ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ .....50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Το 2007, έχει χαρακτηριστεί ως έτος Καζαντζάκη. Σ' ολόκληρη τη χώρα έγιναν και γίνονται πολλές εκδηλώσεις για τη μνήμη και το έργο του.

Πέρασαν 50 χρόνια απο τότε που η σμίλη του μαρμαρογλύπτη χάραξε στην επιτύμβια πλάκα του Νίκου Καζαντζάκη, τα λόγια που έμειναν για πάντα σαν σημείο αναφοράς στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια: "Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι ελεύθερος".

Δεν είναι καθόλου εύκολο να αναλύσεις την προσωπικότητα και το έργο αυτού του ανθρώπου. Ούτε είναι εύκολο να βρεις κάποιον άλλο, για να τον συγκρίνεις.

Ο Καζαντζάκης υπήρξε μοναδικός και παραμένει πενήντα χρόνια μετά το θάνατό του, μοναδικός.

Αναζήτησα με τη σκέψη μου κάποια άλλη Παγκόσμιας ακτινοβολίας προσωπικότητα του πνεύματος και της τέχνης για να τον ταυτίσω. Βρήκα κάποιον στο χώρο της μουσικής, κ' αυτός είναι ο Μπετόβεν. Γιατί; Γιατί και οι δύο είχανε κοινό σημείο αναφοράς στα έργα τους, τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο με τις αδυναμίες, τους φόβους, τις δυνατότητες αλλά και την αξιοπρέπεια του. Ήτανε και οι δύο απόλυτα ανθρωποκεντρικοί στις δημιουργίες τους.