"ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ" [Απόσπασμα]

...Κοιμήθηκε μετά από ώρες και τον ξύπνησε, περασμένες δέκα το πρωί, η αγριοφωνάρα του Γιώργου.
-Ξύπνα "εκλαμπρότατε" Κόσμος πάει κ΄έρχεται αναζητώντας σε και εσύ, έχεις πάρει τα μονοπάτια των ονείρων και επιστροφή δεν έχεις. Μη νομίζεις πως επειδή είσαι στο σπίτι σου και στην προστασία των δικών σου, εγώ θα παραμερίσω. Έχω ταχθεί από την ηγεσία της προσωρινής και αυριανής κανονικής κυβέρνησης και ίσως από τη "Θεία Πρόνοια", που θα έλεγε ο πατέρας μου, να σε φροντίζω, να σε προσέχω και να σε ξυπνάω όταν παρακοιμάσαι. Ο πολύς ύπνος, λοιπόν, κάνει κακό και οι υποχρεώσεις τρέχουνε. Η πατρίδα θα έλεγα, σε περιμένει. Αδημονεί να ασχοληθείς με τα προβλήματά της. Σήκω λοιπόν, πριν σε περιλούσω με έναν κουβά νερό.  Άσε που ο πολύς ύπνος, σου αποκοιμίζει και τις ορμές σου.  Άνδρας νέος, ψηλός και όμορφος, που πρέπει να μοιράζει τις ώρες του, στις αγκαλιές των γυναικών και στην υπηρεσία της δημοκρατίας, δεν πρέπει να βυθίζεται στην αγκαλιά του Μορφέα. Το κρεβάτι φίλε μου, είναι και για άλλες πιο ευχαριστές και "ξυπνητές" ασχολίες.
-Μπορείς να μου πεις, τί στο διάβολο αμαρτίες πληρώνω με σένα; Χαράματα μωρέ με πήρε ο ύπνος. 'Εβγα έξω και κλείσε την πόρτα.
-Αν "ξεράθηκες" αργά, δεν φταίει η δικαιωμένη επανάσταση της "τριανδρίας" και οι ανάγκες της. Η Θεσσαλονίκη μόλις σου έστειλε μήνυμα, που έχει το χαρακτηρισμό, "επειγον". Σήκω λοιπόν και διάβασέ το. Όσο για τις αμαρτίες που είπες πως πληρώνεις, αυτές δεν υπάρχουνε. Τις έχω σαρώσει όλες εγώ. Ακόμα και για τις γυναίκες που ζευγαρώνεις περιστασιακά, εγώ φορτώνομαι τις αμαρτίες της σάρκας σου. Έγώ στις γνωρίζω, εγώ είμαι ο αμαρτωλός. Εσύ είσαι ο παρασυρμένος από το Γιώργο, τον "όφι" της αμαρτίας, εμένα τον αφορεσμένο, εκ πατρικών χειλέων.
-Σκάσε. Κατάφερες να με ξυπνήσεις....
Απόσπασμα από το ιστορικό μυθιστόρημα του Γιώργου Καπράνου: ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ 1897-1922