Πέρασαν 42 χρόνια από εκείνο το πρωινό, στις 21 του Απρίλη, του 1967. Μικρή η διάρκεια της ανθρώπινης ζωής, μικρές και οι δυνατότητες της μνήμης. Οι πολιτικοί κολακεύουν τους πολίτες λέγοντας: "Ο λαός δεν ξεχνά". Και όμως, ο λαός ξεχνά γιατί η φύση του ανθρώπου φροντίζει γι' αυτό. Επίσης αποτελεί αξιώμα το γνωμικό. "Οτι ξεχνάς υπάρχει η πιθανότητα να το ξαναζήσεις".
Ποιά είναι η υποχρεώση της οργανωμένης δημοκρατικής πολιτείας, σχετικά με τη διατήρη
ση της Εθνικής μνήμης; Κάθε χρόνος που περνάει αυτή η υποχρέωση απέναντι στην δημοκρα
τία και τις αξίες της, υποβαθμίζεται. Όσοι παρακολούθησαν τα χθεσινά προγράμματα των Μέσων μαζικής αποχαύνωσης και καλπάζουσας ηλιθιότητας, θα έβγαλαν τα συμπεράσματά τους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
@
στην μονοκατοικία με το χτήμα.
στεκόμαστε με τον πατέρα μου όρθιοι, μέσα στην πελώρια κουζίνα.
εκείνος ακουμπούσε στην πόρτα του ψυγείου. παιδί εγώ...
ακούγαμε εμβατήρια.
έκλαψε...
οι εικόνες, Συγγραφέα, που έχουνε στοιχειώσει την έρμη ζωή μας...
απόψε
κι απ' εδώ
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ !
Κσλή μου. Πραγματικά οι εικόνες και τα ακούσματα εκείνα, μας έχουνε μείνει σαν άγριες νοσηρές αναμνήσεις στις ψυχές μας. Θυμάμαι τα εμβατήρια και ιδιαίτερα, το "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει", που το μετέδιδαν κάθε δέκα λεπτά, αντάμα με το "Νερατζούλα φουντωτή και γαρούφαλο στ' αυτί".
Θυμάμαι τον αλήστου μνήμης, απόφοι
το της σχολής υποκόμων και στη συνέχεια ταξίαρχο, που συνέλαβε ταξιτζή, διότι πέταξε τη γόπα του τσιγάρου του στο δρόμο.
Αυτό το κοσμοιστορικό γεγονός, της γόπας, με οδήγησε στην πρώτη "αντισ
τασιακή" μου πράξη. Νεαρούλης τότε βγήκα στους δρόμους με ένα τσιγάρο αναμμένο και κρατώντας...ένα τασάκι
@
χε, χε...
θλιμμένη είμαι απόψε, μα κατάφερες να με κάνεις να γελάσω...
@
εσύ θα διαλέξεις τον Ρίτσο;
δεν χρειάζεται μιά προετοιμασία ;
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, λέω !
Την επιλογή θα την κάνω, λαμβάνον
τας όμως υπ' όψη, τις προτιμήσεις και τη γνώμη σου. Θα τα πούμε από κοντά. Η εκδήλωση θα γίνει στις 11 Μαίου.
Προετοιμάσια και πρόβες, θα γίνουν.
Φιλιά, και φρόντισε να γελάς.
@
11 Μαίου !
ΣΤΙΣ 10 ΤΕΛΕΙΩΝΩ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ...
θα είμαι σαν πτώμα, μα θα το κάνω !
εγώ αυτά δεν τα έζησα αλλά δεν πιστευω οτι μια απλή εκπομπή με ανθρώπους της showbiz μας βοήθησε αρκετά... πιο πολύ για τα τραγούδια που απαγορεύτηκαν μαθαμε παρά τα ίδια τα γεγονότα που έπρπε... η πλήρης υποβάθμιση της ενημερωτικής πλευράς της τηλεόρασης...
Εύη είναι εύστοχη η παρατήρηση που έκανες. Ακριβώς αυτό ισχύει. Η υποβάθμιση που πραγματοποιούν είναι σκόπιμη και εκ του πονηρού.
Επίσης, σου εύχομαι καλά ταξίδια στη νέα δημιουργία σου και το προσωπικό σου ταγκό..να μην έχει θρύψαλα.
σας ευχαριστώ πάρα πολύ κύριε Καπράνο για την ευχή σας... και γω ελπίζω να έχει επιτυχία...
Δημοσίευση σχολίου