Οι εμφανείς, αλλά κυρίως οι αφανείς σκηνοθέτες του ελληνικού δράματος, κατόρθωσαν να διαρρήξουν τον κοινωνικό ιστό και την κοινωνική συνοχή, με όπλα την καταναλωτική αντίληψη, την εικονική πραγματικότητα και την τηλεοπτική "δημοκρατία". Εισέβαλε σε κάθε σπίτι η "αλήθεια" της τηλεόρασης και των σκοπιμοτήτων που αυτή υπηρετεί. Μετά από αυτά, ο δρόμος της υποβάθμισης και του ευτελισμού, άνοιξε. Δυστυχώς σ' αυτή τη λαίλαπα που έφτασε με τη μορφή της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, ο πνευματικός κόσμος δεν αντέδρασε σθεναρά και αποδέχτηκε παθητικά το καρκίνωμα του παγκοσμιοποιημένου "πολιτισμού" που μας επιβλήθηκε ως συνέπεια του κόσμου των αγορών
Αυτός ο ισοπεδωτικός "πολιτισμός" ήρθε και βρήκε πρόσφορο έδαφος στον τόπο μας, σχεδόν χωρίς αντίσταση. Πιστεύω πως κανείς σκεπτόμενος άνθρωπος σ' αυτόν τον τόπο δεν υποστηρίζει και δεν αποδέχεται την πολιτιστική απομόνωση. Είμαστε σθεναρά αντίθετοι στην αλλοτρίωση και στην ισοπέδωση. Αποτελεί αξίωμα του πολιτισμού, πως κάθε λαός πρέπει να διατηρήσει τα δικά του πολιτιστικά και πνευματικά χαρακτηριστικά και αυτοί οι θησαυροί να γίνονται δώρο και κτήμα για κάθε άνθρωπο, όπου γης.
Η περιορισμένη δυνατότητα ενός άρθρου δεν επιτρέπει την εμπεριστατωμένη ανάλυση του κορυφαίου αυτού προβλήματος. Μπορούμε όμως να επισημάνουμε μερικούς από τους λόγους που οδήγησαν στον πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό ευτελισμό.
Στο διεθνές επίπεδο η ανατροπή της παγκόσμιας ισορροπίας που είχε εγκαθιδρύσει ο τρόμος του δίπολου των μεγάλων δυνάμεων, όπως αυτή διαμορφώθηκε στο τέλος του Β' παγκόσμιου πολέμου, δημιούργησε νέες συνθήκες κυριαρχίας στον πλανήτη. Τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα ανεξέλεγκτα κυριάρχησαν σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτά καθορίζουν πλέον τις τύχες του κόσμου. Οι ιδεολογίες θεωρούνται ως μουσειακό είδος στον κόσμο του αχαλίνωτου κέρδους και του αστερισμού των αδίστακτων αγορών. Κατά συνέπεια, στον απάνθρωπο κόσμο μας, ο ρόλος της πολιτικής υποβαθμίστηκε Οι πολιτικοί που εκλέγονται από τους λαούς, αντί να ασκούν εξουσία, σύμφωνα με τις ευθύνες τους, υποχρεώνονται εκ των πραγμάτων, να την απεμπολούν και την να παραχωρούν πειθήνια στα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα. Ένα δίκτυο συγκοινωνούντων δοχείων πολιτικής και οικονομικής εξάρτησης διαφεντεύει τον κόσμο, σε διεθνές επίπεδο και αντίστοιχα παρακλάδια συμφερόντων, λειτουργούν μέσω των διαπλοκών σε κάθε σημείο του πλανήτη.
Απόσπασμα από άρθρο: του Γιώργου Καπράνου.
Αυτός ο ισοπεδωτικός "πολιτισμός" ήρθε και βρήκε πρόσφορο έδαφος στον τόπο μας, σχεδόν χωρίς αντίσταση. Πιστεύω πως κανείς σκεπτόμενος άνθρωπος σ' αυτόν τον τόπο δεν υποστηρίζει και δεν αποδέχεται την πολιτιστική απομόνωση. Είμαστε σθεναρά αντίθετοι στην αλλοτρίωση και στην ισοπέδωση. Αποτελεί αξίωμα του πολιτισμού, πως κάθε λαός πρέπει να διατηρήσει τα δικά του πολιτιστικά και πνευματικά χαρακτηριστικά και αυτοί οι θησαυροί να γίνονται δώρο και κτήμα για κάθε άνθρωπο, όπου γης.
Η περιορισμένη δυνατότητα ενός άρθρου δεν επιτρέπει την εμπεριστατωμένη ανάλυση του κορυφαίου αυτού προβλήματος. Μπορούμε όμως να επισημάνουμε μερικούς από τους λόγους που οδήγησαν στον πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό ευτελισμό.
Στο διεθνές επίπεδο η ανατροπή της παγκόσμιας ισορροπίας που είχε εγκαθιδρύσει ο τρόμος του δίπολου των μεγάλων δυνάμεων, όπως αυτή διαμορφώθηκε στο τέλος του Β' παγκόσμιου πολέμου, δημιούργησε νέες συνθήκες κυριαρχίας στον πλανήτη. Τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα ανεξέλεγκτα κυριάρχησαν σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτά καθορίζουν πλέον τις τύχες του κόσμου. Οι ιδεολογίες θεωρούνται ως μουσειακό είδος στον κόσμο του αχαλίνωτου κέρδους και του αστερισμού των αδίστακτων αγορών. Κατά συνέπεια, στον απάνθρωπο κόσμο μας, ο ρόλος της πολιτικής υποβαθμίστηκε Οι πολιτικοί που εκλέγονται από τους λαούς, αντί να ασκούν εξουσία, σύμφωνα με τις ευθύνες τους, υποχρεώνονται εκ των πραγμάτων, να την απεμπολούν και την να παραχωρούν πειθήνια στα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα. Ένα δίκτυο συγκοινωνούντων δοχείων πολιτικής και οικονομικής εξάρτησης διαφεντεύει τον κόσμο, σε διεθνές επίπεδο και αντίστοιχα παρακλάδια συμφερόντων, λειτουργούν μέσω των διαπλοκών σε κάθε σημείο του πλανήτη.
Απόσπασμα από άρθρο: του Γιώργου Καπράνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου