ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ

Για να γελάσει ο κάθε πικραμένος..

 

Το φετινό Βραβείο Νομπέλ Ειρήνης απονεμήθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.  Το σκεπτικό της απόφασης αναφέρει, πως: Η Ευρώπη από Ήπειρος των πολέμων, έγινε πλέον η Ήπειρος της Ειρήνης λόγω της θέσπισης της Ε.Ε. [Εδώ μπορούμε να γελάσουμε από καρδιάς!!!].
Τα βραβεία που θέσπισε ο βιομήχανος, έμπορος όπλων και εφευρέτης  της δυναμίτιδας, Αλφρέδος Νομπέλ, αποτελούν τουλάχιστον για τα βραβεία Λογοτεχνίας και Ειρήνης, μνημεία μιας

απροκάλυπτης πολιτική σκοπιμότητας. Υπάρχουν ακόμη και τα βραβεία της Χημείας, της Φυσικής και της Ιατρικής, όπου οι σκοπιμότητες εμφανίζονται μειωμένες. Όμως η λογοτεχνία και η Ειρήνη αποτελούν τις κωμικοτραγικές ατραξιόν αυτών των πολυδιαφημισμένων βραβείων. Από το 1900 που απονέμονται μέχρι σήμερα, έχουν βραβευθεί μέτριοι, έως και ατάλαντοι λογοτέχνες που είχαν όμως τη σφραγίδα δωρεάς του συντηρητικού συστήματος και κάποιοι άλλοι ακόμη λογοτέχνες, μικρής ή μεγάλης λογοτεχνικής αξίας, που ήταν κυνηγημένοι από τη σκληρή και απάνθρωπη λογοκρισία της τότε Σοβιετικής Ένωσης.  Χαρακτηριστικά αναφέρω πως ο μεγάλος και διαχρονικός Έλληνας λογοτέχνης Νίκος Καζαντζάκης και ο μεγάλος μας ποιητής Άγγελος Σικελιανός απερρίφθησαν με απόφαση της αρμόδιας επιτροπής της Σουηδικής Ακαδημίας απ' το βραβείο. Ειδικά δε για τον Καζαντζάκη, είχε αποσταλεί από την Αθήνα, στη Σουηδία, ως απεσταλμένος της Ελληνικής κυβέρνησης και των ανακτόρων, ο Σπύρος Μελάς, συντηρητικός δημοσιογράφος και συγγραφέας, προκειμένου να διαβάλλει και να κατηγορήσει τον Καζαντζάκη, ως αναρχικό και άθεο.

Ένα πολυσέλιδο βιβλίο μπορεί κανείς να γράψει ερευνώντας την ιστορία αυτών των βραβείων σκοπιμότητας, αλλά αυτή η σημερινή βράβευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το βραβείο Νομπέλ Ειρήνης αποδεικνύει τον κυνισμό και την περιφρόνηση προς τους λαούς της Ευρώπης. Τους λαούς που πίστεψαν στην Ευρώπη των λαών και της δημοκρατίας και έχουν γίνει υπήκοοι, υποτελείς των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, των Επιτρόπων και των υπαλλήλων του συστήματος. Η Ευρωβουλή και οι ευρωβουλευτές, είναι απλά διακοσμητικά στοιχεία που απλώς ψηφίζουν, για να ψηφίζουν, χωρίς η ψήφος τους να έχει αποφασιστικές και εκτελεστικές αρμοδιότητες. Η φτώχεια, η ανεργία και η έλλειψη ανθρωπιάς συνθέτουν την βραβευμένη...Ευρωπαϊκή Ένωση.  ΈΎΓΕ !!!    

