Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

Οταν η Ιστορία....

..κατεβαίνει κάθε μέρα στους σκονισμένους δρόμους, με την πνιγηρή και μολυσμένη ατμόσ
φαιρα της σύγχρονης ζωής και καταγράφει στιγμές ντροπής και καταισχύνης για τη ζωή, τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια, δεν υπάρχει ρόλος πιο άχαρος και εξευτελιστικός από το ρόλο του απλού θεατή. Αυτός ο αδύναμος και απονευρωμένος θεατής, πασκίζει να καταλάβει αυτά που συμβαίνουν γύρο του και άκρη δεν βρίσκει. Γιατί είναι γεγονός πως αν πλησιάζεις πολύ κοντά έναν πίνακα ζωγραφικής, που απεικονίζει την καθημερινότητα, βλέπεις μόνο άτσαλες γραμμές, μουντζούρες και σκόρπια χρώματα. Όποιος όμως, έχει ανοικτούς ορίζοντες και παίρνει ενεργό μέρος στην εξέλιξη των γεγονότων αντιλαμβάνεται πολύ περισσότερα από τον μυωπικό "φιλότεχνο" που στέκει καθηλωμένος και άπραγος στην γκρίζα γκαλερί της καθημερινής ζωής.
Αυτή τη μυωπική και μπερδεμένη εικόνα την παρέχουν κατά σύστημα και πρόγραμμα, τα ΜΜΕ.
Απομονώνουν τα σημαντικά και παρουσιάζουν τα μηδαμινά,τα ασήμαντα, τα ανόητα και πλήθος χυδαία πρόσωπα και γεγονότα. Ο πολίτης που έχει διατηρήσει τη δυνατότητα να σκέφτεται, μονολογεί:"Παρακολουθώ έναν κόσμο που δεν αποδέχομαι και που δεν είναι δικός μου. Αν υποκύψω, θα προσεύχομαι σε θεούς που δεν πιστεύω και τότε, θα μασκαρεύομαι με ξένα ρούχα".
Αυτοί οι θεοί είναι το πολιτικό μάρκετινγκ που θρονιάστηκε στη ζωή μας, εξαφανίζοντας
την πολιτική, τις ιδέες, τις προτάσεις και τα οράματα.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΟΚΙΜΙΟ" Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ¨, του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΡΑΝΟΥ

 

2 σχόλια:

quartier libre είπε...

@
πολύς λόγος έχει γίνει
για τη χαμένη τιμή της πολιτικής
και των πολιτικών.
ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΔΙΚΑ ...

εγώ όμως πεισματικά, μονολογώ
"και όμως, γυρίζει! και όμως γυρίζει!"
που θέλει να πει
"και όμως, υπάρχουν άνθρωποι !
και όμως υπάρχουν άνθρωποι !"

κι εσύ, πρώτα απ' τον εαυτό σου κρίνοντας, Συγγραφέα,
γνωρίζεις, ότι υπάρχουν και υγιείς πολιτικοί άνδρες.
και γυναίκες :)


μη χάνεσαι...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΡΑΝΟΣ είπε...

Καλή μου φίλη. Μου αρέσει το πείσμα σου.
Θηλυκέ Γαλιλαίε. "και όμως γυρίζει
και όμως γυρίζει".
Η τιμή της πολιτικής χάθηκε, δεν πέθανε όμως. Ας την αναζητήσουμε. Αυτή είναι η ευθύνη του πολίτη.