμμές, μουντζούρες και σκόρπια χρώματα. Όποιος όμως, έχει ανοικτούς ορίζοντες και παίρνει ενεργό μέρος στην εξέλιξη των γεγονότων αντιλαμβάνεται πολύ περισσότερα από τον μυωπικό "φιλότεχνο" που στέκει καθηλωμένος και άπραγος στην γκρίζα γκαλερί της καθημερινής ζωής.
Αυτή τη μυωπική και μπερδεμένη εικόνα την παρέχουν κατά σύστημα και πρόγραμμα, τα ΜΜΕ.
Απομονώνουν τα σημαντικά και παρουσιάζουν τα μηδαμινά,τα ασήμαντα, τα ανόητα και πλήθος χυδαία πρόσωπα και γεγονότα. Ο πολίτης που έχει διατηρήσει τη δυνατότητα να σκέφτεται, μονολογεί:"Παρακολουθώ έναν κόσμο που δεν αποδέχομαι και που δεν είναι δικός μου. Αν υποκύψω, θα προσεύχομαι σε θεούς που δεν πιστεύω και τότε, θα μασκαρεύομαι με ξένα ρούχα".
Αυτοί οι θεοί είναι το πολιτικό μάρκετινγκ που θρονιάστηκε στη ζωή μας, εξαφανίζοντας
την πολιτική, τις ιδέες, τις προτάσεις και τα οράματα.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΟΚΙΜΙΟ" Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ¨, του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΡΑΝΟΥ

 

Αυτός ο μικρούλης....

....κατόρθωσε χωρίς να το θέλει, χωρίς καν να το φαντάζεται, να ξυπνήσει μια κοιμισ
μένη και απολιθωμένη κοινωνική συνείδηση. Η δολοφονία ενός έφηβου έγινε αιτία για να βρει ένας απονευρωμένος και παραδομένος λαός κάτι από τη χαμένη του αξιοπρέπεια.
Αυτά τα παιδάκια που εκδηλώνουν το θυμό, την απογοήτευση και την αγωνία όλων μας στους δρόμους, προσφέρουν ένα μήνυμα κάθαρσης και ελπίδας. Οι μεγάλοι, οι γονείς και οι πολίτες, παρακολουθούν τα συμβαίνοντα και ανησυχούν. Βλέπουν τη χυδαιότητα που υποδύεται τη νομιμότητα και εξοργίζονται.
Τίποτα δεν θυμίζει το χθες κ' αυτό ίσως να είναι το πρώτο βήμα για να ξαναβρούμε τη χαμένη ψυχή μας.

ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

Τα θλιβερά γεγονότα αυτών των ημερών, αποτελούν τον προθάλαμο του αύριο. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Όσο κ' αν προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν, όσο κ' αν επιστρατεύουν τους ραδιοτηλεοπτικούς κοινωνικούς "διαμορφωτές" τους, όλα δείχνουν πως κάτι αλλάζει.
Αυτά τα παιδόπουλα των 15 χρόνων πήρανε στα άπειρα χέρια τους αυτά που δεν αποφασίζα
με εμείς, οι υπεύθυνοι και βολεμένοι να αναλάβουμε. Η σφαίρα του ηλίθιου ράμπο δολοφό
νησε ένα παιδί απάνω στην πρώιμη άνοιξη της ζωής του, αλλά παράλληλα κατάφερε καίριο πλήγμα στον πλαστό και εικονικό κόσμο που κάποιοι έχουνε φιλοτεχνήσει για μας και με τη δική μας ανοχή, βέβαια.
Ένας λαός ξεγελασμένος, από ένα σύστημα πολιτικοκοινωνικής εξουσίας ανάλγητης. Μια κοινωνία που έχει παραδοθεί στη συμμαχία της πολιτικής και ενός καλογερίστικου μεσαίωνα. Μια νεολαία χωρίς προοπτικές και μέλλον. Ένας κόσμος που περιλαμβάνει τις στρατιές των ανέργων που δεν είναι πλέον εργαζόμενοι, αλλά "απασχολήσιμοι" των 700 ευρώ που φυτοζωούν, καταδικασμένοι στην απελπισία της φτώχειας και της ανασφάλειας.
Τα γεγονότα ήταν αναμενόμενα και ως κοινωνία έχουμε την υποχρέωση να υποστούμε τους κραδασμούς τους.
Δεν πρέπει να πέσουμε στις παγίδες που στήνουν. Οι νέοι ξέρουν πως οι κουκουλοφόροι και τα άλλα σκοτεινά όργανα θα ενεργήσουν σύμφωνα με τις εντολές που έχουν. Σκοπός τους είναι η δυσφήμηση και ο ευτελεισμός των κοινωνικών αγώνων.
Οι δημοκράτες και οι κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες δεν φορούν κουκούλες, δεν καταστρέ
φουν, δεν κάνουν πλιάτσικο.  Αυτοί που κρύβουν τα πρόσωπα τους, δεν ανήκουν σε μας, αλλά σ' αυτούς που επιδιώκουν να συνεχίσουν να χαλκεύουν δεσμά στα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα του λαού.

Δεδομένου ότι.....

..Δεδομένου ότι, οι άνδρες των ΜΑΤ και γενικότερα οι δυνάμεις καταστολής της αστυνομί
ας, κατόπιν βέβαια εντολών των ανωτέρων τους, επιδεικνύουν εδώ και πολλά χρόνια, μια συγκινητική Γαλατική ευγένεια, προς τους κουκουλοφόρους των λαικών κινητοποιήσεων,
ο πολίτης αυτής της χώρας, είναι λογικό να αναζητάει μια λογική εξήγηση αυτού του ανεξήγητου φαινομένου. "Είναι δυνατόν να μην κατορθώνουν να συλλάβουν έστω και έναν από δαύτους; Είναι δυνατόν να "χορεύουν" έναν περίεργο χορό, οι οπλισμένοι σαν αστακοί άνδρες των ΜΑΤ και οι συγκριτικά ολιγάριθμοι κουκουλοφόροι σε απόσταση επαφή και να μην απλώνουν τα χέρια τους για να τους αδράξουν; Γιατί σε πολλές περιπτώσεις δείχνουν να διευκολύνουν τη φυγή των σκοτεινών τύπων;
Γιατί τα κρατικά όργανα μετατρέπονται σε "ζαρντινέρες" και εκτελεστές αθώων παιδι
ών, αφήνοντας τους εγκληματίες να διαφεύγουν; Ποιοί είναι οι υψηλά ιστάμενοι σκηνο
θέτες; Επί τέλους: Ποιοί κυβερνούν αυτόν τον τόπο;

"Βοήθα με φτωχέ...για να μη σου μοιάσω!!

Το είδαμε κ' αυτό, σε όλη την έκταση του και το δεχόμαστε σαν "νόμιμο" και κατ'επέκτα
σιν "ηθικό". Η καλή μας κυβέρνηση, που κόπτεται υπέρ των αδυνάμων,θα ενισχύσει με 28 δις Ευρω τους τραπεζίτες. Και όλα αυτά για το καλό μας. Πως να το κάνουμε; ο φτωχός θα έχει την ευκαιρία να ζήσει μια δυνατή φαντασίωση. Θα γίνει ο σωτήρας των ισχυρών.
Αυτή η ιστορία,αυτή η τρομολαγνεία της οικονομικής ύφεσης και της καταστροφής πάλι κέρδη θα φέρει στα αστέρια της αχαλίνωτης ελεύθερης οικονομίας.
Με σεμνότητα και ταπεινότητα θα πληρώσουμε το λογαριασμό της σωτηρίας των ραντιέρηδων
και των αεριτζίδων. Λίγο είναι;

Ο Νιοράντες [Απόσπασμα 6]

...Πολλοί άνθρωποι δηλώνουν σε κάθε περίπτωση, πως δεν θέλουν να θυμούνται τίποτα από τα περασμένα. Ακόμα και στα παιδιά τους βάζουνε ένα περιτύλιγμα ασφαλείας και τα απομονώνουνε από τις δυσάρεστες γνώσεις του παρελθόντος.  Υπάρχει η τάση, για να μη πω η υστερία, που μας ωθεί να κοιτάμε μόνο μπροστά. Αυτό πράγματι είναι καλό, δεν υπάρχει αμφιβολία. Φτάνει όμως μόνο αυτό; Οι αρχαίοι Ρωμαίοι μας δίνουν την απάντηση με τη θεοποίηση του Ιανού. Ο Ιανός είχε δύο πρόαωπα. Το ένα κοιτούσε μπροστά και το άλλο πίσω. Στο μέλλον και στο παρελθόν. Καλεί τους ανθρώπους να ατενίζουν προς το μέλλον, αλλά να κοιτάνε και προς το παρελθόν, γιατί έτσι θα γίνονται σοφοί και θα εξασφαλίζουνε καλή μελλοντική πορεία.
Βασικό εργαλείο, για τις ματιές μας στο παρελθόν, είναι η μνήμη. Πόσο αξιόπιστη όμως μπορεί να είναι όταν περάσουνε τα χρόνια; Κρατάει κάποια γεγονότα και αφήνει να χαθούν κάποια άλλα. Αποσπασματικές καταγραφές κάνει και φωτίζει μεμονωμένα γεγονότα και πρόσωπα. Μοιάζει με ένα περιστρεφόμενο προβολέα, που τη μια στιγμή, φωτίζει ένα φράκτη, έναν άνθρωπο, μια καμπάνα, ένα κλάμα παιδιού και όλα τα άλλα, τα αφήνει στο σκοτάδι. Αυτά καλόπιστα τα συμπληρώνεις με τη φαντασία και τις εικασίες. Όπως όμως κ'αν έχει το πράγμα, οι αναμνήσεις πρέπει να γίνονται κοινό κτήμα. Είναι μέρος της εμπειρίας, που σχηματίζει ο καθένας από μας στη ζωή και περιουσιακό στοιχείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, μιας κληρονομιάς, που ανήκει σε όλους μας.
ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΥΒΕΛΑ "Ο ΝΙΟΡΑΝΤΕΣ", του Γιώργου Καπράνου.

ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΨΗΛΑ

....Ο Ισίδωρος ζήτησε να προσθέσει και τη δική του άποψη.
-Μια και άκουσα, για σαλταρισμένους οικολόγους, νόμισα πως άκουσα το όνομά μου.
Γελάσανε όλοι κ' αυτός συνέχισε.

-Μέχρι στιγμής, οι πολιτικές ηγεσίες, δεν έχουνε υποστεί καμιά συνέπεια και δεν τους έχει καταλογισθεί κανένα κόστος για την παθητική στάση τους απέναντι στον όλεθρο που φτάνει.

Σε λίγα χρόνια θα βρεθούνε μπροστά στα αδιέξοδα, που δεν θα αντιμετωπίζονται με ρητορικά σχήματα, όψιμο ενδιαφέρον και λεκτικά πυροτεχνήματα. Θέλω στο σημείο αυτό να απομακρυνθώ από γενικότητες και να αναφέρω κάποια συγκεκριμένα στοιχεία για την κατάσταση που επικρατεί στον πλανήτη. Δεν είναι αυθαίρετα στοιχεία, αλλά επίσημα, του ΟΗΕ. Κάποιος είπε πριν, πως για το μόνο πράγμα που είναι χρήσιμος αυτός ο παγκόσμιος οργανισμός, είναι οι στατιστικές του αναλύσεις και οι έρευνες των προβλημάτων. Δύναμη και αρμοδιότητες για την επίλυση τους δεν έχει. Μελαγχολικά ανίσχυρος παρακολουθεί και στηρίζει κατ' ανάγκη τις βουλές των ισχυρών. Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν τα στοιχεία του. Πρώτο πρόβλημα, είναι το δημογραφικό Η Γη σήμερα, έχει έξη δισεκατομμύρια¨"επιβάτες". Σε λιγότερο από πενήντα χρόνια, το 2054, ο πληθυσμός αυτός θα ξεπεράσει τα εννέα δισεκατομμύρια ανθρώπινες υπάρξεις. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτής της πληθυσμιακής έκρηξης, θα σημειωθεί, στις χώρες εκείνες που υπάρχει το μεγαλύτερο πρόβλημα υπερπληθυσμού και φτώχειας. Στις ανεπτυγμένες χώρες η αύξηση θα είναι ομαλή και σε ορισμένες απ' αυτές, θα έχουμε και αρνητικά μεγέθη. Στη χώρα μας π.χ., θα είμαστε ένα εκατομμύριο κάτοικοι, λιγότεροι. Αυτό είναι το δικό μας τεράστιο θέμα, που αφορά άλλη συζήτηση. Επανέρχομαι λοιπόν στο δημογραφικό του πρόβλημα του πλανήτη. Κάθε πληθυσμιακή έκρηξη έχει και ένα τραγικό αποτέλεσμα. Πολλαπλασιάζει τη φτώχεια και τις ανισότητες. Σήμερα, σύμφωνα με την επίσημη έρευνα, 427 κάτοικοι του του "θαυμάσιου" κόσμου μας, έχουνε ετήσιο εισόδημα τόσο, όσο εισόδημα έχουνε δυόμισι δισεκατομμύρια άνθρωποι, παιδιά δηλαδή, ενός κατώτερου θεού.......
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Γιώργου Καπράνου: ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΨΗΛΑ

ΟΙ G8...ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ

Επιστρέφοντας από μια δίμηνη σιωπή, αισθάνομαι την ανάγκη, ως πολίτης του κόσμου, να ευχαριστήσω συγκινημένος τους G8. Τους ηγέτες των ισχυρότερων χωρών που διαφεντεύουν τον πλανήτη. Συνεδριάζουν αποκλεισμένοι και απομονωμένοι προκειμένου να επιλύσουν τα προβλήματα των φτωχών. Κουράζονται και σπάνε τις πολύτιμες κεφαλές τους προασπαθών
τας να λύσουν το μεγάλο πρόβλημα. Είναι θλιβερό που οι λαοί δεν τους πιστεύουν. Κάνουν τα πάντα για τους φτωχούς και τους πεινασμένους. Ακόμη και 7 ηγέτες Αφρικανικών χωρών κάλεσαν στη διάσκεψή τους. Έτσι για να μάθουνε από πρώτο χέρι προβλήματα της μαύρης Ηπείρου και για να δώσουν και μια γραφικότητα στη σπουδαία σύναξή τους.

Σύμφωνα με απόφαση της "Νέας Διακυβέρνησης", όλοι οι Έλληνες καταναλωτές, πρέπει να περάσουνε απο ΚΤΕΟ. Θα προηγηθούν οι μεγάλοι καταναλωτές με κορυφαίο τον αρμόδιο υπουργό κ. Φώλια, όστις ομολόγησε την προθυμία του για κατάποση μεγάλων ποσοτήτων ηλιελαίου.... Ο καθένας με τα γούστα του.

ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΟΙ ΡΥΠΟΙ ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Ο Παγκόσμιος στατιστικολόγος και ληξίαρχος καταστροφών του πλανήτη, ο ΟΗΕ, επιτέλους σήκωσε τα μάτια του από τις στατιστικές του και αποφάσισε να τιμωρήσει κάποιον παραβάτη. Η μακροχρόνια εμπειρία του τον έχει διδάξει τρόπους ώστε, να μη τα βάζει με τους μεγάλους δράστες, αλλά με τους μικρούς. Στην προκειμένη περίπτωση δεν τα έβαλε μ' αυτούς που απροκάλυπτα γράφουν στα παλιά τους παπούτσια τη συμφωνά του Κιότο, αλλά με την Ελλάδα, που δεν έχει αξιόπιστους μηχανισμούς για την παρακολούθηση των εκπομπών των ρυπογόνων αερίων. Η ποινή της τρίμηνης αποβολής από τους μηχανισμούς του Πρωτοκόλλου του Κιότο θα συμπληρωθεί και με παραπομπή της χώρας μας στο Ευρωπαικό δικαστήριο.

Θεωρώ ότι σωστή και δίκαιη είναι η τιμωρία. Αλλά νομίζω, πως από αλλού θα έπρεπε να αρχίζουν οι τιμωρίες. ΗΠΑ, ΚΙΝΑ, ΙΝΔΙΑ και άλλοι, είναι οι μεγάλες ρυπογόνες χώρες. Αυτοί ρυπαίνουν, εμείς δεν μετράμε. Ας ευχηθούμε λοιπόν η δική μας αρνητική πρωτιά, να ανοίξει το δρόμο για τη σωστή αντιμετώπιση του κινδύνου της ζωής του πλανήτη και της σωτηρίας του περιβάλλοντος. Όσο για μας εδώ, όπως πάντα δίνουμε ρεσιτάλ υποκρισίας και στην πράξη, μπερδεύουμε το σέλινο με ...την πανσέληνο.

"Σιγά μη στάξει η ουρά του μέσα"

* Ψηφίζω πολιτικάντηδες και όχι πολιτικούς. Με ψηφοδέλτια που έχουνε καταρτίσει οι κομματικές ηγεσίες... και οι μηχανισμοί, χωρίς εμένα.

*Ρίχνω στην κάλπη το ψηφοδέλτιο που έχουνε σταυρώσει κάποιοι άλλοι, αντί για μένα.

*Δέχομαι να με υποτιμούν σε κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής μου και δεν αντιδρώ.

*Δέχομαι να με ληστεύουν οι άλλοι και το ίδιο προσπαθώ να κάνω κ' εγώ σ' αυτούς.

*Παρακολουθώ αποχαυνωμένος τα σκουπίδια του τηλεοπτικού ηλεκτρονικού σκουπιδοτενεκέ, που  που μου σερβίρουν, χωρίς να αντιδρώ.

*Χειροκροτώ με πάθος την κατάκτηση των απατεωνίστικων Ολυμπιακών επιδόσεων, ενώ ξέρω πολύ καλά πως οι νίκες είναι σε μεγάλο βαθμό προϊόντα ντόπας.

*Θα δεχτώ να μου βγάλουν τρία δόντια χωρίς αναισθητικό, παρά να διαβάσω ένα βιβλίο.

*Κτίζω παράνομα.

*Καταστρέφω το περιβάλλον με σαδιστική μανία, σαν να είμαι ο τελευταίος κάτοικος του πλανήτη.

*Ενεργώ πάντα υπογείως και αδιαφανώς.

*Αναζητώ πάντα το μαγικό "κονέ" που θα με οδηγήσει στην επιτυχία.

Τα δέχομαι και τα κάνω όλα αυτά, αλλά όλα κ' όλα: ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΈΠΩ ΣΕ ΚΑΝΈΝΑΝ ΝΑ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΉΣΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ
Απόσπασμα από το πολιτικό δοκίμιο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΡΑΝΟΥ: "Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ" 

"Αχ, αυτοί.." οι απρόσεκτοι Κινέζοι"

Αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες δεν έχει προηγούμενο. Κάθε φορά νομίζει ο ευτυχισμένος κάτοικος της χώρας στην οποία ανθεί η φαιδρά πορτοκαλαία, πως έχουμε φτάσει στο τελευταίο σκαλοπάτι του κακού και όμως, αυτή η σκάλα δεν έχει τέλος. Ο κατήφορος είναι ατέρμων. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη σύγχρονη εποχή, δεν έχουνε καμιά απολύτως σχέση με το Ολυμπιακό πνεύμα. Τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, οι διαπλοκές και ο κυνισμός για διάκριση, έχουνε βεβηλώσει τα αγνά αθλητικά ιδεώδη. Μαιμουδίζουμε παριστάνοντας τους έκπληκτους. Οι αρμόδιοι θα μας δηλώσουν για άλλη μία φορά πως "πέφτουν απ' τα σύννεφα".

Κανείς δεν ξέρει τίποτα. Απλώς έγινε ένα λάθος. Αυτή τη φορά, Κινέζικης προέλευσης.

"Ο ΝΙΟΡΑΝΤΕΣ" Απόσπασμα 5

Ο Νιοράντες είχε τρεις αδερφές. Οι δύο παντρεμένες με παιδιά. Στο σπίτι με τους γονείς τους έμενε η τρίτη, η ανύπαντρη. Αυτή η κοπέλα έμοιαζε σαν σταυρόλεξο για δύσκολους λύτες. Ψηλή, λεπτή, άγαρμπη και άσχημη στην όψη. 'Εμοιαζε με την εικόνα αρπαχτικού πτηνού. Φωνή δυνατή, που αποκάλυπτε την επιθυμία της να κυριαρχεί. Γελούσε τακτικά και για ασήμαντους λόγους. Πιστεύω όμως πως ποτέ δεν γελούσε ανεπιτήδευτα και αυθόρμητα. Πιεσμένη προσωπικότητα, λέω σήμερα, τρελάρα με περικεφαλαία, έλεγα τότε. Σ' αυτήν, η νιοραντία της δεν της άφηνε καμιά δυνατότητα, κανένα περιθώριο για να είναι, έστω για μια στιγμή ο εαυτός της. Ο Σωσίπαντρος είχε αρκετές στιγμές που εκφραζότανε ως άτομο χωρίς το υποκριτικό του περίβλημα. Η Ελένη, νομίζω, πως ήτανε απόλυτα ταυτισμένη με το ρόλο κάποιας άλλης. Τον εαυτό της τον είχε καταχωνιάσει και είχε αναδείξει μιαν άλλη προσωπικότητα για τις ανάγκες του κοινωνικού περιβάλλοντος, όπως αυτή το εννοούσε.

Σε μένα έδειχνε συμπάθεια μεγάλη, αλλά όσο νεαρός κι αν ήμουνα εκείνη τη εποχή, καταλάβαινα πως πίσω μου θα έλεγε τα μύρια όσα για μένα και την οικογένεια μου. Μια μέρα μάλιστα την άκουσα που έλεγε στη μάνα της, καθώς πλησίαζα στο αυλόγυρο του σπιτιού τους, για μας. Κοντοστάθηκα και άκουσα.

-Αυτό το ρεντίκολο ο αδερφός μου, τι το κουβαλάει αυτό το μόμολο [πίθηκο]; Έπαψε να περνάει τσου μεγάλους και τώρα κάνει τον καμπόσο στα παιδάρια;

-Πάψε ορή βουρλισμένη. Το παιδί είναι μια χαρά και ευγενικό. Συγγενής μας είναι ο πατέρας του, τι είναι αυτά που λες;

-Τι συγγενής μου λες τώρα, ορή χαζολοισμένη [χαζή] μάνα; Τον είδαμε ποτέ. Από μικρό παιδί ο ξάδερφος, να σου πετύχει, είναι στην Αθήνα και ούτε που τον ξέρουμε. Έστειλε τη γυναίκα του και τούτον εδώ τον νέο για διακοπές και εμείς, έτοιμοι στο ποδάρι για χάρη τους.

-Γιατί ορή; Μας γίνανε φόρτωμα οι άνθρωποι; Στο πατρικό σπίτι του πατέρα του πήγανε, δώρα μας φέρανε και δεν μας ζητήσανε τίποτα. Ούτε ένα τραπέζι δεν τσου κάμαμε κ' ας τραπεζώνεται ο αδερφός, σχεδόν κάθε μέρα στο σπίτι τσου.

-Εγώ τραπέζια δεν κάνω και βίζιτα στο σπίτι τσου δεν πάω.

-Ε, το [να το], το λοιπόν. Πως να καλέσω τσου ανθρώπους με το θηλυκό που έχω για θυγατέρα; Μισείς ορή, όλο τον κόσμο και παριστάνεις τον άγγελο κυρίου.....

Από τη νουβέλα οΝιοράντες του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΡΑΝΟΥ.

"ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΚΑΚΟΥ ΞΕΦΥΛΛΙΣΜΑΤΟΣ"

Αγαπητές φίλες και φίλοι.

Θέλω να εκφράσω τις θερμές ευχαριστίες μου, σε όσους έχουν τιμήσει με τις κριτικές τους σε εφημερίδες και περιοδικά, το ιστορικό μου μυθιστόρημα: "ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ"

Από τη θέση αυτή θέλω να δώσω μια απάντηση σε ένα δημοσίευμα του περιοδικού ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ, που γράφτηκε στην στήλη "Ξεφυλλίσματα" και υπογράφει η κυρία Ελένη Κούκη. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, η κυρία Κούκη απο τη στήλη "ξεφυλλίσματα", δεν έκρινε το βιβλίο το οποίο δεν διάβασε...αλλά τον υπέρτιτλο που έχει ως εξής: "Σμύρνη- Πωλούνται οικόπεδα μεγάλου μέλλοντος" . Τον έκρινε ως μελοδραματική κατασκευή.

Παραθέτω την απάντηση που της έστειλα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

Αξιότιμη κυρία.

Με έκπληξη διάβασα στο ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ, το αποτέλεσμα του "ξεφυλλίσματος" που κάνατε στο ιστορικό μου μυθιστόρημα, με τίτλο:"ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ" και υπέρτιτλο: "1897-1922 Σμύρνη-Πωλούνται οικόπεδα μεγάλου μέλλοντος".

Αν είχατε πραγματοποιήσει έστω ένα απλό "ξεφύλλισμα", θα είχατε αποφύγει ένα ατόπημα που σας οδήγησε σε εσφαλμένη κρίση. Αδικήσατε το βιβλίο, τον εαυτό σας και το περιοδικό που φιλοξενεί τα "ξεφυλλίσματα"σας. Ίσως είναι σκόπιμο να σας τονίσω, πως για να μιλήσουμε και για να κρίνουμε βιβλία, πρέπει πρώτα να τα διαβάσουμε. Αυτός είναι βασικός κανόνας της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Πως μπορεί να κρίνει κανείς τη πνευματική δημιουργία κάποιου, χωρίς να την γνωρίσει; να την προσεγγίσει, να την διαβάσει;

Αν είχατε ρίξει, έστω μια ματιά μόνο, στον πρόλογο του βιβλίου, θα διαπιστώνατε πως ο υπέρτιτλος δεν αποτελεί κάποιο μελοδραματικό κατασκεύασμα όπως το χαρακτηρίσατε, αλλά μια ιστορική πραγματικότητα, που στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα.

Συγκεκριμένα: Στις αρχές του 1922, στις Αθηναικές και σε πολλές Ευρωπαικές εφημερίδες, δημοσιεύθηκε μια αγγελία. Λίγους μήνες δηλαδή, πριν από την καταστροφή της Σμύρνης, η αγγελία πληροφορούσε τους αναγνώστες, για την πώληση οικοπέδων μεγάλου μέλλοντος, στον παραλιακό δρόμο που οδηγούσε στο μαγευτικό προάστειο της Σμύρνης, το Κορδελλιό. [Την αγγελία την έχω στο αρχείο μου]. Αυτήν την αντίθεση της υπόσχεσης για το μέλλον και της καταστροφής που ήρθε μετά από λίγο, χρησιμοποίησα ως υπέρτιτλο του βιβλίου.

Εσείς βέβαια όπως γράφετε, αρκείσθε σ' αυτά που διαβάσατε στα σχολικά βιβλία.

Εγώ σας προτρέπω να διαβάζεται και όχι να ξεφυλλίζεται, ιστορικά βιβλία. Αυτή η "γηραιά" κυρία η Ιστορία, για να είναι χρήσιμη χρειάζεται πολλές διασταυρώσεις, πλήθος απόψεων και αναγνώσεων.

Ίσως το αναγνωστικό κοινό που διαβάζει ιστορικά μυθιστορήματα, να έχει βρει σ' αυτά, τη γνώση και την αυτογνωσία, που εσείς θέλετε να αγνοείτε.

" 0 ΝΙΟΡΑΝΤΕΣ" Απόσπασμα 4

[....]Φτάσαμε στην πλατεία της Σπιανάδας σχεδόν τρέχοντας, τη στιγμή που από τα καφενεία ακούγονταν σφυρίγματα, επιφωνήματα και γέλια τρανταχτά. Στο Λιστόν, στη μέση του δρόμου, περπατούσε, τρόπος του λέγειν, η Λουτσίντα. Πλάσμα εξωπραγματικό, ένα βαμμένο ξωτικό, παστωμένη στην πόλβερη [πούδρα], μια τραγική φιγούρα. Μια θλιβερή παρουσία ενός σαλεμένου θηλυκού, που προσπαθούσε απεγνωσμένα να τραβήξει την προσοχή του κόσμου. Κουτσή, που βάδιζε με ένα περίεργο βηματισμό, σχεδόν πηδώντας, προσπαθώντας να καλύψει την αναπηρία της και με γυρτό το σώμα της προς τα αριστερά. Η Λουτσίντα της στεριάς, έψαχνε να βρει το λιμάνι της, αλλά η φουρτουνιασμένη θάλασσα του λαού, που τόσο εύκολα γίνεται όχλος, δεν την άφηνε να πλησιάσει.

