Οι πρόσφυγες τριγύρω, με τα μάτια θολά, έσερναν ανήμποροι κι απελπισμένοι τα πόδια τους σε μια πορεία χωρίς προορισμό, χωρίς ελπίδα. Προσπαθούσαν να επιζήσουν, χωρίς τροφή, ακόμα και χωρίς νερό. Μια νέα γυναίκα, χλωμή και κιτρινισμένη από τις κακουχίες, κρατούσε ένα αγοράκι από το χέρι και φώναζε με όση δύναμη της είχε απομείνει:
-Εδώ που ήρθαμε κυνηγημένοι για να γλυτώσουμε απ' το μαχαίρι του Τούρκου, αντί για τη σωτηρία βρήκαμε τα χειρότερα..Ναι τα χειρότερα. Το μαχαίρι, σου παίρνει τη ζωή, μια κ' έξω. Εδώ, στην αγκαλιά της "μάνας" Ελλάδας σε πεθαίνει αργά και βασανιστικά η πείνα, η δίψα και η καταφρόνια των ντόπιων αδερφών μας. Ήρθαμε για να σωθούμε στη μάνα μας, στην Ελλάδα και συναντήσαμε μια χώρα εχθρική, σαν κακιά μητριά.
Χτύπησα πολλές πόρτες. Καμιά δεν άνοιξε. Κανένας δεν δέχτηκε ν' ακούσει τα παρακάλια μου. Μόνο σε μια πόρτα άκουσα μια φωνή, από μέσα, να με ρωτάει:"Τι θέλω;" Της ζήτησα λίγο νερό για το μικρό μου. Αυτή η "αδερφή" μου, η νησιώτισσα, μου ζήτησε παράδες. Παράδες για λίγο νερό του θεού. Χίλιες φορές χειρότεροι κι απ' τους εχθρούς μας, είναι ορισμένοι Χριστιανοί. Ξένους τουρκόσπορους , μας λενε. Μας αποφεύγουν σαν να είμαστε λεπροί. Πεθαίνουμε στους δρόμους και δεν υπάρχει άνθρωπος, δεν υπάρχει κανένας για να κάνει κάτι. Ας δώσει ο Θεός να πληρώσουν οι υπαίτιοι. Που να σαπίσουν, Παναγία μου.
Ένας νέος άντρας με μάτια κατακόκκινα απ' το κλάμα, παραπατώντας σκόνταψε απάνω στο Γιάννη. Στην προσπάθεια του να κρατηθεί, γαντζώθηκε απάνω του και κλαίγοντας με λυγμούς, ψιθύριζε:
-Το βράδυ κοιμηθήκαμε νοικοκυραίοι και το πρωί ξυπνήσαμε πρόσφυγες, ξεσπιτωμένοι, άστεγοι, πεινασμένοι, κατεστραμμένοι. Γίναμε ζητιάνοι, ζήτουλες για ένα κομμάτι ψωμί, για ένα κύπελο νερό. Πιο πολύ με πονάει η περιφρόνηση των ντόπιων. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, μόνο που είναι λίγες και η δυστυχία μας, αμέτρητη....
-Εδώ που ήρθαμε κυνηγημένοι για να γλυτώσουμε απ' το μαχαίρι του Τούρκου, αντί για τη σωτηρία βρήκαμε τα χειρότερα..Ναι τα χειρότερα. Το μαχαίρι, σου παίρνει τη ζωή, μια κ' έξω. Εδώ, στην αγκαλιά της "μάνας" Ελλάδας σε πεθαίνει αργά και βασανιστικά η πείνα, η δίψα και η καταφρόνια των ντόπιων αδερφών μας. Ήρθαμε για να σωθούμε στη μάνα μας, στην Ελλάδα και συναντήσαμε μια χώρα εχθρική, σαν κακιά μητριά.
Χτύπησα πολλές πόρτες. Καμιά δεν άνοιξε. Κανένας δεν δέχτηκε ν' ακούσει τα παρακάλια μου. Μόνο σε μια πόρτα άκουσα μια φωνή, από μέσα, να με ρωτάει:"Τι θέλω;" Της ζήτησα λίγο νερό για το μικρό μου. Αυτή η "αδερφή" μου, η νησιώτισσα, μου ζήτησε παράδες. Παράδες για λίγο νερό του θεού. Χίλιες φορές χειρότεροι κι απ' τους εχθρούς μας, είναι ορισμένοι Χριστιανοί. Ξένους τουρκόσπορους , μας λενε. Μας αποφεύγουν σαν να είμαστε λεπροί. Πεθαίνουμε στους δρόμους και δεν υπάρχει άνθρωπος, δεν υπάρχει κανένας για να κάνει κάτι. Ας δώσει ο Θεός να πληρώσουν οι υπαίτιοι. Που να σαπίσουν, Παναγία μου.
Ένας νέος άντρας με μάτια κατακόκκινα απ' το κλάμα, παραπατώντας σκόνταψε απάνω στο Γιάννη. Στην προσπάθεια του να κρατηθεί, γαντζώθηκε απάνω του και κλαίγοντας με λυγμούς, ψιθύριζε:
-Το βράδυ κοιμηθήκαμε νοικοκυραίοι και το πρωί ξυπνήσαμε πρόσφυγες, ξεσπιτωμένοι, άστεγοι, πεινασμένοι, κατεστραμμένοι. Γίναμε ζητιάνοι, ζήτουλες για ένα κομμάτι ψωμί, για ένα κύπελο νερό. Πιο πολύ με πονάει η περιφρόνηση των ντόπιων. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, μόνο που είναι λίγες και η δυστυχία μας, αμέτρητη....
Από το ιστορικό μυθιστόρημα του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΡΆΝΟΥ, "Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ 1922-1945"
6 σχόλια:
@
Π Ε Ρ Α Σ Τ Ι Κ Α !
σήμερα (Τρίτη) μεσημέρι,
εκεί όπου δεν μπόρεσες να έρθεις
πήγαν όλα πολύ καλά :)
Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου. Έπιασαν τόπο. Είμαι καλά. Μια μικρή αδιαθεσία, χωρίς πυρετό με κράτησε μέσα Δευτέρα και Τρίτη. Βλέπεις όταν κανείς είναι πεζοπόρος και ιδρώνει εύκολα, τότε
κρυολογεί και ενίοτε...οικουρεί.
Χάρηκα που όλα πήγαν καλά. Το πρόσωπο αυτό το εκτιμώ. Είναι μέσα στις ποιοτικές προδιαγραφές μου.
Θα τα πούμε. Φιλιά
γεια σου Γιώργο, πώς είσαι;
Καλέ μου φίλε, καλησπέρα. Είμαι καλά και στη φάση της ολοκλήρωσης του 3ου μυθιστορήματος, μιας ιστορικής τριλογίας.
Τώρα που πλησιάζει ο χειμώνας, μπορούμε να εξετάσουμε τη δυνατότη
τα για την παρουσίαση Κυπρίων λογοτεχνών.
ναι, να το εξετάσουμε, είμαι σίγουρος ότι ο πολιτιστικός όμιλος του Υπουργείου Παιδείας και πολιτισμού Κύπρου θα χαρεί να μας΄δώσει πληροφορίες για το ποιοι είναι οι λογοτέχνες της Κύπρου!
και, βεβαίως, καλή επιτυχία με το νέο μυθιστόρημα
Δημοσίευση σχολίου