...Πολλοί άνθρωποι δηλώνουν σε κάθε περίπτωση, πως δεν θέλουν να θυμούνται τίποτα από τα περασμένα. Ακόμα και στα παιδιά τους βάζουνε ένα περιτύλιγμα ασφαλείας και τα απομονώνουνε από τις δυσάρεστες γνώσεις του παρελθόντος. Υπάρχει η τάση, για να μη πω η υστερία, που μας ωθεί να κοιτάμε μόνο μπροστά. Αυτό πράγματι είναι καλό, δεν υπάρχει αμφιβολία. Φτάνει όμως μόνο αυτό; Οι αρχαίοι Ρωμαίοι μας δίνουν την απάντηση με τη θεοποίηση του Ιανού. Ο Ιανός είχε δύο πρόαωπα. Το ένα κοιτούσε μπροστά και το άλλο πίσω. Στο μέλλον και στο παρελθόν. Καλεί τους ανθρώπους να ατενίζουν προς το μέλλον, αλλά να κοιτάνε και προς το παρελθόν, γιατί έτσι θα γίνονται σοφοί και θα εξασφαλίζουνε καλή μελλοντική πορεία.
Βασικό εργαλείο, για τις ματιές μας στο παρελθόν, είναι η μνήμη. Πόσο αξιόπιστη όμως μπορεί να είναι όταν περάσουνε τα χρόνια; Κρατάει κάποια γεγονότα και αφήνει να χαθούν κάποια άλλα. Αποσπασματικές καταγραφές κάνει και φωτίζει μεμονωμένα γεγονότα και πρόσωπα. Μοιάζει με ένα περιστρεφόμενο προβολέα, που τη μια στιγμή, φωτίζει ένα φράκτη, έναν άνθρωπο, μια καμπάνα, ένα κλάμα παιδιού και όλα τα άλλα, τα αφήνει στο σκοτάδι. Αυτά καλόπιστα τα συμπληρώνεις με τη φαντασία και τις εικασίες. Όπως όμως κ'αν έχει το πράγμα, οι αναμνήσεις πρέπει να γίνονται κοινό κτήμα. Είναι μέρος της εμπειρίας, που σχηματίζει ο καθένας από μας στη ζωή και περιουσιακό στοιχείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, μιας κληρονομιάς, που ανήκει σε όλους μας.
ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΥΒΕΛΑ "Ο ΝΙΟΡΑΝΤΕΣ", του Γιώργου Καπράνου.
Βασικό εργαλείο, για τις ματιές μας στο παρελθόν, είναι η μνήμη. Πόσο αξιόπιστη όμως μπορεί να είναι όταν περάσουνε τα χρόνια; Κρατάει κάποια γεγονότα και αφήνει να χαθούν κάποια άλλα. Αποσπασματικές καταγραφές κάνει και φωτίζει μεμονωμένα γεγονότα και πρόσωπα. Μοιάζει με ένα περιστρεφόμενο προβολέα, που τη μια στιγμή, φωτίζει ένα φράκτη, έναν άνθρωπο, μια καμπάνα, ένα κλάμα παιδιού και όλα τα άλλα, τα αφήνει στο σκοτάδι. Αυτά καλόπιστα τα συμπληρώνεις με τη φαντασία και τις εικασίες. Όπως όμως κ'αν έχει το πράγμα, οι αναμνήσεις πρέπει να γίνονται κοινό κτήμα. Είναι μέρος της εμπειρίας, που σχηματίζει ο καθένας από μας στη ζωή και περιουσιακό στοιχείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, μιας κληρονομιάς, που ανήκει σε όλους μας.
ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΥΒΕΛΑ "Ο ΝΙΟΡΑΝΤΕΣ", του Γιώργου Καπράνου.
4 σχόλια:
Το να μη θυμάσαι τίποτα από τα περασμένα ενίοτε είναι και σωτήριο και βάλσαμο της ταλαιπωρημένης σου ψυχής. Βέβαια, αν δεν θυμάσαι τα περασμένα διατρέχεις τον κίνδυνο να τα ξαναζήσεις. Ειδικά τα δυσάρεστα. Ειλικρινώς, σε αυτή τη φάση της ζωής μου δεν ξέρω αν πρέπει να ξεχάσω - και να μουτζώσω προς τα πίσω - ή να θυμάμαι για ευνόητους λόγους. Καλώς σας βρήκα και με βρήκατε και θα τα λέμε!
Νομίζω πως θα πρέπει να μουτζώσουμε
τα παλιά και δυσάρεστα, αλλά να αφή
σουμε τους αμυντικούς μηχανισμούς της αποκτηθήσας πείρας μας να λει
τουργήσουν. Είναι σχεδόν βέβαιο, πως αυτό θα βοηθήσει.
Καλώς βρεθήκαμε.
καλημερα θα ηθελα αν μπορεις να μο εξηγησεις τι ειναι η λυδια λιθος...συγγνωμη για την ενοχληση..
Λυδία λίθος: Μιά σκληρή πέτρα πυριτίου,μαύρου χρώματος, με την οποία ελέγχεται ο βαθμός γνησιότη
τας του χρυσού και του αργύρου.
Αυτή είναι η πεζή, ρεαλιστική ερμη
νεία. Αν ακολουθήσουμε μια άλλη διαδρομή, η λυδία λίθος ήτανε το ζητούμενο των "συναδέλφων" μου σε κάποιες περασμένες εκατονταετίες.
Δημοσίευση σχολίου