Φτάσαμε πιο κοντά. Το έντονα βαμμένο στόμα της είχε ένα μόνιμα παγωμένο χαμόγελο. Μπόρεσα να δω τα μάτια της. Μάτια τρελής, αλλόκοτα και άδεια. Ο Σωσίπατρος δίπλα μου, πλειοδοτούσε με το πλούσιο γέλιο του. Σε μια στιγμή γύρισε και με κοίταξε. Είδε τη λύπη στην όψη μου και κατάλαβε το μέγεθος της φρίκης που ένιωθα για τη βαρβαρότητα που έβλεπα μπροστά μου. Αυτός ο εύστροφος και πανέξυπνος άνθρωπος, ο πραγματικός χαμαιλέοντας, που άλλαζε χρώμα κάθε στιγμή, το γύρισε αμέσως. Με έπιασε από το χέρι δυνατά, πήρε μια θλιμμένη έκφραση και μου είπε:

-Είδες, ψυχή μου καταστέματα; [κατάσταση]. Μη δούνε άνθρωπο λίγο φάλτσο στο μυαλό και το βάνουνε πρόγραμμα να τον αποκάμουνε.

-Μα κ' εσύ γελούσες περισσότερο απ' όλους τους άλλους, του είπα με θυμό.

-Μπορεί να γελούσα, αλλά την πονάει η ψυχή μου τη φλιμμένη. [καημένη]. Και οι άλλοι που γελούνε, σαν και μένα νιώθουνε. Στον τόπο μας το κογιονάρισμα [κοροιδία], είναι ανάγκη ζωή, είναι ανάσα......

Απόσπασμα από το βιβλίο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΡΑΝΟΥ: Ο ΤΣΙΡΛΙΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΚΟΡΦΙΑΤΙΚΕΣ ΚΩΜΙΚΟ-ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ.

"Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ"

Στη διαχρονική πορεία όλων των λαών, η μαζική ψυχολογία διαδραματίζει ένα σημαντικό και καθοριστικό ρόλο. Όσο περισσότερο παραδοσιακός είναι ένας λαός, τόσο επιρρεπής είναι σ΄αυτήν και αντιδρά ανάλογα. Σε αγροτικές προκαπιταλιστικές κοινωνίες, εκεί όπου η Δημοκρατία και η ανεπτυγμένη αυτόνομη ατομικότητα του κάθε πολίτη, δεν έχουν επαρκώς εδραιωθεί, επικρατούν οι πελατειακές σχέσεις. Το είδος της "δημοκρατίας" που κυριαρχεί, είναι παράγωγο της χυδαιότητας και της διαφθοράς. Μιά άθλια εξάρτηση, του ενός από τον άλλον, αλλά και η εξάρτηση ατόμων από την ομάδα και τον αρχηγό της, συνθέτουν τον εκφυλισμό της κοινωνικής λειτουργίας.

Σ' αυτές τις περιπτώσεις οι "πολίτες" δίνουν την εντύπωση πως έχουν ανάγκη από ένα χαρισματικό ηγέτη, έναν αρχηγό, ο οποίος τους υπόσχεται προστασία απέναντι σε πραγματικούς και φανταστικούς εχθρούς, καθώς και δόξα.

Η Έλλάδα δεν έχει ξεπεράσει αυτό το σύνδρομο της καθυστέρησης και ελλείψει μονάρχη, προσκυνάει υποκατάστατα και γόνους πολιτικών τζακιών. Μάλιστα για τον πληρέστερο αποπροσανατολισμό του λαού, εμφανίζονται και νέοι "ηγέτες" που μοναδικό πολιτικό τους προικιό, είναι το νεαρόν της ηλικίας τους. Αν μάλιστα οδηγούν και μοτοσυκλέτα, τότε το μέλλον του τόπου, μοιάζει ελπιδοφόρο. Κάθε ανάγκη για γνώση, εμπειρία και πολιτική παρουσία, ατονεί. Οι φωνές των επικοινωνιακών πλασιέ και των κέντρων κατασκευής "Πολιτικών σωτήρων", φροντίζουν για την πλύση των εγκεφάλων. Εύχομαι αυτό να μην γίνει μόδα, γιατί αν τα κόμματα διαβούν την πύλη της γραφικότητα, τότε θα αναζητούν τους ηγέτες τους ακόμη και στις καφετέρειες της επικράτειας.

"ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ"

Δημοκρατία χωρίς ορθό κριτικό λόγο δεν μπορεί να υπάρξει. 'Οπως επίσης η δημοκρατία δεν συνυπάρχει με τη θρησκοληψία, τον εθνικισμό, το λαικισμό και τον κυνισμό. Κάθε γενιά, είναι χρεωμένη απέναντι στις παρελθούσες και απέναντι στις μελλοντικές. Το χρέος συνίσταται στο ότι είναι υποχρεωμένη να μην επαναλάβει τα εγκλήματα και τα σφάλματα του παρελθόντος, μέσα σε ένα πνεύμα μισαλοδοξίας, μοιρολατρεία, εκδίκησης και μικρότητας, καθώς επίσης, είναι επιφορτισμένη να μεταδώσει την ουσία αυτού του μηνύματος στις επόμενες γενιές. Αυτό είναι το περιεχόμενο του ορθού λόγου.

Η ΕΜΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ.

Ανοσθολογισμός: Τον ανορθολογισμό τον καλλιεργούν άτομα και κοινωνικές ομάδες που εμπνέονται, από θρησκευτική, η, εθνικιστική εμπάθεια και αισθάνονται ανασφάλεια για την ταυτότητα τους. Δεν εμπιστεύονται κατά βάθος τον εαυτό τους και αναζητούν τη λύτρωση, κατηγορώντας τους άλλους.

Κυνισμός: Ο κυνισμός εκφράζεται με τη φράση: "Ολα είναι δυνατά". Αποτελεί την αιτία της έκπτωσης αξιών στη σύγχρονη εποχή, της επικράτησης μιας ανεκτικής κοινωνίας του ευτελούς θεάματος, της κατανάλωσης και των σκανδάλων χωρίς συνέπειες.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΡΑΝΟΣ: ΜΕΡΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΔΟΚΙΜΙΟΥ

"ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"

Είναι πολύ δύσκολο να τολμήσει κάποιος να υποστηρίξει τη γνώμη του ενάντια στο ρεύμα. Ο Αναξαγόρας και ο Σωκράτης που τόλμησαν να εκφράσουν κάποιες άλλες απόψεις ενάντια στην τυραννία του Δήμου, πέρασαν από δίκες με τα γνωστά αποτελέσματα. Σήμερα υπάρχει η πιθανότητα να χαρακτηρισθεί, ο "τολμηρός", ως γραφικός και να ευτελισθεί αυτός και οι απόψεις του.

Αναρωτιέται κανείς: Έχει έρθει το τέλος των ιδεολογιών;

Αυτό το επιχείρημα ακούγεται από πολλές πλευρές και μοιάζει σαν ένα μνημόσυνο στην ανθρώπινη προσπάθεια για μια διαφορετική θεώρηση του κόσμου και μια πορεία για καλύτερη ζωή.

Η εκστρατεία για τον μηδενισμό των ιδεολογιών, μοιάζει σαν κωμική απόπειρα, που σκοπεύει στην κατάργηση της ιστορίας. Η ιστορία όμως δεν έχει τέλος και συνεπώς, ούτε και οι ιδεολογίες έχουν τέλος.

"ΤΟ ΜΕΛΟΣ ΜΑΖΑΣ"

Τα βασικά χαρακτηριστικά του μέλους της μάζας είναι τα ακόλουθα:

Εξαφάνιση της συνειδητής και κυριαρχία της ασυνείδητης προσωπικότητας. Προσανατολισμός σκέψεων και συναισθημάτων προς την ίδια κατεύθυνση, μέσω της υποβολής και της κολλητικής μετάδοσης. Επίσης τάση για την άμεση πραγματοποίηση των ιδεών που του έχουνε βάσει προγραμματος, υποβληθεί.

Το άτομο δεν είναι πια ο εαυτός του, αλλά ένα άβουλο αυτόματο.

Ο άνθρωπος κατρακυλά σε πολύ χαμηλές βαθμίδες του πολιτισμού με την απλή συμμετοχή του στην οργανωμένη μάζα.

Αν ως μεμονωμένο άτομο ήταν ίσως καλλιεργημένος, σαν μέλος της μάζας, είναι ένας βάρβαρος, ένα ον που κυριαρχείται από τις ορμές του.

Έχει τον αυθορμητισμό, την ορμητικότητα, την αγριότητα, αλλά και τον ενθουσιασμό του πρωτόγονου ανθρώπου.

Το χαρακτηριστικό της μάζας, είναι η υποχώρηση και η εξαφάνιση του ορθού λόγου. Δηλαδή η έλλειψη της κριτικής ικανότητας του ατόμου και η ροπή του σε εύκολες λύσεις που του υπαγορεύουν οι προλήψεις, οι προκαταλήψεις, τα άγχη και οι φαντασιώσεις του.

Στη σύγχρονη Ελλάδα ο ορθός λόγος είναι άγνωστο είδος. Αυτό το διαπιστώνουμε σε όλες τις εκδηλώσεις της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής. Μήπως έχουμε όλοι ευθύνες γ' αυτή τη μαζικοποίηση της ζωής μας;

"Ο ΤΣΙΡΛΙΛΗΣ" 3

[...]Η Τασία δεν ρωτήθηκε καθόλου. Απλά της ανακοινώσανε πως σε δέκα μέρες, αφού ετοιμαστούνε, θα γίνουνε οι γάμοι της με τον καπετάνιο, τον Γκοσμά, τον Τσιρλιλή δηλαδή, για να μην μπερδευόμαστε στην αφήγηση. Η Τασία αφού έμαθε τα καθέκαστα και τις αποφάσεις τους, έμεινε ξερή και άλαλη στην αρχή. Τον τελευταίο άνθρωπο που θα σκεφτότανε για άντρα της, θα ήτανε ο Γκοσμάς. Όταν συνήλθε, ρώτησε αχνά.

