Τρίτη 8 Απριλίου 2008

"Ο ΝΙΟΡΑΝΤΕΣ" Απόσπασμα 5

Ο Νιοράντες είχε τρεις αδερφές. Οι δύο παντρεμένες με παιδιά. Στο σπίτι με τους γονείς τους έμενε η τρίτη, η ανύπαντρη. Αυτή η κοπέλα έμοιαζε σαν σταυρόλεξο για δύσκολους λύτες. Ψηλή, λεπτή, άγαρμπη και άσχημη στην όψη. 'Εμοιαζε με την εικόνα αρπαχτικού πτηνού. Φωνή δυνατή, που αποκάλυπτε την επιθυμία της να κυριαρχεί. Γελούσε τακτικά και για ασήμαντους λόγους. Πιστεύω όμως πως ποτέ δεν γελούσε ανεπιτήδευτα και αυθόρμητα. Πιεσμένη προσωπικότητα, λέω σήμερα, τρελάρα με περικεφαλαία, έλεγα τότε. Σ' αυτήν, η νιοραντία της δεν της άφηνε καμιά δυνατότητα, κανένα περιθώριο για να είναι, έστω για μια στιγμή ο εαυτός της. Ο Σωσίπαντρος είχε αρκετές στιγμές που εκφραζότανε ως άτομο χωρίς το υποκριτικό του περίβλημα. Η Ελένη, νομίζω, πως ήτανε απόλυτα ταυτισμένη με το ρόλο κάποιας άλλης. Τον εαυτό της τον είχε καταχωνιάσει και είχε αναδείξει μιαν άλλη προσωπικότητα για τις ανάγκες του κοινωνικού περιβάλλοντος, όπως αυτή το εννοούσε.
Σε μένα έδειχνε συμπάθεια μεγάλη, αλλά όσο νεαρός κι αν ήμουνα εκείνη τη εποχή, καταλάβαινα πως πίσω μου θα έλεγε τα μύρια όσα για μένα και την οικογένεια μου. Μια μέρα μάλιστα την άκουσα που έλεγε στη μάνα της, καθώς πλησίαζα στο αυλόγυρο του σπιτιού τους, για μας. Κοντοστάθηκα και άκουσα.
-Αυτό το ρεντίκολο ο αδερφός μου, τι το κουβαλάει αυτό το μόμολο [πίθηκο]; Έπαψε να περνάει τσου μεγάλους και τώρα κάνει τον καμπόσο στα παιδάρια;
-Πάψε ορή βουρλισμένη. Το παιδί είναι μια χαρά και ευγενικό. Συγγενής μας είναι ο πατέρας του, τι είναι αυτά που λες;
-Τι συγγενής μου λες τώρα, ορή χαζολοισμένη [χαζή] μάνα; Τον είδαμε ποτέ. Από μικρό παιδί ο ξάδερφος, να σου πετύχει, είναι στην Αθήνα και ούτε που τον ξέρουμε. Έστειλε τη γυναίκα του και τούτον εδώ τον νέο για διακοπές και εμείς, έτοιμοι στο ποδάρι για χάρη τους.
-Γιατί ορή; Μας γίνανε φόρτωμα οι άνθρωποι; Στο πατρικό σπίτι του πατέρα του πήγανε, δώρα μας φέρανε και δεν μας ζητήσανε τίποτα. Ούτε ένα τραπέζι δεν τσου κάμαμε κ' ας τραπεζώνεται ο αδερφός, σχεδόν κάθε μέρα στο σπίτι τσου.
-Εγώ τραπέζια δεν κάνω και βίζιτα στο σπίτι τσου δεν πάω.
-Ε, το [να το], το λοιπόν. Πως να καλέσω τσου ανθρώπους με το θηλυκό που έχω για θυγατέρα; Μισείς ορή, όλο τον κόσμο και παριστάνεις τον άγγελο κυρίου.....
Από τη νουβέλα οΝιοράντες του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΡΑΝΟΥ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: