ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΨΗΛΑ

....Ο Ισίδωρος ζήτησε να προσθέσει και τη δική του άποψη.
-Μια και άκουσα, για σαλταρισμένους οικολόγους, νόμισα πως άκουσα το όνομά μου.
Γελάσανε όλοι κ' αυτός συνέχισε.

-Μέχρι στιγμής, οι πολιτικές ηγεσίες, δεν έχουνε υποστεί καμιά συνέπεια και δεν τους έχει καταλογισθεί κανένα κόστος για την παθητική στάση τους απέναντι στον όλεθρο που φτάνει.

Σε λίγα χρόνια θα βρεθούνε μπροστά στα αδιέξοδα, που δεν θα αντιμετωπίζονται με ρητορικά σχήματα, όψιμο ενδιαφέρον και λεκτικά πυροτεχνήματα. Θέλω στο σημείο αυτό να απομακρυνθώ από γενικότητες και να αναφέρω κάποια συγκεκριμένα στοιχεία για την κατάσταση που επικρατεί στον πλανήτη. Δεν είναι αυθαίρετα στοιχεία, αλλά επίσημα, του ΟΗΕ. Κάποιος είπε πριν, πως για το μόνο πράγμα που είναι χρήσιμος αυτός ο παγκόσμιος οργανισμός, είναι οι στατιστικές του αναλύσεις και οι έρευνες των προβλημάτων. Δύναμη και αρμοδιότητες για την επίλυση τους δεν έχει. Μελαγχολικά ανίσχυρος παρακολουθεί και στηρίζει κατ' ανάγκη τις βουλές των ισχυρών. Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν τα στοιχεία του. Πρώτο πρόβλημα, είναι το δημογραφικό Η Γη σήμερα, έχει έξη δισεκατομμύρια¨"επιβάτες". Σε λιγότερο από πενήντα χρόνια, το 2054, ο πληθυσμός αυτός θα ξεπεράσει τα εννέα δισεκατομμύρια ανθρώπινες υπάρξεις. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτής της πληθυσμιακής έκρηξης, θα σημειωθεί, στις χώρες εκείνες που υπάρχει το μεγαλύτερο πρόβλημα υπερπληθυσμού και φτώχειας. Στις ανεπτυγμένες χώρες η αύξηση θα είναι ομαλή και σε ορισμένες απ' αυτές, θα έχουμε και αρνητικά μεγέθη. Στη χώρα μας π.χ., θα είμαστε ένα εκατομμύριο κάτοικοι, λιγότεροι. Αυτό είναι το δικό μας τεράστιο θέμα, που αφορά άλλη συζήτηση. Επανέρχομαι λοιπόν στο δημογραφικό του πρόβλημα του πλανήτη. Κάθε πληθυσμιακή έκρηξη έχει και ένα τραγικό αποτέλεσμα. Πολλαπλασιάζει τη φτώχεια και τις ανισότητες. Σήμερα, σύμφωνα με την επίσημη έρευνα, 427 κάτοικοι του του "θαυμάσιου" κόσμου μας, έχουνε ετήσιο εισόδημα τόσο, όσο εισόδημα έχουνε δυόμισι δισεκατομμύρια άνθρωποι, παιδιά δηλαδή, ενός κατώτερου θεού.......
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Γιώργου Καπράνου: ΟΤΑΝ ΒΡΕΧΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΨΗΛΑ