[...]Σε λίγο ήρθε η άμαξα και μετά απο λίγα λεπτά έφτασαν στην πλατεία Διοικητηρίου. Απέναντι υψωνότανε το "Κονάκι", όπως ονόμαζουν οι Τούρκοι το Διοικητήριο. Ένα συγκρότημα απο διώροφα κτίρια και ακριβώς στο κέντρο της μικρής πλατείας, ένας περίκομψος μιναρές και δίπλα του ενωμένο το τέμενος. Στο κεντρικό κτίριο και ακριβώς στη μέση του εξώστη, υπήρχε μια μεγάλη ελληνική σημαία. Σ' αυτό το "Κονάκι" πριν λίγες μέρες στεγαζότανε η Τούρκικη Στρατιωτική Διοίκηση, η Νομαρχία με τις υπηρεσίες της και οι φυλακές της Σμύρνης, πιο δίπλα. Μόλις κατέβηκε απο την άμαξα, κοίταξε με ενδιαφέρον το χώρο γύρω του και προσπάθησε, παίρνοντας βαθιές εισπνοές, να καταπολεμήσει την ταραχή του. "Απίστευτο μου φαίνεται το που μπορεί να φτάσει η χάρη μου. Μέχρι και το μουεζίνη θα βλέπω και θα ακούω πέντε φορές την ημέρα, να καλεί τους πιστούς του Μωάμεθ για προσευχή. Γούστο έχει. Όπου μπέρδεμα και περίεργες καταστάσει κι εγώ στη μέση".
Προχώρησε στην είσοδο και είπε στους φρουρούς, πως ήθελε να πάει στο γραφείο του αρμοστή. Διέκρινε μια μικρή αναστάτωση στο φυλάκιο με το άκουσμα του αιτήματος του αγνώστου και μετά απο λίγο εμφανίστηκε ένας βλοσυρός τύπος. Άψογα ντυμένος, με προσεκτικές κινήσεις, που συστήθηκε στο Γιάννη, ως βοηθός προσωπάρχη. Ρώτησε φιλύποπτα το όνομα του επισκέπτη και το λόγο της επίσκεψης του.
-Ονομάζομαι Γιάννης Σταματίου. Έρχομαι απο το πολιτικό γραφείο της Ελληνικής κυβέρνησης και συγκεκριμένα από το γραφείο του αντιπροέδρου, του κυρίου Ρέπουλη. Έχω κάποια έγγραφα να παραδώσω στον κύριο αρμοστή......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου