"ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ" [Απόσπασμα 4]

[...] Πολλές φορές σε παραδέχομαι. Είμαστε συνομήλικοι, αλλά η δική σου σκέψη έχει μια ιδιαίτερη ωριμότητα. Είχες δίκιο όταν μου είπες πως δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα μου η στρατιωτική δικαιοσύνη. Έστω και από τη θέση του τελευταίου τροχού της άμαξας που βρίσκομαι, σαν γραμματέας της έδρας, αρκετά συχνά νιώθω ναυτία μ΄αυτά που γίνονται και με τις συνθήκες που απονέμεται η δικαιοσύνη. Κάθε μέρα δικάζονται άνθρωποι, που κάποιοι είναι είναι ένοχοι και άλλοι είναι αθώοι. Υπάρχουνε περιπτώσεις που ορισμένοι ένοχοι γλιτώνουνε και κάποιες άλλες, που καταδικάζονται σε βαρειές ποινές αθώοι άνθρωποι. Όλα γίνονται βιαστικά και οι αποφάσεις μυρίζουνε από μακριά τη μπόχα της σκοπιμότητας. Δεν θέλω αυτή τη στιγμή να σου γράψω περισσότερα. Θέλω το γράμμα μου να έχει περισσότερο προσωπικό χαρακτήρα και αναφορές στα δικά μας προβλήματα. Έχουμε καιρό για τις άλλες, τις "βαθυστόχαστες" αναλύσεις των πολιτικών εξελίξεων. Και να σου πω την αλήθεια, όσο κ' αν σου φανεί παράξενο: Για να σου γράψω με λεπτομέρειες, γ' αυτά που συμβαίνουν εδώ, πρέπει να αφιερώσω πολύ χρόνο και σκέψη. Απόψε δεν είμαι έτοιμος, με έχει πλημμυρίσει η απογοήτευση. Νομίζω πολλές φορές πως κυνηγάω ανεμόμυλους μοναχός μου. Βλέπεις εσύ πήγες εκεί κάτω, για να γλιτώσεις από τους ερωτικούς σου δαίμονες. Ελπίζω πως η ανατολίτικη σαγήνη και οι όμορφες γυναίκες να σε βοηθήσουνε να γιατρευτείς.....