-Για ρίξιμο με έχετε ορέ αφορεσμένοι; Τι είμαι ορέ ξαποχτισμένοι, φρόκαλο; Δεν έχω γνώμη;

Δεν πρόκαμε να ρωτήσει και να πει περισσότερα και ένα φούσκος [χαστούκι] που τις έριξε ο μεγαλύτερος αδερφός της στο μάγουλο, την έκαμε να βγάλει μια κραυγή και να φύγει τρέχοντας.

-Φύγε αγγελοκρουσμένη! Να ετοιμαστείς για γάμο με το νοικοκύρη άνθρωπο, να γίνεις νοικοκυρά γυναίκα και να τα αφήκεις αυτά που ξέρεις. Εμείς μωρή, κρατάμε σέστο [τάξη], στο σπιτικό μας. Δεν ειμάστενε ρεντίκολα [ξεφτίλες] τσι πεντάρας. Βουρδούγια [ρεζιλίκια] εμείς δεν ασκώνουμε [σηκώνουμε]. Τέτοια καμώματα και βουρδούγια τα κάνουνε κάποιες ξετσίπωτες στη Χώρα, που έχουνε- λέει-πάει και στο γυμνάσιο, είναι και μορφωμένες, να σου πετύχει. Γι' αυτό και πολλές πάνε με μορόζους, [εραστές] που τσι γκαστρώνουνε και κάνουνε πατεράδες και αδέρφια ρεντίκολα τσι ρούγες [καντούνια] και δε μπορούνε να παρουσιαστούνε πουθενά. Εδώ είναι χωριό και κρατάμε ακόμα. Μπορεί ο παπάκης μας [πατέρας] να μη ζει, αλλά μας άφηκε ευκή και κατάρα να σε αποκαταστήσουμε με δόξα και τιμή. Εκατάλαβες ορή χαζολοισμένη;

Την επήγανε με το στανιό [αναγκαστικά, με το ζόρι] στον μαρκάντε [έμπορο], στη Χώρα, για να τις ψωνίσουνε τα χρειαζούμενα, χωρίς μάλιστα να της δώσουνε το λόγο για το τί ψωνίζουνε. Αυτό μας έλλειπε, είπανε, να τη βάλουμε να διαλέξει προικιά. "Κρέας σκέτο οι γυναίκες, κρέας που το τρώνε οι σκύλοι".

Τέτοιους λεβέντες είχε για αδέρφια αυτό το ορφανό θηλυκό. Αχ και να ζούσε η μάνα της.. Στο χωριό τους στη Λευκίμμη, ο κόσμος ήτανε πολύ πίσω: ο καθυστερημένος νότος που τον συναντάμε σε πολλά μέρη του κόσμου.....

[Απόσπασμα απο τη νουβέλα: "Ο Τσιρλιλής", του Γιώργου Καπράνου]

"Ο ΤΣΙΡΛΙΛΗΣ"

Τις κρύες νύχτες του χειμώνα, κάποιες ιστορίες ανθρώπων που πέρασαν από τη ζωή, μπερδεύονται με τα παραμύθια και γίνονται ένα μ' αυτά.

Πριν από την εισβολή των σύγχρονων μέσων πληροφόρησης και ψυχαγωγίας και ιδιαίτερα στην προ της τηλεόρασης εποχή, που μάλλον σε δαίμονα παραπληροφόρησης και χαμηλού γούστου αισθητικής εξελίχθηκε, τον ρόλο του παραμυθά στα σπίτια των απλών ανθρώπων τον έπαιζε το παραμύθι, η ιστορία, ο θρύλος. Πολύ αργότερα ο κινηματογράφος και η μαγεία του ραδιοφώνου.

Τώρα, παγκοσμιοποίηση, η δημιουργία ενός και μόνο "πολιτισμού" για όλους τους λαούς. Αν είναι δυνατόν; Και όμως, οι σεναριογράφοι και οι σκηνοθέτες της σύγχρονης πραγματικότητας, το επιδιώκουν και σε μεγάλο βαθμό το πετυχαίνουν.

Ιστορίες για πρόσωπα που έζησαν κάποτε και άφησαν τα χνάρια τους, θετικά, ή αρνητικά στο διάβα τους, θρύλοι και ιστορίες τρόμου με φαντάσματα, νεράιδες και άλλα εξωπραγματικά πλάσματα του κάτω κόσμου, υπάρχουν πολλές, σαν την άμμο της θάλασσας. Στην Κέρκυρα με την πλούσια ιστορία, με τις εναλλαγές πολιτισμών και κυριαρχίας, ο πλούτος των θρύλων, μπερδεύει το αληθινό με το φανταστικό και το υπαρκτό με το ανύπαρκτο. Οι δημοφιλέστερες

ιστορίες σε παλιότερες εποχές, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και πριν απ' αυτόν, ήτανε αυτές των χαμένων θησαυρών. Η φτώχεια βλέπετε, ονειρευόταν και συνεχίζει πάντα να ονειρεύεται πλούτη που έρχονται ουρανοκατέβατα.

Πάντα κάποιος που έπαιρνε το ρόλο του αφηγητή, του παραμυθά, στις οικογενειακές και φιλικές συγκεντρώσεις, με πάθος διαβεβαίωνε τους ακροατές του, πως η ιστορία του ήτανε αληθινή πέρα για πέρα και ότι όλα, όσα αφηγείται, είχανε συμβεί. Η αλήθεια, η επιθυμία, το ψέμα, ο φόβος του αγνώστου, η ελπίδα και η αναζήτηση της ευτυχίας, γινότανε ένα σφιχταγκαλιασμένο κουβάρι, όπως συμβαίνει άλλωστε στην ίδια τη ζωή......

[Απόσπασμα από τη Νουβέλα του Γιώργου Καπράνου: "Ο ΤΣΙΡΛΙΛΗΣ"]

"Ο ΟΡΘΟΣ ΛΟΓΟΣ..ΕΙΔΟΣ ΣΕ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ"

Για να υπάρξει κοινωνία πολιτών πρέπει να υπάρχει συνεχής διάλογος. Κυρίως μια κριτική και εμπεριστατωμένη αναζήτηση των διαφορών και των αντιφάσεων που δημιουργούνται κατά τη λειτουργία των πολιτικών και κοινωνικών δράσεων της.

Ο κομφορμισμός της Ελληνικής κοινωνίας, κατά κανόνα δεν αναγνωρίζει τα αυτονόητα και τα αναγάγει σε θέματα υψίστης σημασίας.

Τα σύγχρονα μέσα [παρα]πληροφόρησης δημιουργούν σύγχυση, ο ορθός λόγος γίνεται είδος σε ανεπάρκεια και κατά συνέπεια, χάνει τον προορισμό του.

Αποστολή του ορθού λόγου είναι, να αφυπνίζει τον πολίτη απο τον λήθαργο της παραπληροφόρησης και να δίνει πνοή στη δημοκρατική λειτουργία.

Στην εποχή μας, εποχή του "πλούτου" της πληροφορίας, αντί να ενισχύονται, χάνονται και τα τελευταία οχυρά της πολιτικής αθωότητας και γινόμαστε μάρτυρες μιας κρίσης αξιών και πολιτιστικής στασιμότητας.

Τα πολιτικοκοινωνικά θέματα έχουνε άμεση σύνδεση με την ομαδική ψυχολογία. Ένα σύγχρονο εργαστήρι ψυχαναλυτικών πειραμάτων έχει γίνει ο επικοινωνιακός τρόπος επηρεασμού των μαζών.

Ο μηχανισμός της μάζας έχει περιγραφεί με ακρίβεια απο τον Le Bon και φωτίζεται με σαφήνεια από τον Freud:¨ψυχολογία των μαζών και ανάλυση του Εγώ" [1920].

Τα βασικά χαρακτηριστικά του μέλους της μάζας είναι τα ακόλουθα: Εξαφάνιση της συνειδητής και κυριαρχία της ασυνείδητης προσωπικότητας.

Ο άνθρωπος κατρακυλά σε πολύ χαμηλές βαθμίδες πολιτισμού, έστω και με την απλή συμμετοχή του ως θεατή- ακροατής των ΜΜΕ.

"ΟΤΑΝ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ.....

...ΤΟΤΕ Η ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΝΟΝΑΣ". Αυτό ήτανε το κεντρικό σύνθημα της χθεσινής διαμαρτυρίας μιας ομάδας πνευματικών ανθρώπων και καλλιτεχνών απο τους χώρους της πεζογραφίας, της ποίησης, του θεάτρου, της μουσικής, του κινηματογράφου και των εικαστικών, που έκαναν πορεία στο υπουργείο πολιτισμού. Καλή η πρωτοβουλία, αλλά μικρού βεληνεκούς. Η υπόθεση Ζακόπουλου που κυριάρχησε στη διαμαρτυρία για τη διαπλοκή, είναι στην πραγματικότητα πταίσμα μπροστά στα πραγματικά προβλήματα και τις ευθύνες ενός υπουργείου, που γεννήθηκε από την δικτατορία...στην προσπάθεια της να πείσει για το ενδιαφέρον της, για τον πολιτισμό και το πνεύμα. Από τα γεννοφάσκια του λοιπόν είχε πρόβλημα αξιοπιστίας και η πάροδος του χρόνου, μετά το διάλειμμα της Μελίνας, δεν έδειξε κάτι σημαντικό σ' αυτό το υπουργείο. Σκοπιμότητες, "παρέες", λανθασμένες επιλογές και αδιαφορία για τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης, βρήκανε το ιδανικό περιβάλλον για ανάπτυξη σ' αυτό το υπουργείο.