 

 

 

 

                    Ο ΠΕΡΊΠΑΤΟΣ ΔΥΟ ΗΓΕΤΏΝ

Tίποτα δεν ξεφεύγει από το θέατρο των μαγικών και παραπλανητικών εικόνων. Ίσως μάλιστα τώρα π ου η πρώην περήφανη και νυν υποτελής στους δανειστές της Ελλάδα, περνάει δύσκολες στιγμές ως Ευρωπαίος επαίτης, οι μαγικές επικοινωνιακές εικόνες καθίστανται απολύτως αναγκαίες. Οι ιθαγενείς κάτοικοι της ιστορικής αυτής χώρας, που χάρισε πριν από αιώνες το όνομα "Ευρώπη" σ' αυτή τη γεωγραφική περιοχή του κόσμου, έπρεπε πάλι να δοκιμάσουν τα τεχνάσματα της φτηνής επικοινωνιακής πολιτικής. Σκηνοθετήθηκε λοιπόν μια από κοινού βόλτα της καγκελαρίου κυρίας Μέρκελ και του πρωθυπουργού της χώρας, κυρίου Σαμαρά, προς το Προεδρικό Μέγαρο.  Αυτή η από κοινού πορεία είχε σχεδιαστεί από τους οργανωτές της παράστασης, για ένα και μοναδικό λόγο. Ήθελαν να δείξουν στους ιθαγενείς απελπισμένους πολίτες και στη διεθνή κοινή γνώμη, τη συμπάθεια της κυρίας Επικυριάρχου προς αυτούς και την κατανόηση της για τις δοκιμασίες που αυτή, ως εντολοδόχος των διεθνών τοκογλύφων, τους έχει επιβάλει με σπάνια σκληρότητα και κυνισμό. Εκεί φθάσαμε. Μία βόλτα και συζητήσεις δήθεν βαθυστόχαστες, χωρίς υποσχέσεις και δεσμεύσεις. Την υπόθεση την έχουν αναλάβει οι υπάλληλοι "Τροϊκανοί" και η κυρία Μέρκελ μετά την από κοινού βόλτα, αναμένει το πόρισμα τους για να μας "σώσει."      
 

                                     Η ΤΡΊΤΗ ΗΛΙΚΊΑ ΚΑΙ Η ΆΠΑΤΗ
                                                           

Πριν από λίγες μέρες γιορτάσαμε την ημέρα που έχει αφιερωθεί στην τρίτη ηλικία. Τιμάμε[;] τους ανθρώπους που μόχθησαν, πόνεσαν, μάτωσαν, μεγάλωσαν παιδιά και κράτησαν τον τόπο όρθιο σε καιρούς δύσκολους. Είναι αυτοί που παρά τα παχιά λόγια και τις λεκτικές κορώνες, ελάχιστα, ή καθόλου  τιμάμε. Κορυφαία στο χορό της υποκρισίας η Πολιτεία που δεν κόπτεται καθόλου γι' αυτούς που είναι πλέον αδύναμοι να διεκδικήσουν και να απαιτήσουν τα δικαιώματά τους.. Είναι αυτοί που δεν συγκαταλέγονται πλέον στη εκλογική πελατεία, οπότε για την εξουσία αποτελούν μια κοινωνική ομάδα που κακώς υπάρχει. Οι διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων μετρούν και ανακοινώνουν τακτικά την αναλογία των εργαζομένων και των συνταξιούχων που καλύπτουν και που το ισοζύγιο είναι αρνητικό για τον "μπεζαχτά" τους. Είναι σαν να λένε στους συνταξιούχους: "Αδειάστε μας τη γωνιά. Αρκετά ζήσατε". Τέτοιος κυνισμός, τέτοια απουσία ανθρωπιάς και ευαισθησίας.

Για τη σημερινή ημέρα έχω ένα αφιέρωμα στο μνημείο του αίσχους που φιλοτεχνούν καθημερινά οι υπεύθυνοι των ταμείων με ευθύνη του κράτους.. Πριν λίγα χρόνια πέρασαν έναν αντισυνταγματικό και απάνθρωπο νόμο, με τον οποίο δολοφονούν εν ψυχρώ τους πιο αδύναμους συνταξιούχους. Αυτούς που έχουν λόγω ασθενείας ολική ανικανότητα. Ενώ λοιπόν οι εργαζόμενοι έχουν σ' αυτήν  την περίπτωση δικαίωμα επιδόματος ολικής ανικανότητας για να αντιμετωπίσουν τις τραγικές δυσκολίες της επιβίωσης, οι συνταξιούχοι με ολική ανικανότητα με τρόπο αντισυνταγματικό και απάνθρωπο αποκλείονται από την χορήγηση του επιδόματος ανικανότητας. Καταδικάζονται στην ανέχεια, στην περιφρόνηση και στην ταπείνωση μέχρι να τους βγει η ψυχή. Αυτό το αίσχος, αυτή η ντροπή συμβαίνει σ' αυτόν τον τόπο που τα κομματόσκυλα γίνονται βουλευτές και πρόεδροι ασφαλιστικών οργανισμών.

