Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Αυτός ο μικρούλης....

....κατόρθωσε χωρίς να το θέλει, χωρίς καν να το φαντάζεται, να ξυπνήσει μια κοιμισ
μένη και απολιθωμένη κοινωνική συνείδηση. Η δολοφονία ενός έφηβου έγινε αιτία για να βρει ένας απονευρωμένος και παραδομένος λαός κάτι από τη χαμένη του αξιοπρέπεια.
Αυτά τα παιδάκια που εκδηλώνουν το θυμό, την απογοήτευση και την αγωνία όλων μας στους δρόμους, προσφέρουν ένα μήνυμα κάθαρσης και ελπίδας. Οι μεγάλοι, οι γονείς και οι πολίτες, παρακολουθούν τα συμβαίνοντα και ανησυχούν. Βλέπουν τη χυδαιότητα που υποδύεται τη νομιμότητα και εξοργίζονται.
Τίποτα δεν θυμίζει το χθες κ' αυτό ίσως να είναι το πρώτο βήμα για να ξαναβρούμε τη χαμένη ψυχή μας.

2 σχόλια:

quartier libre είπε...

@
η ασπίδα μας είναι τα παιδιά μας;
τρελαίνομαι, όταν το σκέφτομαι...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΡΑΝΟΣ είπε...

Δυστυχώς και ντροπή μας, δεν είναι η ασπίδα μας, αλλά η πολιορκητική δοκός, που εμείς έχουμε κουλαμάρα και δεν κρατάμε