Με την ευκαιρία αυτή ας ρωτήσουμε:

-Πως προστατεύονται τα πνευματικά δικαιώματα των των δημιουργών;

-Που είναι καταχωνιασμένες οι εξαγγελίες για τις συντάξεις; Σύμφωνα με κομματικά "έθιμα", λίγο πριν απο τις εκλογές του 2004 και κυρίως του 2007, οι υπουργοί της κυβέρνησης "δάκρυζαν" απο συγκίνηση υπέρ των πνευματικών δημιουργών και διαβεβαίωναν το Πανελλήνιο, πως έχουνε ήδη καταθέσει στη Βουλή το νομοσχέδιο για τις συντάξεις όλων των συγγραφέων και καλλιτεχνών. Από την επομένη των εκλογών η μόνιμη κρίση αμνησίας της κυβέρνησης της "σεμνότητας και της ταπεινότητας", αποκοίμησε το νομοσχέδιο.

Για να μην τους αδικήσουμε, έκαναν κάτι:

Κατάργησαν.. την ελεύθερη είσοδο στα κρατικά θέατρα, των μελών των λογοτεχνικών . σωματείων.

Καλά έκαναν οι άνθρωποι. Ξέρουν να κάνουν οικονομίες στις πενταροδεκάρες και να ξοδεύουν αλόγιστα υπέρ αδιαφανών σκοπών και μικροπολιτικών σχεδιασμών.

"ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ"

Ο κόσμος έχει γίνει ένα τεράστιο εργαστήρι δοκιμών και εφαρμογής μεθόδων πλύσης εγκεφάλων. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται κατά κανόνα, είναι η ευτέλεια των πληροφοριών που εκτοξεύονται μεθοδευμένα, η ασημαντότητα των προσώπων που προβάλλονται και η απέραντη ανοησία που εκτοξεύεται σε βάρος της πραγματικής ενημέρωσης, της επιμόρφωσης και της ψυχαγωγίας των πολιτών του κόσμου, που λόγω των συνθηκών που έχουν σκόπιμα επικρατήσει, υποχρεώνονται να αποδέχονται παθητικά.

Ζούμε στον αιώνα του πολιτικού εκφυλισμού και της νοσηρότητας της δημοκρατικής λειτουργίας.

Στις δημοκρατίες, αν θεσμοί λειτουργούν ικανοποιητικά, οι λαοί μπορούν να επιλέγουν και να εκλέγουν ικανές, η λιγότερο ικανές κυβερνήσεις. Κυβερνήσεις που εκπληρώνουνε σε ικα νοποιητικό βαθμό τις προσδοκίες των πολιτών, η άλλες, που αποτυγχάνουν. Η επιτυχημένη, η αποτυχημένη εκλογή ηγεσιών, είναι μέρος της δημοκρατικής διαδικασίας.

Αν σε μια χώρα υπάρχουν ισχυροί και σεβαστοί θεσμοί, οι κανόνες του δημοκρατικού ελέγχου και η προστασία της διαφάνειας στην πολιτική ζωή λειτουργούν ικανοποιητικά. Διαφορετικά βιώνουμε τον εκφυλισμό και την υποβάθμιση της δημοκρατίας.

Ο εκφυλισμός της πολιτικής, ήρθε ακριβώς στην εποχή της μεγάλης τεχνολογικής προόδου και

του πολλαπλασιασμού των μέσων ενημέρωσης και πληροφόρησης.

Παρά τον πλούτο και την αφθονία των ΜΜΕ, οι λαοί δεν είναι καλύτερα ενημερωμένοι, αλλά

τραγικά παραπληροφορημένοι. Η εξήγηση είναι απλή. Η πολιτική υποχώρησε και κυριάρχησε η εξουσία των επιχειρηματιών που κατέχουν τα ΜΜΕ και που ουσιαστικά, κυβερνούν εξωθεσμικά και αντισυνταγματικά τους λαούς.

Στα χέρια των επιχειρηματιών τα μέσα ενημέρωσης, μετατρέπονται σε πολιορκητικούς κριούς

που συντρίβουν κάθε ίχνος αντίστασης της πολιτικής εξουσίας. Οι ευθύνες των πολιτικών ηγεσιών είναι τεράστιες και ο κατήφορος πρέπει να σταματήσει. Ο κάθε πολίτης πρέπει να αντιδράσει απέναντι σ' αυτόν ιδιότυπο ολοκληρωτισμό που τον μετατρέπει σε αδύναμο υπήκοο των οικονομικά ισχυρών.

"ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ" [Απόσπασμα 4]

[...] Πολλές φορές σε παραδέχομαι. Είμαστε συνομήλικοι, αλλά η δική σου σκέψη έχει μια ιδιαίτερη ωριμότητα. Είχες δίκιο όταν μου είπες πως δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα μου η στρατιωτική δικαιοσύνη. Έστω και από τη θέση του τελευταίου τροχού της άμαξας που βρίσκομαι, σαν γραμματέας της έδρας, αρκετά συχνά νιώθω ναυτία μ΄αυτά που γίνονται και με τις συνθήκες που απονέμεται η δικαιοσύνη. Κάθε μέρα δικάζονται άνθρωποι, που κάποιοι είναι είναι ένοχοι και άλλοι είναι αθώοι. Υπάρχουνε περιπτώσεις που ορισμένοι ένοχοι γλιτώνουνε και κάποιες άλλες, που καταδικάζονται σε βαρειές ποινές αθώοι άνθρωποι. Όλα γίνονται βιαστικά και οι αποφάσεις μυρίζουνε από μακριά τη μπόχα της σκοπιμότητας. Δεν θέλω αυτή τη στιγμή να σου γράψω περισσότερα. Θέλω το γράμμα μου να έχει περισσότερο προσωπικό χαρακτήρα και αναφορές στα δικά μας προβλήματα. Έχουμε καιρό για τις άλλες, τις "βαθυστόχαστες" αναλύσεις των πολιτικών εξελίξεων. Και να σου πω την αλήθεια, όσο κ' αν σου φανεί παράξενο: Για να σου γράψω με λεπτομέρειες, γ' αυτά που συμβαίνουν εδώ, πρέπει να αφιερώσω πολύ χρόνο και σκέψη. Απόψε δεν είμαι έτοιμος, με έχει πλημμυρίσει η απογοήτευση. Νομίζω πολλές φορές πως κυνηγάω ανεμόμυλους μοναχός μου. Βλέπεις εσύ πήγες εκεί κάτω, για να γλιτώσεις από τους ερωτικούς σου δαίμονες. Ελπίζω πως η ανατολίτικη σαγήνη και οι όμορφες γυναίκες να σε βοηθήσουνε να γιατρευτείς.....

"Θα με βρεις στον αστερισμό του Ώρίωνα"

[....] Η μαγεία της νύχτας την οδήγησε σε πιο καθαρές και ρομαντικές σκέψεις. Το έκανε τακτικά, όταν φορτιζότανε η ψυχή της. Της ήρθανε αυθόρμητα στο στόμα κάποιοι στίχοι του Πούσκιν, ξεχασμένοι απο καιρό:

" Ήτανε στον κόσμο ένας φτωχός ιππότης

απλός και σιωπηλός, μ' όψη χλομή.

Συννεφιασμένο τ' όνειρο της νιότης

κι αλύγιστη η γενναία του ψυχή".

Τους ψιθύρισε και ψάχνοντας με τη σκέψη της να δει το φτωχό της ιππότη, αποκοιμήθηκε στο κάθισμά της, μέχρι που η ψύχρα της αυγής της άνοιξε τα μάτια.

Η ζωή στη λίμνη διαλαλούσε τα δικαιώματά της. Οι κύκνοι και οι πελεκάνοι πηγαίνανε στα τακτικά τους δρομολόγια και τα μικρά τους τους ακολουθούσανε πειθαρχικά. Μυριάδες φωνές πουλιών την καλούσαν να ξυπνήσει και η Μαρία για πρώτη φορά τον τελευταίο καιρό ένιωσε τον εαυτό της γεμάτο και αισιόδοξο.....

"Υπήκοοι της παραπληροφόρησης"

Πως οι ελεύθεροι πολίτες, με τα Συνταγματικά δικαιώματα τους "κατοχυρωμένα", δέχονται τους εμπαιγμούς, τους εξευτελισμούς της λογικής και μετατρέπονται σε θλιβερούς υπηκόους της ηλιθιότητας και της παραπληροφόρησης;

Γιατί τα κόμματα, κυρίως αυτά της εξουσίας, έχουνε χάσει τη στοιχειώδη αξιοπιστία τους; Γιατί όσοι διατηρούν τη δυνατότητα ορθής κρίσης και του ορθού λόγου, νιώθουν να πνίγονται από τα νοσηρά φαινόμενα της πολιτική και κοινωνικής ευτέλειας;

Αν προσπαθήσουμε να δώσουμε απαντήσεις σ' αυτά τα ερωτήματα με την εύκολη μέθοδο της απλούστευσης και της ελκυστικής για τους πολλούς, υπεραπλούστευσης, θα γίνουμε συνεργοί στην ενίσχυση των δυνάμεων που χαλκεύουν δεσμά στην αξιοπρέπεια μας.

Πρέπει να αντιληφθούμε πως μόνο αν απορρίψουμε αυτά που μας σερβίρουν ως γεγονότα και αν πάψουμε να εμπιστευόμαστε τις στημένες αλήθειες των φερέφωνων της γιγαντιαίας διαπλοκής που μας ζώνει, μόνο τότε μπορούμε να ελπίζουμε.

Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Η εικονική πραγματικότητα αφαιρεί ζωτικό χώρο απο την αλήθεια και την πραγματκή ζωή. Ας αντισταθούμε. Ας φωνάξουμε, ας αποδοκιμάσουμε. Ας δείξουμε πως η φορεσιά του υπηκόου δεν μας ταιριάζει.

"Θα με βρεις στον Αστερισμό του Ωρίωνα"

[....]Ήμουνα φοιτητής στο τελευταίο έτος στο πανεπιστήμιο, όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος. Με καλέσανε στο στρατό και έτρεξα να καταταγώ. Πέρασα ΄κ' εγώ απο την υποτυπώδη ιατρική εξέταση, που γίνεται πάντα στην κατάταξη των στρατευσίμων. Ο γιατρός βρήκε πως είχα κήλη. Σημείωσε την πάθηση μου στα χαρτιά και μου είπε: "θα πας στο στρατιωτικό νοσοκομείο για εγχείρηση". Ο Συνταγματάρχης, ο αρχίατρος, είχε διαφορετική γνώμη και απόφαση. Τον άκουσα να λέει στο γιατρό που με εξέτασε, καθώς περίμενα το παραπεμπτικό έξω απο την πόρτα του γραφείου του: "Τι εγχείρηση κήλης και πράσινα άλογα; Ώσπου να πάει αυτός για εγχείρηση και να αναρρώσει, θα έχει τελειώσει ο πόλεμος. Σε λίγες μέρες οι Ιταλοί θα πίνουνε καφέ στο Σύνταγμα. Κρατήστε τα κρεβάτια για τους τραυματίες που θα φτάνουνε από αύριο. Κήλες, αμυγδαλές και κύστες κόκκυγα, διώξτε τες. Αυτόν και όποιον άλλο εμφανιστεί με παρόμοια προβλήματα, να τους χαρακτηρίσεται βοηθητικούς και να τους δώσετε απολυτήριο. Για την τιμή των όπλων γίνεται, ότι γίνεται εκεί πάνω. Όσο συντομότερα τελειώσουν οι εχθροπραξίες, τόσο το καλύτερο για όλους μας".

Ο γιατρός που με εξέτασε, βγήκε απο το γραφείο του αρχίατρου, βγάζοντας μια βλαστήμια μέσα απο τα δόντια του: "Κάθαρμα, προδότη, φασιστικό γουρούνι, πήγαινε στο διάβολο".

Έμεινα ξερός και παρακολουθούσα το γιατρό, που κατακόκκινος άφριζε. Μετά από λίγο μου δώσανε το απολυτήριο. Όλοι φεύγανε για το μέτωπο κ' εγώ σαν βοηθητικός, βρέθηκα στο δρόμο με ανάμικτα συναισθήματα. Σήμερα, πολλοί νέοι επιδιώκουνε να πάρουνε στα χέρια τους ένα "τρελόχαρτο" απαλλαγής από τη στράτευση. Τότε εγώ με τις διαφορετικές αντιλήψεις, την έντονη φιλοπατρία και τη διαφορετική αίσθηση του καθήκοντος, ένιωθα ένοχος. Δάκρυα μου πλημμύρισαν τα μάτια. Αργότερα έμαθα να βλέπω πίσω από την ορατή πλευρά των πραγμάτων και έπαψα να συγκινούμαι τόσο εύκολα. Η εποχή της νεανικής αθωότητας είναι ένα στολίδι της ζωής που μαραίνεται εύκολα. Σήμερα νομίζω πως έχει χαθεί η δυνατότητα μιας παρόμοιας "ανθοφορίας". Χάνεται η αθωότητα απο τα πρώτα χρόνια της ζωής των νέων.[.....]

[Απόσπασμα απο το μυθιστόρημα του Γιώργου Καπράνου: "Θα με βρεις στον αστερισμό του Ωρίωνα".

"Ο ΝΙΟΡΑΝΤΕΣ" [Απόσπασμα 3]

[....]Στο δρόμο για τη Χώρα, μου εξομολογήθηκε τους λόγους της πρωινής του αργοπορίας.

-Ξέρεις, είμαι πολύ ιναμοράτος, [ερωτευμένος], με κάποια γυναίκα κ' αυτή δεν μου δίνει ελπίδες. Τη μια, μου ανοίγεται, μου δίνει θάρρος και την άλλη, γίνεται ψυχρή και απόμακρη. Δεν μπορώ να κλείσω μάτι τα βράδια και δεν έχω μυαλό για τίποτα. Για σήμερα μου είχε πει πως θα συναντιόμαστε κοντά στο Μον Ρεπό, κατά τις δέκα. Πήγα κατά τσι δέκα παρά κουάρτο και περίμενα την αφεντιά τσι, μέχρι το μεσημέρι. Έγινα ρεντίκολο, γιατί περνούσανε και κάποιοι γνωστοί και με βλέπανε εκεί στημένο σαν την κολώνα του Ντούγκλα. [στήλη που είχε στηθεί για τον τελευταίο Άγγλο κυβερνήτη [Duglas]. Η σινιόρα, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Άφανη και αόρατη. Θα την περιφρονήσω, δεν θα της δείξω καμιά ενόχληση, που με άφησε να την καρτεράω. Στις γυναίκες, άμα δείξεις πως είναι κάτι για σένα, τότε φουσκώνει ο αγέρας που έχουνε μέσα στο κεφάλι τους και γίνονται μπαλόνι έτοιμο να πετάξει. Αυτηνής θα τσι το ξεφουσκώσω το μπαλόνι, θα τσι το ξεφουσκώσω.

Από το σημείο αυτό, ο Σωσίπατρος άρχισε ένα διάλογο, φανταστικό, σχεδόν ένα παραλήρημα, με τη γυναίκα που τον τυραννούσε. Ο διάλογος αυτός γινότανε χαμηλόφωνα, αλλά μπορούσα εύκολα να ακούω. Ένας διάλογος, που και τα δύο μέρη του, τα κρατούσε ο ερωτευμένος θείος μου.

"Πώς μου λες πως δεν με εμπιστεύεσαι;", της έλεγε με ύφος θιγμένο και τα μάτια του δακρυσμένα. Οι συσπάσεις του προσώπου του με κάνανε να πιστέψω πως ο άνθρωπος πονούσε πολύ. Σταμάτησε να μιλάει και το ύφος του έδειχνε πως ακούει τη φωνή εκείνης.

"Μα είναι δυνατόν", της απάντησε, "να μου λες πως είμαι μπομπαπιάτσας;", [πομπώδης, καυχησιάρης, επιδεικτικός]. Ποιός; εγώ; Που όλοι έχουνε να κάνουνε με το συγκρατημένο χαρακτήρα μου;

Μ' αυτά που άκουγα πίστεψα πως είναι ερωτευμένος σε βαθμός απελπισίας. Σχεδόν φοβήθηκα γ' αυτόν.

Ξαφνικά γύρισε και μου είπε:

-Ας περπατήσουμε πιο γρήγορα να σε χαρώ. Θα χάσουμε τη Λουτσίντα. Είναι η ώρα που βγαίνει στην πλατεία.

Έμεινα άναυδος. Αυτός πριν από λίγα δευτερόλεπτα πέθαινε από ερωτική απελπισία και παραληρούσε. Τώρα συνήλθε και ενδιαφέρεται για την τρελή της πλατείας, που τη φωνάζουνε με το όνομα ενός σαπιοκάραβου, που το λενε "ΛΟΥΤΣΙΝΤΑ"......

[Απόσπασμα απο την Νουβέλα του Γιώργου Καπράνου: "Ο ΝΙΟΡΑΝΤΕΣ"

"Η ΧΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ"

[....]Όταν η μοίρα και η χημεία του έρωτα αποφασίζουν, τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει τη χημική ένωση ανθρώπων, ένωση που είναι γνωστή, ως έρωτας.

Είναι τέτοια η δύναμη ανατροπής των εμποδίων, που αν το καλοκοιτάξεις, σ' αυτή τη δύναμη του έρωτα μπορείς να αντικρίσεις τη δύναμη ύπαρξης της ζωής. Το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια μεγάλη έκρηξη. Κάθε φορά που ερωτεύονται δυο άνθρωποι, γίνεται και μια μικρή έκρηξη, που έχει την ίδια σύσταση και προορισμό. Τη δημιουργία και τη ζωή.

"Λες να είμαι και ποιητής που τα σκέφτομαι τώρα αυτά; Είναι πολύ κωμικό, τρελό. Εγώ που δεν έχω στον ήλιο μοίρα, που προσπαθώ να φτιάξω μια μικρή καριέρα, να αφήσω τον εαυτό μου να παρασυρθεί από το ανοιξιάτικο αεράκι που έφερε στη ζωή μου αυτή ή όμορφη και παράξενη κοπέλα; Θα μπορέσω να μείνω μόνο φίλος της; Σίγουρα όχι. Μου αρέσει πολύ και σίγουρα θα την ερωτευτώ και τότε; Πονεμένες ιστορίες του πτωχού νέου που ερωτεύτηκε πλούσια κόρη. Αυτά είναι σενάρια για παλιές δακρύβρεχτες ταινίες. Αυτό μας έλειπε, κρύψου στη φωλιά σου φίλε, το θήραμα είναι ισχυρότερο. Εσύ θα γίνεις το θήραμα του. Το θήραμα του θηράματος, ρεζιλίκια σε περιμένουνε, φτωχέ μου χωριάτη".

Τότε δεν ήξερε, σήμερα ξέρει, πως η μεγάλη έκρηξη δεν λογαριάζει ταξικές διαφορές και ενδεχόμενες εμπλοκές. Αν το σενάριο της έκρηξης προβλέπει δυσκολίες και εμπλοκές, τίποτα δεν μπορεί να τις αποτρέψει.

Ο Σπύρος όπως ήτανε φυσικό, έμαθε πρώτος τα καθέκαστα. Ο Θανάσης με την ψυχή στο στόμα και το βλέμμα αλλοπαρμένο του διηγήθηκε την απρόσμενη ιστορία του με την κόρη του Φακίνου και όλες τις λεπτομέρειες των συζητήσεων που είχαν. Ο Σπύρος τον άκουγε σκεφτικός και χαμογελώντας. Αυτός είχε μεγάλη πείρα στα ερωτικά και αντιμετώπισε το συμβάν σαν συνηθισμένο.

