"ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ" [Απόσπασμα 3ο]

[...]Πέρασε στην αίθουσα και στάθηκε σε απόσταση λίγων βημάτων από το έπιπλο του γραφείου, περιμένοντας να τον καλέσει κοντά του. Μετά απο μερικά δευτερόλεπτα αναμονής, που στο Γιάννη φάνηκαν σαν ώρες, ο Στεργιάδης σήκωσε τα μάτια του από τα έγγραφα που είχε μπροστά του, τα οποία σίγουρα υποκρινόταν πως διάβαζε και "μέτρησε" τον επισκέπτη του. Τον ερεύνησε κοιτάζοντας τον, απο πάνω ως κάτω. Κάτι ανήσυχο φάνηκε στο βλέμμα του, αλλά ρώτησε με απολύτως τυπικό και ήρεμο ύφος.

-Παρακαλώ, ζητήσατε να με δείτε; Έρχεστε κομίζοντας μου, κάποια έγγραφα από την Αθήνα;

-Αξιότιμε, κύριε αρμοστή, έρχομαι με απόσπαση στην Αρμοστεία. Προέρχομαι απο το πολιτικό γραφείο του πρωθυπουργού και συγκεκριμένα απο το γραφείο του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, του κυρίου Ρέπουλη. Σας παραδίδω τα σχετικά έγγραφα και τις διαταγές.

Ακούμπησε τον υπηρεσιακό φάκελο στο γραφείο, αλλά ο αρμοστής δεν έκανε κάποια κίνηση για να τον ανοίξει. Έμενε ασάλευτος με ένα σκοτεινό βλέμμα, που έμοιαζε με φουρτουνιασμένη θάλασσα τη νύχτα. Για κάποιο παράξενο λόγο, αντίθετα από το συγκρατημένο χαρακτήρα του, ο Γιάννης άρχισε να διασκεδάζει μ' αυτήν την κατάσταση. Παρέμενε όμως, ανέκφραστος και αλύγιστος περιμένοντας την απάντηση του πολιτικού άρχοντα της Σμύρνης.

-Οφείλω να σας καλωσορίσω κύριε Σταματίου, παρά τις απορίες που μου γεννάει αυτή η απόσπαση σας. Δεν έχει να κάνει με σας προσωπικά αυτός ο προβληματισμός μου, αλλά με τον τρόπο που σκέπτονται και ενεργούν ορισμένοι εκεί πάνω. Εδώ τα πράγματα μοιάζουνε με χώρο πυροβασίας. Σαν να περπατάμε σε αναμμένα κάρβουνα......