Κατά τα άλλα, πολλά λόγια και φιοριτούρες. Να ποιοι εκκολάπτουν το αυγό του φιδιού. "Θαυμάστε τους". 

 

 

Η... ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Πέρασε πολύς καιρός από την τελευταία ανάρτηση κάποιου κειμένου μου. Μια απουσία που υπαγορεύτηκε από την ανάγκη της απομάκρυνσης, της περισυλλογής και της εσωτερικής αναζήτησης. Αυτή η "φυγή" από τα καθιερωμένα, είναι απαραίτητη σε κάθε άνθρωπο και ιδιαίτερα σε κάποιον που έχει ως κορυφαίο μέσο την επικοινωνία και τη συγγραφή. Όταν μάλιστα, ο συγγραφέας βρίσκεται σε περίοδο δημιουργίας, τότε οι εσωτερικές διαδρομές της σκέψης του, τον απορροφούν πιεστικά. Ίσως, στις δραματικές εποχές που ζούμε, αυτή η απομάκρυνση να είναι ευεργετική, αλλά ας μην κρυβόμαστε, είναι και βολική. Αυτό το βόλεμα, όμως, αν συνεχιστεί για πολύ, τότε γίνεται συνενοχή. Προσωπικά, σε όλη την διαδρομή της πολιτικής, συγγραφικής και κοινωνικής μου ζωής, δε υπήρξα συνένοχος σε οτιδήποτε. Μάλιστα, μπορώ να ισχυριστώ, πως στις εποχές της απόλυτης ευδαιμονίας και της ομαδικής παράκρουσης των χρηματιστηριακών κερδών και της πλαστής οικονομικής ευτυχίας, είχα μιλήσει, είχα κραυγάσει και γράψει από την όποια θέση είχα τότε, αποκαλύπτοντας την μεγάλη απάτη που γινόταν σε βάρος του λαού. Του πουλούσαν όνειρα πλούτου φανταστικού, αλλά αυτοί οι απατεώνες, ετοιμάζονταν συχρόνως για την μεγάλη κλοπή και την δυστυχία των ονειροπαρμένων θυμάτων τους. Τότε, έγινα για πολλούς το μαύρο πρόβατο. Αυτό, συμβαίνει πάντα όταν δεν ακολουθείς το ρεύμα και προσπαθείς να πεις τις αλήθειες που κανείς δεν θέλει να ακούσει.  Από το μικρόφωνο μιας τηλεοπτικής εκπομπής, θυμάμαι, αναφερόμουνα στην εποχή του ''μεγάλου" ευεργέτη Ανδρέα Συγγρού και των μετοχών του Λαυρίου. Αυτών των μετοχών που κατάστρεψαν τις οικονομίες εκατοντάδων χιλιάδων ελλήνων. Ένα παλιό διήγημα εκείνου του καιρού, που είχε τίτλο: "Η Ιστορία μιας μετοχής", αποκαλύπτει πολλά για τα χαμένα όνειρα των ελλήνων. Αυτή η ιστορία, επαναλαμβάνεται με άλλους πρωταγωνιστές, με άλλους μεγαλόσχημους απατεώνες και καινούργια θύματα, σε τακτά χρονικά διαστήματα. Τώρα, που μετράμε ερείπια και την χαμένη εθνική μας κυριαρχία, μας είπαν πως μαζί τα φάγαμε. Αν είναι σε κάποιο βαθμό σωστή αυτή η επισήμανση, τότε μπορούν να μας πουν, ποιοί εκπαίδευσαν και ώθησαν αυτόν το λαό στο παιχνίδι της ρεμούλας και των πελατειακών σχέσεων;