"Λογοτεχνικά ρινίσματα"..

...Με το που έβαλε το κλειδί στην κλεδαριά της πόρτας του διαμερίσματος της, ένιωσε τη διαφορά μέσα της. Το σπίτι της δεν την τράβηξε, της φάνηκε ξένο."Είναι κ' αυτό ένα μέρος από το παρελθόν που πρέπει ν' αφήσω πίσω μου. Τρελό, δε λέω, αλλά η αλλαγή μου θέλω να είναι ριζική. Ουσιαστικά δεν υπάρχει τίποτα που να θέλω να κρατήσω από τα πριν. "Μαύρη πέτρα έριξα πίσω μου φεύγοντας", έλεγε η γιαγιά μου. Το ίδιο το είπε και η μάνα μου, όταν πήρανε η καθεμιά τους, σε διαφορετικές εποχές κ' αλλιώτικες συνθήκες, τη μεγάλη απόφαση για κάτι καινούργιο στη ζωή τους. 'Ωρα να ρίξω και εγώ τη δική μου πέτρα πίσω μου. Αυτό το σπίτι με στενεύει και είναι γεμάτο από τους ίσκιους μιας αποτυχημένης ζωής. Μιας ζωής που ήτανε σε όλα της, λάθος. Το "προικώο" που μου έδωσε ο πατέρας μου, δε μου ταίριαξε ποτέ και τώρα θέλω να το ξεφορτωθώ το ταχύτερο. Όσο πιο γρήγορα απομακρυνθώ, από τις τοξίνες μιας αποτυχημένης ζωής, τόσο το καλύτερο".

...Ο ήχος του κινητού της τη συνέφερε από τις σκέψεις της. Η φωνή του Παύλου ακούστηκε ζωηρή, αισιόδοξη και ευχάριστη.

-Το τελευταίο τρίωρο δε σου είπα σ' αγαπώ κ' αυτό με πιέζει, πρέπει να το πω. Που βρίσκεσαι αγαπημένη μου;

-Πριν δέκα λεπτά μπήκα στο σπίτι μου.

-Δέκα λεπτά και δε μου τηλεφώνησες ακόμα; Τι είπαμε;

-Ήμουνα συγκλονισμένη απο την αλλαγή που έφερες στη ζωή μου. Τη συνειδητοποίησα αμέσως, σε όλη της την έκταση. Μπαίνοντας εδώ μέσα, νιώθω το χώρο ξένο, αντιπαθητικό. Δε με χωράει τι σπίτι μου, δε με χωράει τίποτα.

-Αυτά τα συμπτώματα που έχεις, με κάνουνε ευτυχισμένο. Θέλεις να βγάλεις το "πουκάμισο" της προηγούμενης ζωής σου και νιώθεις πως σου λείπω. Τελείωνε γρήγορα, όσο μπορείς πιο γρήγορα και έλα κοντά μου. Τα ίδια αισθάνομαι κι εγώ με σένα. Αισθάνομαι ασφυκτικά χωρίς την παρουσία σου...

[Μικρό απόσπασμα απο το μυθιστόρημα:"Θα με βρεις στον αστερισμό του Ωρίωνα".