Πριν δυο αιώνες, ένας ποιητής, ο Σπυρίδων Βασιλειάδης, ένιωθε πόνο και απόγνωση αντικρίζοντας, τα κυριολεκτικά αδέσποτα παιδιά, της Αθήνας. Τα μικρά παιδιά που φερμένα απ' τα χωριά τους, τα περισσότερα "νοικιασμένα", από κάποιους δουλεμπόρους ονείρων, δούλευαν απ' το πρωί μέχρι το βράδυ, για ένα κομμάτι ψωμί και για μια βρώμικη άκρη στην αποθήκη του αφεντικού για ύπνο και ξεκούραση. Πολλά απ' τα παιδάκια, δούλευαν σαν λούστροι στους δρόμους της Αθήνας και φυσικά τις εισπράξεις τις κατέθεταν στους "ενοικιαστές" , αφέντες της ύπαρξης τους.
Η ευαισθησία του Βασιλειάδη, οδήγησε στην ίδρυση του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός". Στις φιλόξενες αίθουσες του λειτουργούσε νυκτερινό σχολείο για τα δυστυχισμένα αυτά παιδιά.
Σήμερα, δύο αιώνες μετά, ο "Παρνασσός" εκτός των πολλών άλλων δραστηριοτήτων του, λειτουργεί πάλι, το νυκτερινό δημοτικό του σχολείο. Μαθητές του αυτή τη φορά, είναι οι ξένοι μετανάστες. Περίπου 400 μαθητές γεμάτοι όνειρα για επιβίωση στον τόπο μας.
Τελικά, μόνο οι ονειροπόλοι και οι κοινωνικά ευαίσθητοι, προσφέρουν ανθρωπιά και ελπίδα, σ' αυτή τη χώρα;
2 σχόλια:
σου ζητάω συγνώμη, συγγραφέα,
που το πρωί σε είδα και δεν σηκώθηκα...
με είχανε πολύ στριμωγμένη εκείνη την ώρα, και την προηγούμενη ώρα, και την επόμενη, και συνέχεια, ως τ' απομεσήμερο...
μία τρέλλα,
και προσπαθώ να τα βγάλω πέρα σωστά,
κι επιπλέον είμαι τόσο χάλια,
που τσακώθηκα σήμερα μ΄όλον τον κόσμο,
κι είμαι έτοιμη να τα βροντήξω, να σηκωθώ να φύγω, να πάω μονάχη μου να ζήσω στο χωριό...
ήθελα να μου πεις, τι έκανες με την εκδήλωση,
πώς πήγες, τι κάνεις, τι προγραμματίζεις,
μα πίστεψέ με, δεν πρόλαβα ν' ανασάνω.
στην πρέσσα...
και το απόγευμα, έπεται συνέχεια...
αύριο πρωί, θα ρθω στο γραφείο σου, να πιούμε καφέ :)
Να προσέχεις τον εαυτό σου.
Η εκδήλωση, σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία. Θα τα πούμε απο κοντά
Δημοσίευση σχολίου