-Έλα μωρέ, μην κάνεις έτσι. Που βλέπεις το πρωτοφανές; Όταν οι γυναίκες εντυπωσιαστούν και νιώσουν πως κάποιον τον θέλουν, μπορούν να κάνουν αυτά που είπες και περισσότερα ακόμη. Είσαι άβγαλτος φιλαράκο, ρώτα και τον ειδικό καμιά φορά. Πρέπει να σου κάνω εντατικά μαθήματα.

-Μάλιστα δάσκαλε, για πες μου τώρα τι να κάνω;

-Για να σου πω τι να κάνεις, πρέπει εσύ πρώτα να μου πεις τι θέλεις. Η κοπέλα σου αρέσει, δεν υπάρχει αμφιβολία. Χωριό που φαίνεται, που λένε. Εσύ όμως ρε φίλε, μοιάζεις σαν να είδες σκηνές της Αποκάλυψης στο φυσικό τους. Λέγε όμως, θέλεις να συνεχίσεις, ή θα κλειστείς στο καβούκι σου θρηνώντας τον έρωτα σου; Τον έρωτα που πρέπει να πεθάνει πριν γεννηθεί; Αχ αυτές οι διαφορές, οι πλούσιοι και οι φτωχοί, ¨κακούργα κοινωνία".

Σκασμένος στα γέλια συνέχιζε το πείραγμα.........

[Απόσπασμα απο το μυθιστόρημα: "ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΨΗΛΑ". Του Γιώργου Καπράνου. Εκδόσεις: ΙΩΛΚΟΣ

"ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΧΑΥΛΙΟΔΟΝΤΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ και...."

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ", της Καστοριάς, η λειτουργία ενός λατομείου αδρανών υλικών στα Γρεβενά, ευθύνεται για την καταστροφή ενός νεολιθικού οικισμού! Συγκεκριμένα: "από την εξορυκτική δραστηριότητα του λατομείου έχουν καταστραφεί, ο νεολιθικός οικισμός στη Μηλιά Γρεβενών και σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα. Επίσης σε απόσταση μόλις 1.000 μέτρων απο το λατομείο, βρέθηκαν οι μεγαλύτεροι , μέχρι σήμερα, παγκοσμίως, χαυλιόδοντες γιγαντιαίων μαμούθ και οι αρχαιολόγοι θεωρούν πως, πολύ πιθανό να υπάρχουν ευρήματα και εντός του χώρου του λατομείου.

Για την αδειοδότηση του λατομείου καθοριστικός ήταν ο ρόλος του κ. Χρήστου Ζακόπουλου, καθώς ο υφυπουργός κ. Τατούλης είχε μπλοκάρει τη λειτουργία του, αποδεχόμενος την εισήγηση του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων Δυτικής Μακεδονίας.

Τελικά, μετά την παύση του υφυπουργού, εννέα μήνες αργότερα στις 30-1-2006, συνεδρίασε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, υπό την προεδρία του κ. Ζαχόπουλου και η άδεια λειτουργίας του λατομείου, χορηγήθηκε.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι οδόντες της διαπλοκής, κατά τεκμήριον, αποδεικνύονται ισχυρότεροι απο του καημένους του χαυλιόδοντες, που θάπτονται οριστικά μετά από... εκατομμύρια χρόνια.

"ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΟΥ ΔΕΙΛΟΥ"

[...] Πολλές φορές το προσωπείο του δειλού, είναι η λογική. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κρατάει τον άνθρωπο. Τον συγκρατεί από στάσεις, θέσεις και πράξεις που θα τον κάνανε περήφανο, με τίμημα έστω, τα πολλά προβλήματα και τις ανασφάλειες.

"Εγωισμός, τάση για διάκριση; Επιλογή του ακάνθινου στεφανιού; Το φωτοστέφανο του ήρωα ή, ο άκρατος αυτοερωτισμός και αυτοθαυμασμός; Από ποια στόφα είναι φτιαγμένοι οι ήρωες; Πώς καταλήξανε όλες οι πράξεις ηρωισμού; Πώς βλέπουν οι πολλοί, αυτούς που ξεπετάχτηκαν μπροστά και θυσιάστηκαν;"

Βούλιαζε σιγά, σιγά σε περισσότερες σκέψεις και μια στυφή γεύση του πλημμύρισε το στόμα. Έμεινε έτσι για ώρες, ακίνητος, εξουθενωμένος, κατάκοπος κ' απογοητευμένος.

"Τι να πω σ' αυτή τη διάλεξη; Γιατί δέχτηκα να λάβω μέρος; Χρόνια τώρα, ενώ οι άλλοι λουφάζαν, εγώ έβγαινα μπροστά, σε οποιοδήποτε θέμα. Λες και το ρίσκο πιθανών συνεπειών να αποτελεί αφροδισιακό για μένα. Αυτή η ψαλίδα των αντιθέσεων που υπάρχει σε κάθε άνθρωπο, σε μένα είναι ορθάνοικτη. Ο μισός δειλός, που επιμελώς το κρύβει και ο άλλος μισός, γενναίος και τολμηρός. Ο ιδανικός συνδυασμός για να γίνει κανείς δυστυχισμένος. Η αδρεναλίνη, μόνιμη σύντροφός μου. Δον Κιχώτης, όχι ιππότης της ελεεινής μορφής, αλλά της δειλίας και της τελικής φυγής".....

[ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ του Γιώργου Καπράνου¨:  "ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΨΗΛΑ].

"ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΕΝΟΣ..ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΙΜΟΥ, ΠΡΩΗΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ"

Τι είναι η παγκοσμιοποίηση; Ευχή λενε κάποιοι, κατάρα κάποιοι άλλοι. Ποια είναι η αλήθεια γ' αυτή τη νέα πραγματικότητα που μπήκε με φούρια στη ζωή των λαών, πριν λίγα χρόνια, χωρίς βεβαίως να ερωτηθούν;

Μήπως είναι ένα ιδεολόγημα, ένα εφεύρημα των κυρίαρχων τάξεων, με σκοπό την πλήρη καθυπόταξη των εργαζομένων και των φτωχών;

Μήπως είναι μια σύχρονη τάση για τη διεθνοποίηση των κοινωνιών, των οικονομιών και των πολιτισμών για την διαμόρφωση, [ισοπέδωση], του κόσμου, σε ένα ενιαίο σύνολο; Αποτελεί μια αναπόφευκτη ανάγκη που γεννιέται απο την τεχνολογική εξέλιξη; Είναι ένας οδοστρωτήρας που σαρώνει, ισοπεδώνει τα πάντα και μετατρέπει ανθρώπους, συμπεριφορές και πολιτισμούς σε ανούσια αντίγραφα; Είναι ο χώρος που οργιάζουνε οι κανόνες της ελεύθερης και αχαλίνωτης αγοράς;

Θα ανακηρυχθεί ως άγιος ο Adam Smiith, ο θεωρητικός της παγκοσμιοποίησης, η, θα θεωρηθεί ως σατανάς, που πρόσφερε τη θεωρητική στήριξη στην παγκοσμιοποιημένη βαρβαρότητα;

Στα χρόνια που λειτουργεί η "Εδέμ" της παγκοσμιοποίησης, ποιοι ωφελήθηκαν, ποιοι κέρδισαν; Οι εργαζόμενοι του κόσμου, οι φτωχοί, οι εξαθλιωμένοι, τα εκατομμύρια ετοιμοθάνατα παιδιά, τα δισεκατομμύρια των απελπισμένων, η, τα πολυεθνικά οικονομικά συγκροτήματα;

Εγώ και όπως πιστεύω, πλήθη απλών ανθρώπων, θέλουμε να μάθουμε την αλήθεια. Όχι προκατασκευασμένες απαντήσεις και τεχνητά επιχειρήματα.

Προς το παρών σας αφήνω. Πρέπει να κτυπήσω την κάρτα εργασία μου. Δουλεύω με τετράωρη οκτάμηνη απασχόληση. Σε ένα μήνα τελειώνει το οκτάμηνο και έτσι θα έχω απεριόριστο χρόνο απελπισίας και εντονότερα ερωτήματα.

"ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ" [Απόσπασμα 3ο]

[...]Κοιμήθηκε μετά απο ώρες και τον ξύπνησε, περασμένες δέκα το πρωί, η αγριοφωνάρα του Γιώργου.

-Ξύπνα εκλαμπρότατε! Κόσμος πάει κ' έρχεται, αναζητώντας σε και εσύ, έχει πάρει τα μονοπάτια των ονείρων και επιστροφή δεν έχεις. Μη νομίζεις πως επειδή είσαι στο σπίτι σου και στην προστασία των δικών σου, εγώ θα παραμερίσω. Έχω ταχθεί απο την ηγεσία της προσωρινής και αυριανής κανονικής κυβέρνησης και ίσως, από τη τη "Θεία Πρόνοια", που θα έλεγε ο πατέρας μου, να σε φροντίζω, να σε προσέχω και να σε ξυπνάω όταν παρακοιμάσαι. Ο πολύς ύπνος, λοιπόν, κάνει κακό και οι υποχρεώσεις τρέχουνε. Η πατρίδα θα έλεγα, σε περιμένει. Αδημονεί να ασχοληθείς με τα προβλήματά της. Σήκω λοιπόν, πριν σε περιλούσω με έναν κουβά νερό. Ασε που ο πολύς ύπνος, σου αποκοιμίζει και τις ορμές σου. Άνδρας νέος, ψηλός και όμορφος που πρέπει να μοιράζει τις ώρες του στις αγκαλιές των γυναικών και στην υπηρεσία της δημοκρατίας, δεν πρέπει να κοιμάται πολύ. Το κρεβάτι είναι γιά άλλες ευχάριστες, ξυπνητές ασχολίες....